Ένας Ινδικής καταγωγής Πρωθυπουργός της Αγγλίας
Πρόκειται για έναν πολύ νέο πολιτικό με μόλις επτά χρόνια βουλευτική καριέρα, που έχασε στην κούρσα της πρωθυπουργίας πριν λίγες εβδομάδες από την κ. Τρας και που τώρα κερδίζει, υπό τις παρούσες συνθήκες χωρίς αντίπαλο. Επίσης είναι ένας ζάμπλουτος Άγγλος με τα δικά του χρήματα, αλλά κυρίως και της συζύγου του. Να τα χαρεί ο άνθρωπος και μακάρι να εκπληρώσει τις προσδοκίες του λαού του, να σώσει την οικονομία και να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες. Του το ευχόμαστε από καρδιάς, άλλωστε η φετινή χρονιά έδειξε το πόσο ανάγκη έχουμε σαν νησί τον Αγγλικό τουρισμό.
Εμένα άλλο με τρώει και θέλω να το εξομολογηθώ από εδώ. Πριν 70 χρόνια οι Ινδοί έτρωγαν ξύλο στους δρόμους από του Άγγλους και τους ανθρώπους τους, με κάτι ματσούκια μέχρι το ανθρώπινο μπόι και τώρα ένας γιος κάποιου από αυτούς ή σαν αυτούς, μετανάστης στο Λονδίνο, γίνεται ο επόμενος Πρωθυπουργός της Αγγλίας. Η απόλυτη δικαίωση του Γκάντι και της λογικής του. Ποιος το περίμενε ; Πριν 150 χρόνια περίπου, ένας άλλος Ιταλό -Εβραίος και αυτός πλούσιας οικογένειας, ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι είχε γίνει Πρωθυπουργός της Αγγλίας “παραβιάζοντας” τα δεδομένα. Πέρασαν πολλές δεκαετίες για να ξανασυμβεί αυτό και μάλιστα από το Συντηρητικό κόμμα της Αγγλίας.
Για να φανταστούμε όπως θα μας ακουγόταν εμάς εδώ, ένας που δεν θα ήταν από τα γεννοφάσκια του Έλληνας από μάνα και από πατέρα και χριστιανός ορθόδοξος φανερός ή που δεν το λέει ότι δεν είναι και δεν προσκυνάει πρώτα την Εκκλησία, να γίνει Πρωθυπουργός; Όπου το είπα αλλά και που το σκέφτηκα, φαντάστηκα τις αντιδράσεις και τα πόσα θα ειπωθούν. Δεν θέλω να μπω στη λογική του αν αυτό είναι σωστό ή όχι. Κάθε λάθος έχει τα δικά του πιστεύω και τις δικές του ιστορικές εξαρτήσεις. Όμως με την ευρεία έννοια πολύ προοδευτική αυτή η άρνηση δεν είναι. Και μην το παίζουμε προοδευτικοί πολλοί από εμάς, γιατί είμαστε τόσο όσο μπορούμε, όσο μας συμφέρει και εντός συνόρων. Για τα διεθνή στάνταρτ είμαστε συντηρητικοί, να μην πω με μια κακή λέξη, πόσο..!
