Μια Σύνοδος του ΝΑΤΟ γεμάτη συμβιβασμούς | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος
Εδώ και κάποιους μήνες η Συμμαχία του ΝΑΤΟ έβαινε προς την ολοκληρωτική απαξίωση της και το διαφαινόμενο τέλος της. Ήρθε όμως ο πόλεμος στην Ουκρανία για να αναβαθμίσει “εν μια νυκτί” τη σημασία της και να ενώσει ξανά τα μέλη της. Κανείς δεν περίμενε ότι θα αναλάβουν και οι υπόλοιποι σύμμαχοι των ΗΠΑ τις ευθύνες τους και τις υποχρεώσεις τους προς το ΝΑΤΟ, με πρώτη και καλύτερη τη Γερμανία. Τώρα λοιπόν και οι Σύνοδοι έχουν αξία και οι αποφάσεις τεράστιο ενδιαφέρον και οι συμβιβασμοί στο πρόγραμμα. Η εαρινή λοιπόν Σύνοδος της Μαδρίτης ήταν μια τέτοιου μεγέθους ευκαιρία.
Οι πάντες κοίταζαν προς την Τουρκία τις τελευταίες ημέρες, με την άρνησή της να δεχτεί την διεύρυνση, με την είσοδο της Σουηδίας και της Φιλανδίας. Τελικά η Τουρκία έκανε πίσω και δεν θα προβάλει Βέτο. Σε αντάλλαγμα οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να ξεπεραστούν τα εμπόδια του κογκρέσου για την αναβάθμιση των F-16.Αυτό ήταν κάτι που έκαιγε τον Τούρκο Πρόεδρο και δεν θα μπορούσε να γυρίσει στη χώρα του με άδεια χέρια. Αυτό δεν είναι κάτι που δεν μας αφορά και μας αφήνει αδιάφορους, αντιθέτως. Όμως υπάρχουν και κάποια θετικά. Η παρουσία του Κύπριου Προέδρου κ. Αναστασιάδη στην διευρυμένη σύσκεψη ως παρατηρητή. Η Τουρκία δεν μπόρεσε να φέρει αντιρρήσεις. Το κυριότερο θετικό κατά μίαν έννοια “η αφωνία” του κ. Ερντογάν για την ώρα στα όσα περί Αιγαίου και νησιών του “φωνάζει” τον τελευταίο καιρό. Για την ώρα απέφυγε επιμελώς να πει κάτι. Ίσως είναι και αυτό μέρος της συμφωνίας με τις ΗΠΑ, αλλά αυτά ποιος μπορεί να τα ξέρει. Όλα θα φανούν στο άμεσο ή απώτερο μέλλον. Το ότι όμως πολλές από αυτές οι αδιαφανείς για την ώρα εξελίξεις, γίνονται αντικείμενο εσωτερικής κομματικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας, δεν είναι και το καλύτερο και ουσιαστικά προς όφελος μας.
