Ο Ερασίμολπος σχολιάζει: “Χαρακτήρες στην παραλία”

Γυναίκες κυρίως, με ωραίο σώμα, μπαίνουν στη θάλασσα μόνο μέχρι τα γόνατα και μετά, με χίλιες δυο δικαιολογίες, δεν πάνε βαθύτερα, αλλά ούτε και βγαίνουν έξω, επιδεικνύοντας τα κάλλη τους, στο μεγαλύτερο βαθμό που μπορούν. Σε αντίθεση, κυρίως ευτραφέστατοι άντρες, επιδεικνύουν χαϊδεύοντας νωχελικά τις κοιλάρες τους, τα πάχη τους και τα κάλλη τους, που ανήκουν σε δύο κατηγορίες: αυτούς που δεν έχουν επίγνωση της εμφανισιακής τους ασχήμιας και αυτούς που το ξέρουν και δείχνουν κοινωνική αναισθησία.
Μετά είναι εκείνοι, που έχουν άσχημο μεν σώμα, αλλά ωραίο πρόσωπο. Αυτοί μπαίνουν πολύ γρήγορα, ολόσωμα, στη θάλασσα και δείχνουν μόνο το ωραίο τους πρόσωπο. Αλλά υπάρχουν κι εκείνοι, που προσπαθούν με κάθε τρόπο, να μετριάσουν τις σωματικές τους ανορθογραφίες, σκεπάζοντας ανάλογα το σώμα τους. Έτσι, δείχνουν ότι σέβονται τον εαυτό τους και την κοινωνία γύρω τους.
Έπειτα είναι η κατηγορία, συνήθως γυναικών, που με τη στάση τους στις ξαπλώστρες, με θράσος θα έλεγα, επιδεικνύουν τη γύμνια τους. Αυτές είναι οι λεγόμενες γαργαλίστρες, που λέμε λαϊκά. Μια άλλη κατηγορία είναι η κατηγορία του καμουφλάζ, όπως την αποκαλώ. Φοράνε τεράστια γυαλιά, τεράστια, πολυποίκιλα καπέλα ή αλλάζουν το στυλ των μαλλιών τους, για να μην αναγνωρίζονται. Οι κρυψίνοι, θα λέγαμε.

Επίσης, υπάρχουν οι λαδωμένοι, μαζόχες προς το δέρμα τους, που κάθονται με τις ώρες στον ήλιο, υποφέροντας, για να μαυρίσουν. Το μόνο που τους λείπει είναι το αλεύρωμα και το τηγάνισμα. Υπάρχουν όμως και οι κουτσομπόληδες. Που εξασφαλίζουν κατάλληλες θέσεις και μοιάζουν με υποβρύχια με περισκόπια, σχολιάζοντας, πολλές φορές κακοπροαίρετα, τους γύρω τους. Χαρακτηριστικοί είναι και οι έξυπνο-κινηταίοι. Με το έξυπνο (είναι;;) κινητό τους ανά χείρας στην ξαπλώστρα, στην παραλία, στη θάλασσα, ακόμα και μέχρι τον βυθό ( αδιάβροχο βλέπετε) και αυτοί που παίρνουν σέλφις (άντε να το μεταφράσεις στα ελληνικά), για να γεμίσουν τη μοναξιά τους. Ως γιατρός, θα έλεγα, ότι έχουν τη νόσο της εξυπνο-κινητο-μανίας. Μία ασθένεια της αποξενωμένης συμπεριφοράς των νέων μας. Τέλος, θα μου επιτρέψετε να επαναλάβω τον εαυτό μου, όταν παρατηρώ με μελαγχολία την παντελή έλλειψη ρομαντισμού. Η γυναίκα χάνει την θηλυκότητά της και η γύμνια της αφήνει λίγα στη φαντασία του άντρα.
Έτσι λοιπόν, στις παραλίες, βγάζοντας τα ρούχα μας συχνά απογυμνώνεται όχι μόνο το σώμα μας, αλλά και ο χαρακτήρας του καθενός μας, που συνήθως κρύβεται πίσω από κάθε είδους κοινωνικής «ενδυμασίας».