Με εργασία και σκέψεις | Γράφει ο Καστρινός

Πολλά λένε και ακούγονται, μα ποία η αλήθεια;
χρειάζεται η ερώτηση, για εμάς τα κουτορνίθια.

Για εμάς τσου ανυποψίαστους, τσου καθαρούς πολίτες,
που στη σωλήνα εκτόνωσης, είμαστε οι καταλύτες.

Πολιτικοί μας έχουνε, μη βρέξει και μη στάξει,
είναι τα πάντα διάφανα, και ούλα τσους σε τάξη.

Μα βγαίνουνε και άπλυτα, από την αρμαράδα,
στα Μ, Μ… και στο φέις μπουκ, οργιάζει η προπαγάνδα.

Είναι κι αυτή πολιτική, βεβαίως και μ’ αρέσει,
μου αρέσει κι οι υποψήφιοι, που μ’ έχουνε στη μέση.

Τσου είμαι απαραίτητος… εκεί που δεν υπήρχα,
και κάνουν τον αγώνα τσους, να μη μου μείνει τρίχα.

Πολλά τα ΘΑ βρε φίλοι μου, πολλές οι υποσχέσεις,
είσαι κοντός στο ανάστημα, αλλά για αυτούς εξέχεις.

Σ’ έχουν ψηλά, στα τάρταρα… αξιόλογος κι ο χώρος,
σου έχουν μια πόληψη, γιατί είσαι ψηφοφόρος.

Προσωρινή… αλλά καλή, φαίνεται, δεν την κρύβουν,
παίζει και στα λεγόμενα, πόσο πιπέρι τρίβουν.

Ούλοι για αυτή τη Ζάκυνθο, θυσίες εξαγγέλλουν,
μυρίζουνε τα βρώμικα, και τώρα καταγγέλλουν.

Βγαίνουν πολλά παράνομα, στο φως… και λίγο λίγο,
υπάρχουν και εξυπνότεροι, από μένα καταλήγω.

Γιατί εγώ δεν έλαβα, ποτέ μου ένα δώρο,
μα αφού κρατάω συνείδηση, μ’ έχουν για μιναδόρο.

Είμαι ο μαλάκας φίλοι μου, που λέμε τση παρέας,
ρομαντικός, και νοσταλγός, μιας Ζάκυνθος ωραίας.

Που περιμένω για να δω, με υπομονή για χρόνια,
πότε θα φύγει θα χαθεί, αυτή η περιφρόνια.

Γιατί διαιωνίζεται, και το νησί υποφέρει,
που όσοι το υπηρέτησαν, δεν το ‘χουν καταφέρει.

Τα λόγια είναι εύκολα, μα χάνονται στην πράξη,
τα ΘΑ και τ΄ άλλα του είδους του, έχουν πονόμους φράξει.

Και γίνονται καταστροφές, άμα ο καιρός φορτσάρει,
μα υπάρχει και η βοήθεια, που εγώ δεν έχω πάρει!!!