Αισθάνομαι κυρίαρχος… | Γράφει ο Καστρινός

Κάθε που έχουμε εκλογές, νιώθω υπερηφάνεια,
γιατί κι εγώ ο καψερός, βγαίνω απ’ την αφάνεια.

Βγαίνω απ’ τη μαυρίλα μου, ξεπλένομαι απ’ τη γλίδα,
γίνομαι αφέντης που ‘θελα, και τρέφω την ελπίδα.

Παίρνω τα χαιρετίσματα, σφιξίματα στο χέρι,
εγώ το μαλακόψωμο, εγώ και το μαχαίρι.

Εγώ είμαι ο έξυπνος, και όχι ο παρμένος,
λαός ο παντοδύναμος, φοργκέτ ο νικημένος.

Είμαι εκειός ο ανύπαρκτος, με δύναμη στο χέρι,
που με μυαλό, και θαύματα μπορεί να καταφέρει.

Ναι, ναι, με υπολογίζουνε, σερβίρουν χίλιες γνώμες,
πληθαίνω στα λεγόμενα, είμαι και για συγνώμες.

Είμαι που λένε με άρωμα, βασιλικός σε γλάστρα,
φουντώνω που μου τάζουνε, τον ουρανό με τ’ άστρα.

Όμως έχω τσι πίκρες μου, και τα ερωτήματά μου,
οι επιλογές μου φέρανε, και τα παθήματά μου.

Νιώθω πολλά τα λάθη μου, είμαι και μπερδεμένος,
τι να ‘μαι… συλλογίζομαι με τόσα φορτωμένος;

Κοροϊδεμένος λίγο, ναι, σαν κερδισμένος, όχι,
είμαι ένα ψάρι μόνιμα, πιασμένος στην απόχη.

Και πες μου εσύ που με κοιτάς, σου φαίνομαι για βλάκας;
έχω την ψήφο όπλο μου, δεν είμαι εγώ τση πλάκας.

Ψηφίζω για το μέλλον μου, για να μικρύνει η δόση,
αυτή η νοημοσύνη μου, λέτε να με προδώσει;

Μα έχω γνώμη, δεν μπορεί, κι ας μ’ εχουνε στη μέση,
δεν πάω οδηγούμενος, δεν πιάνω το βελέσι.

Εγώ είμαι μου είπανε, ο Βασιλιάς αφέντης,
σαν ώριμος Ζακυνθινός, αλλά και σαν λεβέντης!!!