Σε μια σωστή κοινωνία, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών είναι μικρότερο από αυτό που υπάρχει σε μια λανθάνουσα κοινωνία. Στη δεύτερη, οι φτωχοί πληθαίνουν, γιατί οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, >λόγω της αδηφαγίας και της πλεονεξίας της ανθρώπινης φύσης. Για την ώρα στην εποχή μας, υπερισχύει ο δυνατότερος και όχι αναγκαία ο ορθότερος. Και τούτο, γιατί ο άνθρωπος δεν έχει αποβάλλει ακόμα το ένστικτο της ζούγκλας.
Σε μία ιδανική κοινωνία η φτώχεια, αλλά και ο πλούτος, είναι ντροπή. Προς το παρόν, η τέλεια κοινωνία, που χαρακτηρίζεται από ισότητα και ευδαιμονία μεταξύ των μελών της και ικανοποίηση των αναγκών τους, είναι ανέφικτη, λόγω της ανθρώπινης φύσης. Αν το τέλειο όμως είναι ανέφικτο και υπάρχει μόνο στον κόσμο των ιδεών, η προσπάθεια να το προσεγγίσουμε είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή. Δεν πρέπει να χάνουμε το κουράγιο μας σ´ αυτή την προσπάθεια. Κι όπως είπε ο μεγάλος Κρητικός, «ο συνεχής αγώνας γι’ αυτή τη βελτίωση είναι που έχει σημασία». Ο δε μεγάλος Αλεξανδρινός είπε ότι «το ταξίδι είναι σπουδαιότερο από την Ιθάκη».