Η ώρα της κάλπης
Το ότι δε το εκλογικό σύστημα είναι αναλογικό θα δώσει πιθανότατα την ευκαιρία να έχουμε και δεύτερες εκλογές μετά από ενάμιση μήνα . Επομένως τίποτα δεν θα τελειώσει τελεσίδικα την Κυριακή, απλά θα γίνει μια πρώτη καταγραφή δυνάμεων, που αναλόγως των διαφορών και της δύναμης του πρώτου κόμματος, θα μπορεί υπό προϋποθέσεις να προδικάσει το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών με το σύστημα της ενισχυμένης. Η σημαντικότερη προτροπή τώρα είναι, να πάμε όσο γίνεται περισσότεροι να ψηφίσουμε. Η αποχή δεν είναι λύση και φυσικά δεν αποτελεί τιμή για κανέναν πολίτη. Πέραν αυτού όποιος δεν ψηφίζει δεν δικαιούται μετά να μέμφεται το κράτος, τις κυβερνήσεις, και το πώς λειτουργεί γενικώς το σύστημα. Είναι η ύψιστη υποχρέωση μας και πρέπει να την ασκούμε.
Τώρα γιατί η πολιτεία δεν έχει κατορθώσει ακόμη να βρεί λύση, ώστε ο κάθε πολίτης που άλλαξε κατοικία, να μπορεί να ψηφίζει από εκεί που βρίσκεται χωρίς ταξίδια, έξοδα και ταλαιπωρίες, είναι ένα ερώτημα, που δεν έχει δικαιολογία τα χρόνια της πληροφορικής του διαδικτύου και των τόσων μέσων που υπάρχουν. Ίσως να είναι και η μόνη δικαιολογία για έναν πολίτη που δεν θα ψηφίσει. Όπως λέμε το ένα, να πούμε και το άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τις ψήφους των Ελλήνων του εξωτερικού. Έγινε πολύ κουβέντα χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια κόμματα “φοβήθηκαν” αυτές τις ψήφους και “μπλόκαραν” τη συμμετοχή αυτών των συμπολιτών μας, με αποτέλεσμα η συμμετοχή των ομογενών ως ψηφοφόρων και η εκπροσώπηση τους στα ψηφοδέλτια να είναι μηδαμινή. Ας ευχηθούμε όλα αυτά σύντομα να διορθωθούν και να προχωρήσουμε μπροστά και σε αυτά όπως άλλες χώρες της γειτονιάς μας. Είναι κρίμα που έχουμε μείνει πίσω, από φοβίες και διάφορες αναστολές. Ευτυχώς η εκλογική διαδικασία ήταν ήρεμη και πολιτισμένη, χωρίς τις υπερβολές του παρελθόντος και μακάρι να μη συμβεί κάτι τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Η μόνη ίσως χτυπητή παραφωνία των τελευταίων ημερών, ήταν η επίθεση που δέχτηκε ο διακεκριμένος καλλιτέχνης Διονύσης Σαββόπουλος, επειδή είπε την γνώμη του και αυτή δεν άρεσε σε κάποιους που μάλλον τον θεωρούσαν υποχρεωτικά δικό τους και στο δικό τους “τσουβάλι”.
Φαίνεται ότι ορισμένοι θεωρούν τον πολιτισμό και την τέχνη προνόμιο της αριστεράς, μάλλον της αριστεράς του δικού τους μυαλού και ότι κανένας δεν δικαιούται να έχει άλλη άποψη ή να αλλάζει άποψη. Αν δε το πράξει και ξεφύγει από τη γραμμή, αλίμονο του. Ειλικρινά περίεργες αυτές οι κατά τα αλλά “δημοκρατικές” αντιλήψεις!
