«Όλοι φταίμε. Όλοι τα φάγαμε» | Του Μάκη Δραγώνα

Το 2023 η Κυβέρνηση των αρίστων και του επιτελικού κράτους, που το οδηγεί ο Κυβερνήτης κ. Μητσοτάκης, αναφέρθηκε για το έγκλημα των Τεμπών στο «ανθρώπινο λάθος», δηλαδή από την ατομική περάσαμε στην επίκληση της συλλογικής ευθύνης. Πώς γίνεται άλλωστε να κυβερνά ή να διοικεί κάποιος χωρίς να φέρει την κύρια ευθύνη για όσα διαδραματίζονται επί των ημερών του, ειδικά αν κυβερνά ανενόχλητος για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια; Δυστυχώς ήλθε το «συγκλονιστικό απρόοπτο», το έγκλημα των Τεμπών, χωρίς μέχρι στιγμής να ξέρουμε πόσες ψυχές ταξίδευαν σ’ αυτό το φέρετρο, παρά μόνο ότι έχουμε 57 νεκρούς και μερικούς τραυματίες που τους ευχόμεθα ολόψυχα την ανάρρωσή τους. Δεν πρέπει ποτέ να το απορρίπτουμε στις προβλέψεις μας.
Η διάλυση της ΝΔ και η ήττα της στις επικείμενες εκλογές είναι προ των πυλών και αυτό όχι τόσο ως απόρροια των κοινοβουλευτικών και δικαστικών διαδικασιών, απόδοση ευθυνών δικαιοσύνης και αποζημιώσεων, αλλά ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών μαζικών κινητοποιήσεων της κοινωνίας ιδιαίτερα δε της νεολαίας.

Ο «ηγεμών είναι γυμνός» και ο τυπικός, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, και ο ουσιαστικός, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Και η εικόνα που εκπέμπουν είναι ανατριχιαστική και αποκρουστική. Ο συλλογικός σπαραγμός για τον άδικο χαμό συγγενών, φίλων και αγνώστων μετουσιώνεται σε κοινωνική οργή που συσσωρεύεται εδώ και τέσσερα χρόνια απέναντι σε ένα κατεστημένο συμφερόντων, το οποίο προσλαμβάνεται από τα πλέον πλατιά κοινωνικά στρώματα. Η πτώση και η ήττα της ΝΔ ως πολιτική ενσάρκωση αυτού του απάνθρωπου συστήματος δεν θα κριθεί στα έδρανα του κοινοβουλίου και στα κομματικά παζάρια εναλλακτικής διαχείρισης της κρίσης, με δήθεν «προοδευτικό πρόσημο», αλλά από τη ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών κινημάτων στους δρόμους, τις πλατείες, τους χώρους εργασίας, τα πανεπιστήμια και τα σχολεία.

Η σύγκρουση των κομμάτων της αντιπολίτευσης με την κυβέρνηση έχει μετατραπεί σε μια (τραγική) νύχτα σε μετωπική σύγκρουση κοινωνίας και κατεστημένου. Μόνο μια τέτοια ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας είναι ικανή όχι μόνο να ανατρέψει τον κ. Μητσοτάκη αλλά και να επιβάλλει τις απαραίτητες ρήξεις με το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο, ρήξεις που απαιτούν την κάθαρση των αρμών της εξουσίας, τη σύγκρουση με το «βαθύ θεσμικό παρακράτος» πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.
«Η δεύτερη φορά Αριστερά» οφείλει να μη χάσει αυτή την ευκαιρία που τις προσφέρει το φρικτό απρόοπτο των Τεμπών. Οφείλει να χτίσει το παρόν και το άμεσο μέλλον της χώρας πάνω σε νέα πολιτικά και οικονομικά θεμέλια, διευρύνοντας τα όρια του εφικτού, ανοίγοντας τον ορίζοντα των προσδοκιών, ενεργοποιώντας το συλλογικό όραμα μιας κοινωνίας όπου τη ζωή αξίζει να τη ζεις, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από τη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα στυγνής εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Για πρώτη φορά, μετά από τέσσερα δυσβάσταχτα χρόνια, η αναμέτρηση έχει αντιγραφεί: η αισιοδοξία της βούλησης παίρνει το πάνω χέρι και η λογική της απαισιοδοξίας υποχωρεί.
Τον λόγο έχει η κοινωνία!