«Πάρε όταν φτάσεις» στο Ναυάγιο | Οι άχρηστοι και τα ηλιοκαμένα συμφέροντα

* Η φωτογραφία είναι προϊόν ψηφιακού μοντάζ από τον Δημήτρη Στραβόλεμο

Η shipwreck ελληνική ατραξιόν, τείνει να αποτελέσει μια από τις δέκα παγκόσμιες τουριστικές εμπειρίες, πράγμα που ΔΕΝ σημαίνει ότι η επισκεψιμότητα του σημείου, ΔΕΝ αποτελεί εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση.
Οι τοπικές αρχές (αιρετές και διοικητικές), τα τελευταία 20 χρόνια, αποδείχτηκαν ποταπές, άχρηστες, ανάξιες και ανίκανες να οργανώσουν και να προστατεύσουν τόσο το ίδιο το φυσικό μνημείο, όσο και τις ανθρώπινες ζωές που κινδυνεύουν από αυτό το χάος.

Βαριούνται να ασχοληθούν ή εξυπηρετούν συγκεκριμένα ηλιοκαμένα συμφέροντα.

Πάρε όταν φθάσεις… στο Ναυάγιο

Οι πιθανότητες να χαθούν ζωές, να ακρωτηριαστούν άνθρωποι και να αποτελέσει το νησί και η χώρα, μία ακόμη παγκόσμια κατακραυγή, είναι πάρα πολλές.
Και είναι πολλές οι μανάδες που κάθε καλοκαίρι γράφουν: “πάρε όταν φθάσεις… στο Ναυάγιο”.
Τόσο από την ξηρά, όσο και από την θάλασσα, η προσβασιμότητα αποτελεί – ακόμη και σήμερα – μια από τις πιο επικίνδυνες, ανόητες και απίθανες επισκέψεις.
Πράγμα που δεν το περιμένει κανείς σε ευρωπαϊκό έδαφος…
Απλά το ανακαλύπτει όταν φθάσει…

Από την ξηρά

Η υπόθεση της επικινδυνότητας από την ξηρά, είναι γνωστή και μέχρι αυτή την ώρα, καμία τοπική ή άλλη αρχή δεν έχει καταφέρει να βάλει μια αυτονόητη τάξη στο χάος.
Ένα χάος, που έχει βαφτεί με αίμα, αφού, όλοι όσοι περπατούν στο χείλος του γκρεμού, συναντούν μέχρι και το μνημείο ενός από τους αδικοχαμένους… στον Ζακυνθινό βωμό της θέας!

Και τη θάλασσα

Η επισκεψιμότητα από την θάλασσα, είναι ακόμη πιο θανατηφόρα, παρά του ότι, δεν υπάρχει ο αντίστοιχος καθηγητής Λέκκας να πάρει πάνω του μια ακόμη σκληρή απόφαση.
Από τη θάλασσα, τα συμφέροντα είναι τόσα πολλά και τόσο μεγάλα, που για ψηφοθηρικούς λόγους, από τον Βουλευτή μέχρι το Δήμαρχο και από την Περιφέρεια μέχρι και το Λιμεναρχείο, τα στραβά μάτια, έχουν γίνει πλέον “τυφλά”!
Η υπόθεση των πνιγμών με το περιβόητο “Ιάσων”, έχει περάσει στο παρελθόν μεν, αλλά δεν έχει διδάξει κανέναν δε…
Μια παραλία με χιλιάδες κεφάλια να πλέουν στην θάλασσα, με νερά πάρα πολύ βαθιά και με έναν κάθετο γκρεμό ύψους εκατό μέτρων πάνω από ανθρώπινες ζωές, οι πιθανότητες να σκοτωθεί ή να ακρωτηριαστεί κόσμος είναι στην καθημερινή διάταξη.

Ποιος δεν έχει δει καθημερινά, τα εκατοντάδες μηχανοκίνητα σκάφη να μπαινοβγαίνουν ανάμεσα στους αμέριμνους λουόμενους;
Τους τύφλα στο μεθύσι ξένους επιβάτες στα πλοιάρια;
Τους απίθανους ανίδεους ενοικιαστές μικρών σκαφών (rent boat) που “ο Άγιος Διονύσιος, μαζί με τον Άγιο Νικόλαο” κάνουν κάθε καλοκαίρι το θαύμα τους και «τις σκαπουλάρουμε» μία ακόμη φορά;
Το ανίδεο και προσωρινό “ναυτικό προσωπικό” των “υποτιθέμενων” επαγγελματιών κρουαζιέρας ή θαλάσσιας μετακίνησης;
Την αδυναμία του λιμεναρχείου να τιθασεύσει “τους βαρβάρους”;
Τις μίζες που βουλώνουν τρύπες για να υπάρχουν οι τζίροι των εκατομμυρίων ευρώ, από αυτή την φούσκα;
Και στο τέλος, η μεγάλη αδυναμία επί 40 ολόκληρα χρόνια να εκμεταλλευτεί η Ζάκυνθος αυτό το μεγάλο δώρο της φύσης…

Αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις στο Ellada

Αφού λοιπόν δεν είμαστε ικανοί… ας κλείσει και να μην ανοίξει ποτέ!
Όχι τώρα που είναι παραμονές εκλογών και η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αντέχει να χρεωθεί ούτε έναν ακόμη νεκρό από νέο λάθος “μηχανοδηγού”, αλλά μέχρι, η σφράγιση να αποτελέσει απώλεια τεράστιου ποσού συναλλάγματος από την τοπική οικονομία, μπας και βάλουμε μυαλό…
Διότι, πολύ μας αρέσει το τσάμπα!
Και κάποτε πρέπει να το πληρώσουμε πολύ ακριβά για να μάθουμε.
Να τελειώσει όλη αυτή η αδηφαγία και η αδίστακτη πρακτική, που αποφέρει κέρδη σε έναν βωμό που ανά πάσα ώρα και στιγμή, είναι έτοιμος να πλημμυρίσει στο αίμα, κάθε καλοκαίρι και κάθε στιγμή.
Αυτή τη φορά ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και όποια αρχή πέσει για να γίνει ευχάριστη παρακάμπτοντας την ανθρώπινη ζωή, ας αναλάβει την ευθύνη ακόμη και ενός απλού τραυματισμού.

Κάποιοι δεν καταλαβαίνουν κατά εξακολούθηση

Αν δεν αξίζουμε το Ναυάγιο, ας μην το έχουμε, όπως δεν το είχαμε πριν το 1980.
Ας μπει ένα τέλος ή μια αρχή, σε όλη αυτή την προχειρότητα και την ΜΑΝΙΑ να βγει εύκολο και μαύρο χρήμα.

Ας το ακούσουν όλοι! Ας πάρουν την ευθύνη.
Από τις δικαστικές και τις αστυνομικές αρχές μέχρι τις πολιτικές και διοικητικές εξουσίες.
Από τη Ζάκυνθο μέχρι τον Άρειο Πάγο και από το Δημαρχείο μέχρι την Βουλή των Ελλήνων και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γιατί εδώ, είναι Βαλκάνια, ανακατεμένα με βόρεια Αφρική… και όσο να θέλουμε να μοιάσουμε στους βόρειους λαούς, η ιδιοσυγκρασία μας, το DNA, η πονηριά και το μπαξίσι, δεν μας αφήνει.
Το επιχειρείν στην Ελλάδα και στη Ζάκυνθο, έχει ως επίκεντρο την μανία να βγει πολύ χρήμα… τώρα! Λες και είναι η τελευταία φορά, το τελευταίο καλοκαίρι, η τελευταία μέρα…
Ότι αρπάξουμε, όσο όσο και όσα πάνε και όσα έρθουν σήμερα…
Η Ζάκυνθος είναι σαν να μη μας ανήκει, δεν την αγαπάμε.
Αποκλειστικά δικά μας είναι, η τσέπη, το κατώφλι και το σπίτι μας… τα υπόλοιπα είναι “υπόθεση αλλονών”…
Ο τόπος είναι υποχρεωμένος να μας ταΐζει, επειδή δεν βούλιαξε “ο Παναγιώτης” παρά βγήκε παγάνα στη στεριά… επειδή είμασταν ξεβράκωτοι και ξημερωθήκαμε σε μια παραλία με ζεστά νερά και ήλιο, επειδή είμαστε νησιώτες και “θα τα τους τα πάρουμε θέλουν δεν θέλουν”…

Αύριο και κοινός σχεδιασμός δεν υπάρχει, από τον ταξιτζή μέχρι τον ξενοδόχο, από την καμαριέρα μέχρι τον εστιάτορα, από τον ενοικιαστή με τις γουρούνες μέχρι αυτόν με τα κινέζικα σουβενίρ και από το νεόκοπο airbnb δωματιά μέχρι τον μπαρίστα που πουλάει αέριο γέλιου, από τους γυρολόγους των drugs στο Λαγανά, μέχρι τον βουνίσιο που έβγαλε τσι ξενόφερτες κουρελούδες στο δρόμο για να κονομίσει τον Αύγουστο…
Ποια ταυτότητα, ποιο περιβάλλον, ποιος έλεγχος, ποια ζακυνθινή κουζίνα, ποια μπουγαρίνια, ποιος κανταδόρος, ποια ευγένεια, ποιος σεβασμός, ποια αξιοπιστία, ποιος επιχειρηματίας και ποια νησιωτική αρχιτεκτονική;
Δεν το αξίζει αυτός ο ευλογημένος τόπος. Χάνονται, βουλιάζουν οι νέες γενιές.
Όχι άλλη ανοχή.