Υψηλά ιστάμενο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας είπε σε μια συνέντευξη: «οι αντίπαλοί μας, στον ΣΥΡΙΖΑ, βάζουν έναν καταδικασμένο από το Δικαστήριο πολιτικό τους, ως υποψήφιο, στις επόμενες εκλογές. Έτσι κι εμείς βάζουμε τον υπουργό Μεταφορών, που παραιτήθηκε, στο δικό μας ψηφοδέλτιο».
Θεέ μου, τι κατάντια είναι αυτή! Δεν τους έμαθε η ζωή, ότι δύο κακά δεν κάνουν ένα καλό; Γι’ αυτό μιλάω για πολιτική παρακμή. Επίπεδο τριτοκοσμικής χώρας, χωρίς καμία σχέση με το δημοκρατικό ήθος των προγόνων τους. Θα τους χαρακτήριζα ως ανάξιους αχθοφόρους, άξιου παρελθόντος. Αν υπήρχε σεβασμός προς το εκλογικό σώμα, κανείς από τους δύο δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στις λίστες των υποψηφίων. Μα και από πρακτικής άποψης, ακόμη κι αν τους βάλουν, ο λαός θα τους μαυρίσει.
Αλλά και μία αισιόδοξη παρατήρηση: για πρώτη φορά οι Έλληνες, ανεξάρτητα από την κομματική τους προτίμηση, έδειξαν ωριμότητα. Η οργή τούς ένωσε και βγήκαν μαζικά στους δρόμους, αγανακτισμένοι από τα λάθη και την ανικανότητα των κυβερνώντων. Επιτέλους η ταλαίπωρη, ουραγός της Ευρώπης, πατρίδα μας φαίνεται πως βαίνει προς τον σωστό δρόμο, απαιτώντας να μπει τέλος στη διαφθορά, την αναξιοκρατία και το ρουσφέτι. Η ελπίδα μας, λοιπόν, είναι στη νέα γενιά. Η δική μας γενιά απέτυχε. Καλή δύναμη στα νέα παιδιά, στην προσπάθειά τους να κάνουν μια καλύτερη Ελλάδα! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο…