Τρία χρόνια κορωνοϊός: «Φορέσαμε τη στολή, κοιταχτήκαμε στα μάτια και είπαμε πάμε μαζί»
Α’ Παθολογικής Κλινική του ΑΧΕΠΑ, τον Φεβρουάριο του 2020
Ο άνθρωπος που βγήκε πρώτος θετικός στον κορονοϊό, στην Ελλάδα, είναι η 38χρονη επιχειρηματίας Δήμητρα Βουλγαρίδου, από τη Βόρεια Ελλάδα, η οποία προσβλήθηκε από τον άγνωστο τότε ιό SARS-CoV-2, μετά από επαγγελματικό ταξίδι που είχε πραγματοποιήσει στη Βόρεια Ιταλία.
Ο ταυτοποίηση της πρώτης λοίμωξης COVID-19 στις 26/2/20, σηματοδότησε η αρχή της πανδημίας στη χώρα μας.
Προϊσταμένη ΑΧΕΠΑ: «Πρώτη φορά στον αρνητικό θάλαμο»
Η Παρθενόπη Παντελίδου, Νοσηλεύτρια ΠΕ, MSc Δημόσιας Υγείας, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Προϊσταμένη στην Α΄Παθολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ (νοσοκομείο που είχε οριστεί ως “νοσοκομείο αναφοράς” για τη νοσηλεία περιστατικών COVID-19) κλήθηκε να βρεθεί στο πλευρό της 38χρονης ασθενούς “μηδέν”, από την πρώτη στιγμή της διάγνωσής της.
“Θυμάμαι τη στιγμή που ο υπεύθυνος ιατρός λοιμωξιολόγος της κλινικής με κάλεσε στο γραφείο του Διευθυντή για να μου ανακοινώσει ότι η ασθενής που νοσηλευόταν σε απομόνωση στον θάλαμο αρνητικής πίεσης από το προηγούμενο βράδυ ως «ύποπτη» για λοίμωξη COVID-19, ήταν τελικά θετική. Οι πρώτες μου σκέψεις ήταν η υγεία της ασθενούς και πώς αυτή θα εξελισσόταν, η πιθανή μετάδοση του ιού σε άλλα μέλη της οικογένειάς της, αλλά και η προστασία του προσωπικού της κλινικής κατά τη νοσηλεία της.
Άμεσα αποφασίσαμε ότι πρέπει να μπούμε στο θάλαμο καταρχάς για να την ενημερώσουμε και στη συνέχεια για να προβούμε σε όλον τον απαραίτητο έλεγχο”, λέει η προϊσταμένη.
Την εποχή εκείνη ο κορονοϊός “σάρωνε” στην Κίνα, ενώ η Ευρώπη μετρούσε 385 κρούσματα, με τη συντριπτική πλειοψηφία από αυτά να εντοπίζονται στη βόρεια Ιταλία.
Όπως αναφέρει η κυρία Παντελίδου, δεν δίστασε λεπτό να φορέσει τη στολή της και να μπει στο θάλαμο αρνητικής πίεσης, όπου νοσηλευόταν η 38χρονη ασθενής “μηδέν”.
“Θυμάμαι το βλέμμα του γιατρού μας όταν με ρώτησε «ποιος από τους νοσηλευτές θα μπει μέσα;». Και του απάντησα αμέσως, «εγώ φυσικά». Η αλήθεια είναι ότι η σχεδόν δεκαετής εμπειρία μου ως Νοσηλεύτρια Επιτήρησης Λοιμώξεων στο ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ με όπλισε με την απαραίτητη γνώση και το θάρρος που απαιτούνταν για τη συγκεκριμένη απόφαση, αλλά και η πεποίθησή μου ότι εγώ ως Προϊσταμένη όφειλα να λειτουργήσω ως παράδειγμα για το προσωπικό μου”, λέει η κυρία Παντελίδου.
Και συμπληρώνει: “Υπήρχε φόβος σαφέστατα. Αλλά ταυτόχρονα πήραμε δύναμη ο ένας από τον άλλον. Εγώ από τον ιατρό μας κι εκείνος από εμένα. Φορέσαμε τη στολή, κοιταχτήκαμε στα μάτια και είπαμε «πάμε μαζί», χαμογελώντας κάτω από τη μάσκα και με εύθυμη διάθεση, καθώς η ψυχολογία της ασθενούς και η συνολική κατάσταση της υγείας της ήταν για εμάς απόλυτη προτεραιότητα”.
Μέσα στον θάλαμο, όπως αφηγείται, οι στιγμές ήταν πρωτόγνωρες. Εκτός από τον φόβο για το “άγνωστο” η ίδια και ο γιατρός, είχαν να αντιμετωπίσουν και τη δυσκολία εκτέλεσης όλων των απαραίτητων ιατρικών και νοσηλευτικών πράξεων, φορώντας την ειδική στολή.
“Θυμάμαι πόσο πολύ θόλωναν τα γυαλιά προστασίας που φορούσαμε, πόσο δύσκολη γινόταν η λήψη δειγμάτων αίματος, η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης κλπ”, λέει η Προϊσταμένη του ΑΧΕΠΑ.
Το συναίσθημα της ανιδιοτελούς προσφοράς είναι σύμφυτο με το επάγγελμα του υγειονομικού, εξηγεί η κυρία Παντελίδου:
“Ο υγειονομικός με αυτό το συναίσθημα της ανιδιοτελούς προσφοράς πορεύεται μέσα στο σύστημα υγείας και από αυτό το συναίσθημα παίρνει τη δύναμη και την ικανοποίηση που απαιτείται για την επιβίωσή του σε όλες τις συνθήκες που παρουσιάζονται, όσο αντίξοες κι αν είναι”, τονίζει και προσθέτει:
“Το «δε θέλω» δεν πέρασε από το μυαλό μου ποτέ και το λέω ειλικρινά. Ο φόβος υπήρχε συνεχώς. Όταν φορούσα τη στολή, όπως και μέσα στο θάλαμο, ήμουν πάντα προσεκτική και φρόντιζα να γίνονται όλα με τον ορθό τρόπο, ώστε να ελαχιστοποιήσω τις πιθανότητες έκθεσής μου. Όταν ακολουθείς τους κανόνες, δεν κινδυνεύεις”, λέει η ίδια.
