Η «ανθρωποφαγία», ο σπαραγμός και ο πόνος

Είναι από τις στιγμές που δεν μπορεί ένας νους φυσιολογικός (κατά το δικό μου τρόπο σκέψης), να χωρέσει την απευθείας μετάδοση της εικόνας της μητέρας πάνω από φέρετρο του γιου της να σπαράζει, τον πατέρα να φωνάζει «σ’ έθαψα ψηλά όπως ήθελες πάντα να πετάς».

Δεν υπάρχουν λόγια στο δικό μου λεξιλόγιο να περιγράψει αυτή την «ανθρωποφαγία» των ΜΜΕ. Δεν ξέρω αν είμαι εγώ σωστός ή λάθος. Γιατί ο καθένας έχει τη δική του άποψη. Διαφωνώ όμως κάθετα με αυτές τις εικόνες που μετέδωσε η πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών και των ιστοσελίδων, από την εξόδιο ακολουθία και τον ενταφιασμό των δύο πιλότων – ηρώων. Όπως με ξεπερνά η ανάγκη των γονέων για να μοιραστούν τη θλίψη και τον πόνο τους σε πανελλήνια απευθείας μετάδοση (ίσως όμως εξηγείται ψυχιατρικά ως ανάγκη ψυχοθεραπείας) αλλά ακόμη περισσότερο με ξεπερνά η αποσβολωμένη παρακολούθηση των τηλεθεατών σε κάθε τι που «πουλάει» τον πόνο, την τραγωδία, το δάκρυ και το σπαραγμό. Δεν ξέρω αλήθεια τι ζώα… είμαστε!!!