Η χώρα μας παράγοντας σταθερότητας | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος
Η Τουρκία αντίθετα, κάνει ό,τι μπορεί για να συντηρήσει την ένταση και έχει εξελιχθεί εξ’ αυτού, σε παράγοντα αστάθειας για την ευρύτερη περιοχή. Το τελευταίο διάστημα δε, με τοις επαμφοτερίζουσες σχέσεις που έχει αναπτύξει με την Ρωσία του Πούτιν, κυρίως όμως απειλώντας ακόμη και τη συνοχή του ΝΑΤΟ, με το παζάρι που κάνει για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, έχει φέρει τον Δυτικό κόσμο απέναντι της. Είναι βέβαιο ότι μια μεγάλη χώρα σαν την Τουρκία με τέτοια γεωστρατηγική θέση κανείς δεν θέλει να την χάσει και να την “σπρώξει” στην αγκαλιά των αντιπάλων, όμως και αυτό έχει τα όρια του. Καλό είναι βέβαια να μην δίνονται αναίτιες αφορμές, που είναι και προκλητικές, όπως το κάψιμο του Κορανίου ή οι φιγούρες του Τούρκου προέδρου σε κρεμάλα. Βέβαια για τους Ευρωπαίους ηγέτες αυτά είναι συνηθισμένα και δεν προκαλούν καμιά εντύπωση. Ούτε οι ηγέτες θίγονται τόσο εύκολα, ούτε θρησκευτικά σύμβολα περιμένουν τιμές από εκείνους που δεν τα σέβονται. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει.
Άλλωστε σε χώρες φανατικές με ακραίες θρησκευτικές ή πολιτικές ηγεσίες, αυτά τα σύμβολα είναι απαγορευμένα, κάτι που θεωρείται δεδομένο για όσους ταξιδεύουν σε αυτές τις χώρες. Φυσικά ας μην προβάλουν την ελευθερία τους και αυτές, ούτε να παραπονιούνται για το ότι τυγχάνουν προσβολής τα θρησκευτικά τους σύμβολα σε δυτικές χώρες. Αυτό ούτε κανείς το επικροτεί, ούτε το θέλει. Απλά υπάρχουν οι φανατικοί και με μικρό μυαλό της άλλης πλευράς, που προκαλούν, χωρίς να έχουν την επιδοκιμασία πολλών, αλλά μιας μικρής ακραίας μειοψηφίας. Το ζητούμενο είναι εμείς να μείνουμε μακριά από τέτοιες προκλήσεις και γελοιότητες που δεν μας εκφράζουν. Διατηρώντας το διεθνή μας ρόλο σταθερότητας ,που με πολύ κόπο και εσωτερική ενότητα κερδίσαμε, ξεπερνώντας αγκυλώσεις του παρελθόντος. Αυτό το κλίμα και αυτή τη στάση δεν πρέπει να την αλλάξουμε ποτέ, απλά διευρύνοντας το ρόλο μας.
