Μπήκε με ευχές χιλιάδες! | Γράφει ο Καστρινός
Το ‘23 έφτασε, μπήκε με ευχές χιλιάδες,
το τρία τώρα γράφουνε, στο τέλος οι φυλλάδες.
Και ο καιρός, η ανατολή, δώσανε τα σημάδια,
θα ΄χει ελαφριά τα όνειρα, και πιο γλυκά τα βράδια.
Θα ΄χει να δώσει… υπόσχεται, και πιο πολλή αγάπη,
αγάπη λέει το μήνυμα… ας είναι και με χάπι.
Είναι γνωστή η χρήση του… κι η χρησιμότητα του,
είναι για κάθε πάθηση… η αρμοδιότητα του.
Με χάπι το ‘23 μας, θα ΄χει πολλά να δώσει,
λένε κι από παράσιτα, μπορεί και να μας σώσει.
Το νιώθουμε, τσου κόλπους του, θα φέρει ευτυχία,
γιατί δεν υποφέρεται, και τούτη η δυστυχία.
Ακούμε, ζούμε, βλέπουμε… και πόσα είναι κριμένα,
είναι πολλά στον τόπο μας, και τα παρατημένα.
Πού να κοιτάξεις και να δεις, ένα καλό σημάδι;
αφού ο κρόκος χάθηκε, και έμεινε το ασπράδι.
Από τ΄ αυγό που είχαμε, στου ονείρου μας το πιάτο,
ωμό, σφιχτό, στο στόμα μας… ας ήταν και μελάτο.
Όμως την εχαρήκαμε την αλλαγή κι ετούτη,
τίποτα δεν μας μπόδισε, να γίνουμε κουρκούτι.
Όσοι την εγιορτάσαμε, την αλλαγή του χρόνου,
γιατ΄ άλλοι είχαν το μούδιασμα… ενός σπουργίτη μόνου.
Η ζεστασιά, κι η παγωνιά… δυο λέξεις μοιρασμένες,
δυο λέξεις με τον άνθρωπο, τόσο πολύ δεμένες.
Είναι και ο πόνος, κι η χαρά, στην σύγχρονη κουτάλα,
και όπως τρέχει η ζωή… ίσως να βρούμε κι άλλα.
Όμως δεν είναι λογικό, να λέμε τέτοια τώρα,
κάτι θα ήπιε ο ποιητής προχθές… και πήρε φόρα.
Δεν κάνει τέτοια πράματα, να λέμε μέρες που είναι,
θα πούνε παρ΄ τσι ιδέες σου, και πήνε πνίξου πήνε.
Και θα ΄χει δίκιο όποια του πει, μας ζάλισες καλέ μου,
μα… εφτούνονε τον άγγιξε… η αύρα του πολέμου.
Αλλά ας επιμείνουμε τσι ευχές, και ποιος ξέρει…
ίσως ετούτη η χρονιά, ισορροπίες να φέρει!!!
