Το πουμπλί της Ντόχας και οι λομπίστες του Ναυαγίου Ζακύνθου | Γράφει ο Σπύρος Ξένος
Αμφισβήτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και ασφάλειας της Χώρας & Θεσμική εκτροπή δια ελεγχόμενων πολιτικών παρεμβάσεων στο έργο της ελληνικής δικαιοσύνης
Και είναι σίγουρο, ότι δεν αναφέρομαι στις βαφτισμένες ως «αστικές διαφορές», τα «αθώα λάθη» και «νομικά ελαττώματα» ενός συμβολαίου αγοραπωλησίας. Είναι σίγουρο, επίσης, ότι δεν μοιρολογώ για τις «άνευ επενδυτικής αξίας» μνήμες και την ιστορία, τη γη και τους ανθρώπους, ακόμη μιας χαμένης πατρίδας. Είναι σίγουρο, τέλος, ότι δεν αξίζει να επιμείνω άλλο στους ντόπιους «μικρούς για τα θελήματα», τούς καθ’ έξιν φιλότιμους και καταδεκτικούς στα δώρα.
Αναφέρομαι, πρωτίστως, στις προσπάθειες χειραγώγησης της ελληνικής δικαιοσύνης. Αναφέρομαι, επίσης, στην πεποίθησή ότι, πίσω από μια σειρά πολιτικών αποφάσεων, κρύβεται η παρέμβαση ξένων κέντρων εξουσίας, απειλώντας την ασφάλεια της Χώρας και οδηγώντας σε θεσμική εκτροπή. Αναφέρομαι, τέλος, σε στοχευμένα επικοινωνιακά τερτίπια, στην προπαγάνδα των χρυσών συμβολαίων καθώς και στις πρακτικές της λεγόμενης «στρατηγικής της καμένης γης», της συνενοχής και της σιωπής («το πουμπλί της Ντόχας»).
Αλλά, ας τα αφήσουμε αυτά και ας μιλήσουμε απλά, για να μάς καταλαβαίνει και ο κόσμος:
Ευρισκόμενη σε πλήρη εξέλιξη η ποινική διερεύνηση της υπόθεσης της απατηλής αγοραπωλησίας της Ζακύνθου (2014), από την Εισαγγελία Οικονομικού Εγκλήματος, εντός και εκτός Βουλής των Ελλήνων, λαμβάνουν χώρα, από επίσημα χείλη, αλλοπρόσαλλες πολιτικές παρεμβάσεις στην διαδικασία, με «χαλασμένες πληροφορίες», θεωρίες συνωμοσίας, απειλές και πολύ, μα πάρα πολύ, ανάπτυξη…ωσάν την λευκή αγνοούμενη και ωραία κοιμωμένη του παραμυθιού.
Όταν αργότερα, τον Ιούνιο του 2020, εκδίδεται το υπ’ αριθ. 1679/2020 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, με το οποίο κατέστη απολύτως σαφές το γεγονός ότι η ελληνική δικαιοσύνη, ξεσκεπάζοντας την απάτη, δεν συμμερίστηκε την άποψη ότι ο Εμίρης έχει πάντα δίκιο, τότε μια νέα σειρά ελεγχόμενων πολιτικών πρωτοβουλιών λαμβάνει χώρα, με ανώνυμες εταιρείες μέσα στα «πουλημένα», επιτροπές προστασίας και αξιοποίησης, οδούς διαφυγής, αναθέσεις, αμφισβητήσεις κ.α., κατά παρέκκλισιν κάθε άλλης εθνικής νομοθεσίας και Κοινοτικής οδηγίας.
Φαίνεται λοιπόν πώς, και στην περίπτωση της Ζακύνθου, επιχειρήθηκε από ολιγομελή ομάδα («λομπίστες του Ναυαγίου»), η αναβάθμιση της εικόνας του κράτους του Κατάρ στην Ελλάδα, η χειραγώγηση της ελληνικής δικαιοσύνης και η εκβίαση των θυμάτων, με πράξεις, δηλώσεις, διορθώσεις και παραλείψεις, οι οποίες προσπάθησαν να ταυτίσουν το συμφέρον του τόπου, με τα προσωπικά συμφέροντα των εμπλεκομένων στην απατηλή αγοραπωλησία.
Μπορεί να γνωρίζει κανείς με σιγουριά το γιατί; Μάλλον όχι! Ωστόσο, οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου και το ξεπούλημα της Ζακύνθου, σύμφωνα με την από 14/11/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου, ακόμη αναμένεται από την ΕΥΠ, την Αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και την Οικονομική Εισαγγελία, η κατάβαση της «ολισθηρής πλαγιάς» και η σχετική ενημέρωση για το ενδεχόμενο διάπραξης των αδικημάτων της δωροληψίας και της νομιμοποίησης παράνομων εσόδων.
Μην κουράζεστε… είναι σίγουρο πώς αν ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί, τότε άστον να εξαπατηθεί. Εγώ μιλάω, απλά και μόνο, για την διάκριση των εξουσιών στην Ελλάδα, στα πλαίσια της λεγόμενης «υπόθεσης ενός δίκαιου κόσμου»!
