Ζάκυνθος | Μοναδικές ερμηνείες στο «Ένα γράμμα στη γιαγιά μου» του Γιάννη Μαρίνου (pics)
Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα, Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022 η εκδήλωση στη Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ζακύνθου, με την παρουσίαση του έργου «Ένα γράμμα στη γιαγιά μου» του Γιάννη Μαρίνου.
Το έργο αυτό, εγκεκριμένο από το
Υπουργείο Παιδείας για τις σχολικές βιβλιοθήκες πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, είναι ένας ύμνος για μικρούς και μεγάλους.
Ενώ, το έργο είναι βιωματικό και πέρα για πέρα αληθινό, τα γεγονότα που περιγράφονται
μπορούν να συμβούν σε κάθε εγγονό – εγγονή
και γι’ αυτό αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της ύπαρξής μας.
Πήραν μέρος οι:
Αφηγητής: Γιάννης Μαρίνος
Εγγονός: Γιάννης Μαρίνος και ο μικρός Άγγελος – Κλήμης Σεβαστιάδης.
Γιαγιά: Μαρία Σαμαρά
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Μαρίνος
Μουσική: Νίκος Ιατράς
Τραγούδι: Γιάννης Μαρίνος
Το παραμύθι «Η ιστορία του τυχερούλη» καθώς και το ποίημα «Η σιγή» είναι από τη συλλογή της Νίκης Μαρίνου.
Ερμηνεύτηκαν τα τραγούδια:
«Σπιτάκι μου παλιό» στίχοι-μουσική: Αλέκος Σακελλάριος-Κώστας Γιαννίδης.
«Les feuilles mortes» Jacques Prevert-Joseph Kosma
«Καντάδα για τη γιαγιά μου» Γιώργη Χριστοδούλου.
Κατερίνα Μοθωναίου: “Συγκίνηση, μνήμες, αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων…”
Για τη συγκεκριμένη εκδήλωση η Αντιπεριφερειάρχης Ζακύνθου, Κατερίνα Μοθωναίου ανέβασε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης την παρακάτω δήλωση:
“Συγκίνηση, μνήμες, αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων στην γειτονιά της φανερωμένης μας ανακάλεσε απόψε στην απο κάθε άποψη εξαιρετική παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο «Ένα γράμμα στη γιαγιά μου» ο αγαπητός φίλος Γιάννης Μαρίνος.Μια εκδήλωση στην κατάμεστη αίθουσα της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ζακύνθου, που αποτέλεσε φόρο τιμής στον πιο προσφιλές μας πρόσωπο την γιαγιά.Αναφέρθηκε στο πόσο καθοριστικός είναι ο ρόλος της γιαγιάς και του παππού μέσα στην οικογένεια και οι διαχρονικές αξίες με τις οποίες διαπλάθεται το εγγόνι μέσα από αυτούς και του καθορίζουν την μετέπειτα ζωή του.Απλόχερα μας έδωσε με ενάργεια την εικόνα μιας γυναίκας γιαγιάς που όσο πάει χάνεται, αλλά και μιας φιλοσοφίας παλαιότερων ανθρώπων που χάνεται.Ένα πόνημα βιωματικό και πέρα για πέρα αληθινό, αφου τα γεγονότα που περιγράφονται μπορούν να συμβούν σε κάθε εγγονό – εγγονή και γι’ αυτό αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές της ύπαρξής μας”.
