Η υποκρισία και η κοροϊδία σε όλο το μεγαλείο τους | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος
Συνέβαινε ανέκαθεν και κυρίως μετά από οικονομικές κρίσεις, όταν ανατρεπόταν ο οικονομικός προγραμματισμός ενός νοικοκυριού ή μιας επιχείρησης. Γι’ αυτό σε τέτοιες συγκυρίες παρεμβαίνει η πολιτεία και δίνει άλλες λύσεις, διευκολύνσεις και παρατάσεις, ώστε αυτή η καταστροφή να μην πάρει τη μορφή εκτεταμένης κοινωνικής καταστροφής. Κάτι παρόμοιο προσπάθησαν και σε κάποιο βαθμό πέτυχαν, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Πολλές φορές κάτω από αφόρητες πιέσεις τραπεζών και δανειστών, οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με αυτές τις διευκολύνσεις, κυρίως με το εύρος τους, αντιλέγοντας, ότι σε αυτές βρίσκουν ευκαιρία να επωφεληθούν και κατ “επάγγελμα κακοπληρωτές.” Σε αυτό δεν είχαν και απόλυτα άδικο, όμως είναι δύσκολοι τέτοιοι διαχωρισμοί σε μια κοινωνία που ασφυκτιά.
Όταν έφτασε η ώρα να ψηφιστεί το τρίτο, κατά πολλούς αχρείαστο μνημόνιο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, το μνημόνιο των αυταπατημένων, υπήρξε πίεση αυτή η ιστορία με τις αναβολές των πλειστηριασμών να πάρει τέλος. Άλλωστε είχε έρθει και η ώρα να βοηθήσει και η τεχνολογία, ώστε οι διαδικασίες αυτές να γίνονται και ηλεκτρονικά, για να μην υπάρχει η γνωστή παρεμπόδιση μέσω κινητοποιήσεων πολιτών και οργανώσεων. Η τότε κυβέρνηση αναγκάστηκε να ενδώσει. Μάλιστα και την αστυνομία χρησιμοποίησε κατά των οργανωμένων αντιτιθέμενων σε διενέργεια πλειστηριασμών, θυμόμαστε ότι έστειλε τον πρώην υπουργό της κ. Λαφαζάνη στο δικαστήριο μετά από σύλληψη, αλλά και ο τότε Υπουργός Οικονομίας κ. Τσακαλώτος εκθείαζε το μέτρο των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, ως σωτήριο για τις τράπεζες ,την οικονομία και ως αναπτυξιακό εργαλείο. Πραγματοποιήθηκαν δε τότε 30.000 πλειστηριασμοί.
Τώρα πως προχθές ο κ. Τσίπρας όλα αυτά τα ξέχασε και πήγε σε σπίτι κυρίας που έχανε το σπίτι της, για να καταγγείλει αυτές τις πρακτικές, αυτό μας ξεπερνάει ως πολίτες, γιατί μας κατατάσσει στην κατηγορία των ανθρώπων χωρίς στοιχειώδη μνήμη και στοιχειώδες μυαλό. Το να σε εμπαίζουν, να σε κοροϊδεύουν και να υποκρίνονται στα μούτρα σου, δεν είναι ανεκτό και μάλιστα από ανθρώπους που επιδιώκουν να σε κυβερνήσουν ξανά. Θα μπορούσε πρώτα δημόσια να παραδεχτεί το λάθος του τότε ή την αδυναμία του να αντισταθεί στις πιέσεις, να δεσμευθεί δε χωρίς να κατηγορεί κανέναν, ότι αν ξαναγίνει πρωθυπουργός θα κάνει συγκεκριμένα πράγματα που αυτά δεν θα ξανασυμβούν. Ότι θα καταργηθούν, ας πούμε οι πλειστηριασμοί, αν αυτό γίνεται. Αυτό όμως το θέατρο στα μάτια και για τα μάτια κάποιων οπαδών εμάς μας ξεπερνάει, να μην πω ότι μας προσβάλει ως νοήμονες πολίτες.
