H ώρα της Αυτοδιοίκησης | Γράφει ο Μάκης Δραγώνας

Γέννημα και ελπίδα της ίδια της τοπικής κοινωνίας. Ένα νέο αυτοδιοικητικό σχήμα «γεννιέται» στον τόπο μας με την καινοτόμο θέση που προβλέπει και ο Δημοτικός Κώδικας να στηθούν κάλπες.
Η αυτοδιοίκηση πρέπει να αποκομματικοποιηθεί. Όχι με την έννοια ότι δεν μετέχουν ενεργά πολιτικά στελέχη, αλλά στη μορφή επιρροής των κεντρικών γραφείων του κόμματος, ενώ οι τοπικές κοινωνίες είναι αυτές που πρέπει να πρωταγωνιστήσουν στην επιλογή. Ο Περικλής στον επιτάφιο αναφέρει «όποιος δεν συμμετέχει στα κοινά δεν είναι χρήσιμος, είναι άχρηστος».

Στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν υπάρχει δεξιός ή αριστερός τρόπος για να μαζεύει τα σκουπίδια. Ο Δημοτικός Κώδικας προβλέπει ήδη ορισμένες συμμετοχικές διαδικασίες όπως τα τοπικά δημοψηφίσματα για σοβαρά θέματα που ανήκουν στην αρμοδιότητα των δημοτικών αρχών, το δικαίωμα πρόσβασης των δημοτών και κατοίκων στην πληροφόρηση, το δικαίωμα των δημοτών να καταθέτουν ατομικά ή συλλογικά αναφορές και ερωτήσεις για την ενημέρωσή τους σε αποφάσεις που τους ενδιαφέρουν. Δυστυχώς όλα γίνονται χωρίς πληροφόρηση και οι κάτοικοι βρίσκονται πάντα προ τετελεσμένων πρακτικών και γεγονότων.

Στη Ζάκυνθο, λοιπόν, ποτέ δεν έλλειπαν οι πολιτικοί και πάντα περίσσευαν. Αντίθετα, ο τόπος συχνά στερείτο μετά την μεταπολίτευση πολιτικών ηγετών και στέρεα συγκροτημένων πολιτικών ομάδων, κάτι που μπορεί αυτό το κενό να καλύψει αυτό το νέο σχήμα. Άρα το κρίσιμο πρόβλημα δεν είναι πού θα βρούμε (ή θα κατασκευάσουμε) πολιτικούς για να συμβάλουν στην ανανέωση της πολιτικής ζωής αλλά πώς θα εξυγιάνουμε τις σχέσεις και τις διασυνδέσεις, ώστε να αλλάξουμε την πολιτική εποχή. Αυτή η καθαρτήρια και αναζωογονητική διαδικασία δεν ευδοκιμεί σε κοσμικά σαλόνια, σε επιχειρηματικά / επιχειρησιακά meetings. Και κυρίως δεν ανέχεται ξύλινες κορόνες και ευλαβικές υποκλίσεις πίστεως στον οιονδήποτε αρχηγό. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ηγέτες είναι όσοι αγαπιούνται και εμπνέουν, όχι όσοι επιβάλλουν γραπτώς ή προφορικώς μη πειθαρχικού χαρακτήρα υποταγή. Οι κινούντες τα πάσης φύσεως νήματα του πολιτικού – εκλογικού παιχνιδιού δεν δικαιούνται να υποστηρίζουν μια κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη ανανέωση μέσω σιωπηλών και υπάκουων οπαδών και την ίδια ώρα να καυχώνται ότι ανέδειξαν πρόσωπο κοινής αποδοχής. Αν ως «κοινή αποδοχή» νοούμε τον συμψηφισμό και τη σύνεση των διαφόρων ομάδων εξουσίας, το πείραμα απέτυχε εν τη γενέσει. Το πράγμα που το ζήσαμε πολλάκις στη Ζάκυνθο, αφού στην πολιτική πάντοτε οι χρυσές τομές ταυτίζονται με τις χρυσές μετριότητες.

Το σχήμα με αυτή τη συγκρότηση και με όποια μορφή πάρει ίσως να φέρει κάτι καινούριο, φρέσκο, τον καθαρό αέρα που θα έλθει από τη μεριά της θάλασσας, δηλαδή των ανθρώπων που έμαθαν να κινδυνεύουν και να τιθασεύουν τα κύματα και όχι από τη μεριά της «πεδιάδας», δηλαδή των ανθρώπων της ήμερης, συντηρητικής, ασφαλούς ζωής. Οι επικοινωνιακές τσαχπινιές και τα ψηφοδέλτια πόσο πια θα θαμπώσουν τους πολίτες; Και μάτια έχουν και μύτη.

Είναι η στιγμή να γίνουν ουσιαστικές συζητήσεις και προτάσεις για το Δήμο, για τις αρμοδιότητες, για τις δυνατότητες για τον πραγματικό ρόλο των πολιτών.
Είναι η ώρα για κάτι το διαφορετικό από την ανεπάρκεια, την αδιαφορία, την απουσία.
Είναι η ώρα για μια ενωτική αναπτυξιακή, αναγεννητική προσπάθεια που θα συσπειρώσει όλους τους Ζακυνθινούς πολίτες, ουσιαστική παρουσία παρέμβαση και δράση στο νέο ορίζοντα των επερχόμενων αναμετρήσεων.
Το άνοιγμα οριζόντων για τη νεολαία πρέπει να είναι κυρίαρχο στοιχείο του σχεδιασμού που μπορεί να δώσει τοπικούς παράγοντες. Τα περιθώρια για την ξεχασμένη Ζάκυνθο στένεψαν. Οι λαός πρέπει να πάρει τις τύχες στα χέρια του να απεγκλωβιστεί από τους καιροσκόπους και τους τυχάρπαστους και να μην παραπλανηθούν από ανθρωπάκια που προσπαθούν με κομματικά στηρίγματα να αναδειχθούν διότι τους στέρησε η φύση αυτό το χάρισμα του δίκαιου και δυνατού από κάθε αρετή!