Ο υποψήφιος | Γράφει ο Καστρινός

Μου ’παν για υποψήφιος, τιμή για με μεγάλη,
μόνο φοβάμαι τσι στροφές, ο δρόμος μη με βγάλει.

Τώρα ψάχνουν για έντιμους, και στίχο ελπιδοφόρο,
και το ΄χω εφτούνο μου ΄πανε, για να απλωθώ στο χώρο.

Έχω παπούτσια λάστιχα, μάρκας, κι αυτά μετράνε,
καθ΄ ότι στον περίγυρο, ούλα εκεί γλιστράνε.

Είμαι.. μου ξεκαθάρισαν, για νοβιτές μεγάλες,
θα ΄σαι λουσάτος, καθαρός, και με στεγνές μασχάλες.

Είμαι… και που δεν το ΄ξερα, αληθινός με σκέψη,
που σφίγγω το κεφάλι μου, μέχρι που να μουσκέψει.

Και εύκολος προσαρμογής, σ΄ ότι η καρέκλα φέρει,
που άλλοι ανεπρόκοποι, δεν τα ΄χουν καταφέρει.

Θα είμαι λένε μέγιστος, για δόξες ετοιμάσου,
αφού στα ραδιόφωνα θα ακούς και τ΄ όνομά σου.

Μ΄ αυτά και άλλα που ΄πανε, πρέπει να έχω αξία,
αρσενικός και γόνιμος, μυαλό με ωορρηξία.

Ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί, αυτά τα μονοπάτια,
γιατί στα άλλα ο απρόσεχτος, όλο σε λούμπες πάτια,

Αν είσαι είπαν τουμπλε φαστ, με μίας θα προκόψεις,
από παλιά το έθιμο, μούτρα με δύο όψεις.

Όμως είσαι ευπόληπτος, έχεις και κάποιο τίτλο,
αλλά και κατ΄ επέκταση, θα αποκτήσεις κύκλο.

Να υποθείς παράλαμα, ο τίτλος δεν αφήνει,
με εγγύηση τα μούτρα σου, εμπνέεις εμπιστοσύνη.

Όλα καλά ακούγονται, πολιτικός με πλάνο,
μα εγώ για υποψήφιος, κατάλαβα δεν κάνω.

Δεν έχω δύο πρόσωπα, και σάπια δεν χωνεύω,
δεν έχω το ανάστημα, δεν ξέρω να χορεύω.

Άσε που όλα ανέκαθεν, σε ζυγαριά τα βάνω,
για να ΄χω το οξυγόνο μου, αέρα να ανασάνω.

Έχω και το ελάττωμα, να αντιπαθώ το ψέμα,
και τ΄ άλλο το χειρότερο, είμαι γεμάτος αίμα.

Ένα ακόμα και έκλεισα, πολλά έγραψα εξάλλου,
δεν δέχομαι στα μούτρα μου, τα σάλιατα του άλλου!!!