Το τοξικό κλίμα στη πολιτική μας ζωή
. Αλλά συγχρόνως έτοιμοι να δεχτούμε τη συκοφαντία και τη δυσφήμιση, χωρίς να το ψάχνουμε για το τι είναι αλήθεια, τι ψεύδος, ακόμη και τι είναι υπερβολή. Όταν δε μετά από καιρό η αλήθεια υπερισχύει, δεν κάθεται κανείς ούτε να το ψάξει, ούτε να το προβάλει, απλά μένει η λάσπη και όποιος την έφαγε, ας έχει υπομονή και ας παλέψει μόνος του να την βγάλει απο πάνω του, αν τα καταφέρει. Στην πολιτική δε ζωή αυτό είναι γενικευμένο, ειδικά μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων, ούτε και πρόκειται ποτέ να φύγει η “ρετσινιά” ποτέ στις πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Θα σε κυνηγάει πάντα, οι δε πολιτικοί σου αντίπαλοι, ακόμη και αν είναι αποδεδειγμένο το ψέμα και η συκοφαντία, θα λένε ” έλα μωρέ τα μαγειρέψανε για να τον βγάλουνε καθαρό “. Αυτό είναι και ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα, που πολλοί και συνήθως ικανοί, δεν θέλουν ούτε να ακούνε για ενασχόλησης τους με τα κοινά. Είναι ένας εύκολος τρόπος να ασκείς αντιπολίτευση, να καλύπτεις τις αδυναμίες σου στην άσκηση της εξουσίας, μην κάνοντας τίποτα, να λες “για όλα φταίνε οι προηγούμενοι”. Ωραία και εύκολη επιλογή άσκησης πολιτικής, με συμπαραστάτη μια κοινωνία επιρρεπή να δεχτεί όλες αυτές τις πληροφορίες.
Δεν λέω ότι δεν υπάρχει και “καπνός χωρίς φωτιά” τις περισσότερες φορές, όπως λέει και ο λαός μας. Όμως το να κάνουμε τον καπνό “φουγγαρία” για να κρύψουμε τις δικές μας αδυναμίες παραπάει. Τα λέω αυτά, γιατί εν’ όψει εκλογών γενικώς, παρατηρώ ότι αντί του απολογισμού και της θετικής ατζέντας για την επόμενη αναμέτρηση αλλά και την επόμενη ημέρα, κυριαρχεί η συκοφαντία,η υπερβολή και το νοσηρό κλίμα. Έτσι δεν πάει ο τόπος μπροστά. Οι δε πολίτες, ας μην παραπονούνται μετά ότι δεν γίνεται τίποτα. Κοιτάζοντας πίσω ή στις συκοφαντίες και τη λάσπη, πως μπορούμε να προχωρήσουμε;
