Tα… του βιβλιοπωλείου… | Γράφει ο Καστρινός

Λέω να πάω σε γιατρό, να δω τι μου συμβαίνει,
γιατί κανείς ρε γείτονα, δεν με καταλαβαίνει.

Ή πρέπει να ‘μαι άρρωστη, ή τώρα θα αρρωστήσω,
να δίνω την απάντηση, ή πρέπει να τον στήσω;

Έχει κι αυτή το δίκιο τσης, κατάπινε τση λέω,
κι αν θα σου βγει απ’ το στόμα σου, πες το με κεφαλαίο.

Μου τα ‘λεγε μενόμενη, σεισμός σε υαλοπωλείο,
μια φίλη μου που δούλευε, σε βιβλιοπωλείο.

Τα σχολικά ξεκίνησαν, κι οι χίλιες ερωτήσεις,
καλή χρονιά να έχετε, ευχαριστώ επίσης.

Με τα παπούτσια αν άκουσες, η τσάντα θα ΄ναι ταίρι;
η απάντηση δεν δόθηκε, είναι κανείς που ξέρει;

Τι χρώμα θα ΄ναι κούκλα μου, ψαλίδι και χαρτόνια;
θα τση ΄λεγα για πρώτη τσης, μα με ΄βλαψε η κολώνια.

Να σε ρωτήσω… χαίρετε, η γόμα είναι τση μόδας;
βεβαίως, δεν τη βλέπετε; και προϊόν τση σόδας.

Ποιος μαρκαδόρος είναι αυτός που γράφει το θρανίο;
με κάτι τέτοια γείτονα, τα παίρνω στο κρανίο.

Εξώφυλλα έχουν όμορφα… και τα τετράδιά σας;
γιατί αν επιτρέπετε, ρωτάνε τα παιδιά σας;

Ωρέ ωρε παραξενιά, ωρέ κάτι ερωτήσεις,
να βάλεις πενηντάφυλλο, χάμου να το πατήσεις.

Καλά που μου το γράφουνε, με γιώτα κι ένα λάμδα,
Έτσι… βρε προκομένοι μου, να μου ΄ρχεται ζαλάδα.

Το υπουργείο το ΄χουνε, με γιώτα και ωμέγα,
στραβώνει η ορθογραφία μας, τη θέλουμε τη βέργα.

Κάτσε τση λέω ησύχασε, και σ΄ ανεβαίνει το αίμα,
γεωμετρικό έναν άτλαντα… δώσε, και κλείστο θέμα!!!