Ενδιαφέρον έχει η στόχευση Μητσοτάκη στις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική. Ξέρει ότι θα ήταν μέγα λάθος του να τις κάνει δώρο στην αντιπολίτευση στοχεύοντας απευθείας στις δεύτερες. Γι’ αυτό οι επιθέσεις στην αντιπολίτευση στο σύνολο της, η αναφορά σε πιθανές κυβερνητικές λύσεις χωρίς το πρώτο κομμάτι, αλλά και η επίκληση των εθνικών κινδύνων ,θα πληθαίνουν. Επομένως από δω και πέρα, ο μεν κ. Τσίπρας θα επιμείνει στο θέμα των υποκλοπών, ο δε Πρωθυπουργός θα ελπίζει ότι η οικονομία ή τα Ελληνοτουρκικά θα βάλουν την τελική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Στο πρώτο, ο Πρωθυπουργός είναι και θα παραμείνει ευάλωτος, το μόνο που ελπίζει είναι να κατέβει το θέμα χαμηλά στα ενδιαφέροντα του κόσμου. Στο δεύτερο, ο Τσίπρας είναι αδύναμος. Όσο κι αν προσπαθεί, ο Μητσοτάκης είναι πιο αποτελεσματικός στο διεθνές παιχνίδι, ενώ δύσκολα θα πείσει την κοινωνία ότι η ακρίβεια που σαρώνει τον πλανήτη είναι “ακρίβεια μόνο Μητσοτάκη”.
Ακούσαμε με πολλή προσοχή τα μέτρα Μητσοτάκη, όπως ανακοινώθηκαν στην ΔΕΘ και εξειδικεύθηκαν από τους Υπουργούς χθες, ύψους 5,5 δις. Μέτρα κατά την άποψη μας μετρημένα και σε λογική βάση χωρίς την έννοια των προεκλογικών παροχών, αλλά των αναγκών μπροστά σε ένα δύσκολο χειμώνα που έρχεται για όλη την Ευρώπη. Όπως ακούσαμε και τον σταθερό λόγο απέναντι στις Τουρκικές προκλήσεις και τις απειλές Ερντογάν.
Μέχρι τώρα η αντιπολίτευση, απαντά με τον ξύλινο παρωχημένο λόγο. Ίσως μέσα στην εβδομάδα απαντήσει και εκείνη, κυρίως η αξιωματική, με το δικό της πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής και οικονομικής κρίσης. Το περιμένουμε. Με υπερβολές για χούντες, με εμμονές και ιδεολογικές αγκυλώσεις, καθώς και με τη λογική ότι η κρίση και η ακρίβεια είναι “μόνο του Μητσοτάκη”, δεν νομίζω ότι πείθεται κανείς πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου.