Σαράντα χρόνια θέατρο τση Ζάκυνθος, 1982- 2022 | Γράφει ο Καστρινός

Μονολογεί ο Μαρίνος… (απόσπασμα)
Να ΄μαι κι εγώ με τη στολή… με το αλλιώτικο μου,
σας λέει κάνε τίποτα, το παρουσιαστικό μου;

Δεν είμαι ο Χάσης ο σκληρός, που… και τη γη τρομάζω,
μπουμ μπουμ εδώ, μπουμ μπουμ εκεί, κι ούλους τσου τεταρτιάζω;

Και… δίχως μάσκα, βήξιμο μπροστά μου, δεν σηκώνω,
δεν δέχομαι και προσβολή, γιατί εγώ… σκοτώνω.

Νιιαάουου… (ακούγεται από κάπου δυνατά)

Ωρέ παιδιά τι ήτανε;.. πες τε μου για θα τρέξω,
δεν έχει και λίγο νερό, το στόμα μου να βρέξω.

Είδατε.. ερκορσάρισα, σφάζουν αυτοί οι ήχοι,
κι εφτούνο το νιαούρισμα, δεν μου ΄χει ματατύχει.

Μα θα μου πείτε χέστηκε, από φόβο ένας Χάσης,
δεν πρέπει για του λόγου του, και πάσα ιδέα να χάσεις;

Όμως… σας εξεγέλασα, το ξέρει… λέω κι εκείνος,
ως λαϊκός τση Ζάκυνθος.. Καρκάνιαα… θεατρίνος.

Το νιάουου εφτός μου το ΄καμε, να παίξει βεραμέντε,
δεν ξέρει σαν και εφτούνονε, εγώ θέλω άλλους πέντε;

Αλλά μ΄ αυτό θυμήθηκα, κάτι που μου ΄χε κάμει,
που αν τον είχα έδωπα, το αα δεν θα προκάμει.

Στο θέατρο στη Ζάκυνθος, πολλά χρόνια οπίσω,
που φτούνες τσι εμπειρίες μου, ποτέ δεν θα σκουπίσω.

Παιδί του σιδεράδικου εγώ.. και με σοχάδα…
και ο Καρκάνια ο ληστής, προετοιμάζει ομάδα.

Και ο Γιαννίκος ήτα κει, παιδί του συνεργείου,
σφιγμένοι και ατσάκιγοι… πάγοι παλιού ψυγείου.

Λυθείτε μας εφώναζε… κι είχε να πει σε όλους,
ήσαστε αγγούρια διάολε, και πως θα παίξτε ρόλους;

Το ΄χε ο μπαγάσας μέσα του, ήτανε ριζωμένη…
η τέχνη, κι ούλοι γύρω του… απλά ξεθεομένοι.

Για να μου παίξεις θέατρο, πρέπει να γίνεις λιώμα,
Μαρίνο το κατάλαβες; ή θες κι άλλα ακόμα;

Για πέσε λέει στα τέσσερα, και κάμε μου τη γάτα,
εφτά τα κόλπα σκέφτηκα, είναι κακά μαντάτα.

Εγώ ο Μαρίνος ο γνωστός, από τον Άη Δημήτρη…
ο Σκούλικας… κι η τέχνη του, με τράβαε απ΄ τη μύτη!!!