Συνήθεια μας το φάσκελο | Γράφει ο Καστρινός

Έστειλα δύο φάσκελα, σ΄ ένα παλαβωμένο,
απρόσμενα, και απότομα, που πάτησε το φρένο.

Επί να πέσω πάνω του… εκόντεψε, από τόσο,
τα νεύρα μου τσιτώσανε… και πως να μη φορτώσω;

Εεε ρε αρπμάνη άσχετε, πάρτα μη στα χρωστάω,
δεν λέω ψέμα, ορκίζομαι, σε τούτο που βαστάω.

Τι κάνεις ρε του φώναξα, δεν βλέπεις… πώς φρενάρεις;
μαζί με κειό που σ΄ έβρηκε, παράλληλα κορνάρεις.

Να σε στουκάρω κόντεψε… το ΄σωσα παρά τρίχα,
όρσε… παρτίδα δεύτερη, μαλάκα… Άγιο είχα.

Σταμάτησε γιατί ήτανε, διπλά φασκελομένος,
και κάνει προς τα μένανε, με φόρα τσαντισμένος.

Θα χρεωθεί με πρόστιμο, το χέρι το κουλό σου,
θα το πληρώσεις Έλληνα, το κάθε φάσκελο σου.

Ήρθε κοντά και το ΄ριξε, κατάμουτρα που λένε,
100 ευρώ το μούτζομα, θα χρεωθείς χαμένε.

Ποιος τόπε ρε Καρπόζηλε του λέω… σήκω φύγε,
ο σεβασμός, η ευπρέπεια μου λέει ρε που πήγε;

Γιατί φασκελοδέρνεσε… ωρε παλιοκουδούνι;
δεν έγινε και τίποτα, δεν άνοιξε ρουθούνι.

Ένα πιτσούνι φύλαξα.. γιατί να το σκοτώσω,
εγώ παλιοξεντέρισμα, φρενάρω μια τόσο.

Και θα σου κάμω μήνυση, παλιάτσε, παλιοβρώμα,
το φάσκελο έχει πρόστιμο, δεν το ΄μαθες ακόμα;

Πολλά είπε το στόμα σου του λέω, πήρες φόρα,
πόσους μαλάκες σαν και σε, πληρώνει τούτη χώρα;

Και για να κάμεις μήνυση, μπαρμπούλη θα πληρώσεις,
πες και τα τελευταία σου, για να ολοκληρώσεις.

Παραμιλώντας έφυγε… και έτοιμος για κρίση,
ποιος φταίει… και το πρόβλημα, ποιος θα μας το λύσει;

Είναι συχνό το βρίσιμο… και οι φασκελομένοι,
στα χέρια να πιανόμαστε, είναι αυτό που μένει.

Γιατί δεν είμαστε οδηγοί, κι αυτό το λέω με λύπη,
μέσα απ΄ το DNA μας, ίσως κάτι μας λείπει!!!