Συνέχεια κινδυνεύω… | Γράφει ο Καστρινός

Εγώ αγαπάω το έθνος μου, με βάζει και ψηφίζω,
να ΄χω την προστασία του, και εγώ να συνεχίζω.

Να ζω, να είμαι ελεύθερος, με τη συνείδησή μου,
να παίρνω και τσι ευθύνες μου, για την απόφασή μου.

Μου ΄χει τα δικαιώματα, με νόμους με φυλάνε,
μου τα ΄χει ούλα δίκαια, μα με τραβομαλάνε,

Από παντού τα βλήματα, συνέχεια κινδυνεύω,
οι ρήτορες με μπέρδεψαν, δεν ξέρω τι πιστεύω.

Έχουνε κάποια εκπαίδευση, τρόπο που με παλεύει,
και εγώ συνέχεια σκέφτομαι, η αλήθεια κινδυνεύει.

Ψάχνω να βρω που κρύβεται, δεν άκουσα, δεν είδα,
και είναι η μόνη δύναμη, που φτάνει στην ελπίδα.

Δεν ξέρω φίλοι σίγουρα, τι θέλουν από μένα,
αφού εγώ ο άμοιρος, φορώ τα μπαλωμένα.

Εθνάρχες βγαίνουν από δω, ηγέτες απ΄ την άλλη,
καπεταναίοι ούλοι τσους, στα λόγια παπαγάλοι.

Ανοίγω το ραδιόφωνο, ακούω και βλακείες,
με αναλύσεις άπιαστες, χαζά και προσδοκίες.

Ανοίγω τηλεόραση, μου λέει το άσπρο, μαύρο,
με ζάπινγκ νανουρίζομαι, ανάπαυση για να ΄βρω.

Που βρίσκεται η ψυχούλα τσης, εφτούνης τση πατρίδας;
σε κάθε φυλλοτύπωμα, τση κάθε εφημερίδας.

Για μία ψάχνω, κι έχω εδώ, μέχρι χίλιες αλήθειες,
κι η μία για την άλλην, ψευτιές και κακοήθειες.

Για μένα ενδιαφέρονται; δεν μου ξεκαθαρίζουν,
τι θέλω εγώ ο αγράμματος, πιστεύω θα γνωρίζουν.

Πατρίδα μία αγάπησα, με φως, με ιστορία,
μα δυστυχώς τη δώσανε, τροφή για τα θηρία!!!