Τα δύσκολα χρόνια των πρώτων μνημονίων ο τρόπος που αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ το τότε ΠΑΣΟΚ ήταν ακραία επιθετικός. Με την ρητορική τους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δαιμονοποίησαν, ξεφτίλισαν, απαξίωσαν, ακύρωσαν και εν τέλει ταύτισαν, στο σύνολό του το ΠΑΣΟΚ, με τον Άκη Τσοχατζόπουλο και τις πρακτικές του.
Και τούτο ανεξάρτητα από το γεγονός ότι τα περισσότερα στελέχη που είχαν αναφορές ή συνεργάστηκαν με τον κ. Τσοχατζόπουλο μετακόμισαν, μαζί με τις ιδέες του(ς), στην Κουμουνδούρου.
Με τέτοιες πεζοδρομιακές στρατηγικές κατάφερε να αντιστρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Έβαλε το ΠΑΣΟΚ στη γωνία και τα στελέχη του σε μια μόνιμη απολογητική λογική. Θα αναρωτηθεί όμως κάποιος (και πολύ σωστά)… -Μα… δεν έφταιγαν? Ναι…κάποιοι έφταιξαν… Το περισσότερο φταίξιμο όμως έπεφτε στα στελέχη εκείνα που δεν είχαν το ψυχικό και πολιτικό σθένος να σηκώσουν ανάστημα στις επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Καλώς ή κακώς, τώρα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο ρόλο του απολογούμενου και ο Τσίπρας δεν μπορεί πια να παριστάνει τον τιμητή. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφερε να γελοιοποιήσει κάθε έννοια της αριστεράς και να μετατρέψει σε ανέκδοτο το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα του άφθαρτου.
Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας θέλει να ξεχάσει τη διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Περισσότερο από όλους οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Που είναι, για ευνόητους λόγους, οι «πιο Αντί – ΣΥΡΙΖΑ» από όλο το φάσμα των ψηφοφόρων. Και αυτό γιατί έχουν, κυρίως αυτοί, υποστεί το πιο άγριο πολιτικό μπούλινγκ επί μια ολόκληρη δεκαετία. Η υγιής βάση του ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν μπορεί να το ξεχάσει.