Ο Ερασίμολπος σχολιάζει: «Εγκληματικότητα»

Χθες βράδυ παρακολούθησα τις ειδήσεις σε κρατικό κανάλι και παρατήρησα ότι τα μισά νέα ήταν από το αστυνομικό ρεπορτάζ. Βία, εγκληματικότητα και κτηνώδεις συμπεριφορές. Τελικά, παραπήρε λάθος δρόμο η κοινωνία μας. Μπήκε λέει κάποιος με ένα τσεκούρι στην εφορία και άρχισε να χτυπάει τους υπαλλήλους. Σκότωσε ο άλλος τη γυναίκα του και κρέμασε τον σκύλο τους και μετά έπαιζε θέατρο για ένα μήνα πριν παραδεχθεί το κτήνος που έκρυβε μέσα του. Σημερινές Μήδειες που σκοτώνουν τα παιδιά τους για να κρατήσουν κοντά τους τον Ιάσονά τους. Νεαροί οπαδοί σκοτώνουν οπαδούς της αντίπαλης ομάδας και έχουν το απαράδεκτο θράσος να αναρτούν πανό στο γήπεδο, εκφράζοντας υποστήριξη προς τους δολοφόνους.
Πάντα υπήρχε εγκληματικότητα στην κοινωνία. Αυτό όμως που με ανησυχεί ιδιαίτερα είναι η έκταση που έχει πάρει η βία τον τελευταίο καιρό. Ο Φρόιντ σημειώνει ότι το αρχαιότερο και ανίκητο ένστικτο του ανθρώπου είναι αυτό της καταστροφής και του θανάτου, που κρύβει ο άνθρωπος βαθιά μέσα στην ψυχή του. Στο παρελθόν έστελναν οι γονείς τα αγόρια τους στο Ωδείο ή στη Φιλαρμονική και τα κορίτσια τους στο μπαλέτο και τον χορό. Στα γενέθλια του ανιψιού μου πρόσφατα, του έκανα δώρο ένα μαντολίνο. Το κοίταξε και μου είπε: «δεν με έγραφες βρε μπάρμπα να μάθω καμιά πολεμική τέχνη όπως μαθαίνουν και οι φίλοι μου;»! Σήμερα μαθαίνουν οι έφηβοι πώς να χρησιμοποιούν μαχαίρια και άλλα όπλα και κάνουν συμμορίες που αλληλοσφάζονται. Ακούνε μουσική που θυμίζει ανθρωποφάγους της ζούγκλας και γεμίζουν τους τοίχους με συνθήματα γεμάτα βία και απόγνωση. Ζούμε σε μία κοινωνία που οι νέοι μας είναι οργισμένοι και το εκφράζουν αυτό με βίαιες πράξεις. Το ζήτημα είναι γιατί!
Δέκα χρόνια οικονομική κρίση, ανεργία και αβεβαιότητα, μετά δύο και πλέον χρόνια πανδημίας με περιορισμούς και σήμερα ακρίβεια και οικονομικά αδιέξοδα. Και δεν έφταναν μόνο αυτά, έχουμε εδώ και λίγο καιρό την αποκορύφωση του κτηνώδους, τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο πολιτισμός μας οπισθοδρόμησε ογδόντα χρόνια πίσω. Οι κυβερνήσεις, αλλά και όλοι εμείς, πρέπει επειγόντως κάτι να κάνουμε για να σταματήσει αυτή η έξαρση της εγκληματικότητας και γενικευμένης καταστροφικότητας στην κοινωνία μας, που αντικατοπτρίζεται καθαρά στα δελτία ειδήσεων. Ως ρομαντικός Ζακυνθινός με αναμνήσεις από την παλιά και «ωραία Ζάκυνθο, που μας κυρίευε», στενοχωριέμαι που βλέπω να έχει γεμίσει η Χώρα από ινστιτούτα για πολεμικές τέχνες και μόνο ένα μικρό Ωδείο. Το δε νησί της μουσικής, όπως το λέγαμε κάποτε, δεν έχει ούτε καν παιδική μαντολινάτα…