Αυτό ήθελες και αυτό έγινε αγαπημένε Τζαφράνκο!
Πόσο σκληροί μπορεί να είναι οι αποχαιρετισμοί;
Πόσο δύσκολο είναι να πείσεις τον εαυτό σου, ότι, δεν θα ξαναδείς ποτέ ένα αγαπημένο πρόσωπο, να λάβεις ένα μήνυμα ή ένα like, να ακούσεις μια φωνή στο τηλέφωνο;
Και παράλληλα, πόσο εγωιστικό – για σένα – “να μην το χάσεις”, ενώ ξέρεις πως αυτός που έφυγε εκλιπαρούσε να τελειώσει ένα μαρτύριο…
Ένας καλός, ειλικρινής και τόσο γκιούστος άνθρωπος, χάθηκε για πάντα!
Αγαπημένε φίλε Τζαφράνκο, μας άφησες πίσω αναπάντεχα και τόσο γρήγορα!
Μας άφησες και ωραίες αναμνήσεις, ιστορίες και ανθρωπιά!
Και η φωνή σου, τα λόγια σου, είναι αποτυπωμένα μέσα στην ψυχή μας!
Όλα τα ζακυνθινά καλοκαίρια… αλλά και εκείνοι οι ωραίοι χειμώνες!
Ηδη είσαι με την Ντενούλα και τον Λέλο φίλε μας!
Σίγουρα απόψε θα έχεις πολλά να πεις του Θεοδόση!!!
Στο καλό και καλή αντάμωση… για να ξαναθυμηθούμε τις κουβέντες μας, τις autostrades, τις μακαρονάδες σου, τις βραδιές μας, το Brindisi… την πολυλατρεμένη σου Ζάκυνθο!
Έχεις τον ύστατο χαιρετισμό από όλους μας, από τα σπίτια μας, την εφημερίδα, το κανάλι, από όλη τη Ζάκυνθο…
Ολοι όσοι σε είχαν ανταμώσει, έστω και μία φορά, είναι δακρυσμένοι φίλε μου!
Θα θυμάμαι όλα όσα μου εξομολογήθηκες… και εκείνο το ότι, αν ξαναγεννιόσουν, θα έκανες ακριβώς τα ίδια, γιατί πέρασες υπέροχα! Ήξερες να ζεις! Μας έμαθες πολλά!
Στο καλό Μαστροπάολο… και νοιώθω ευλογημένος που σε γνώρισα, γιατί ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ είχες να πεις και να κάνεις!
Ζάκυνθος, Μάιος 2022
Σπύρος Καμπιώτης
