Η ελευθερία του τύπου στη χώρα µας
Αυτά τα διακινεί για προφανείς λόγους αντιπολιτευτικής τακτικής και ίσως άλλους κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα είχε ιδιαίτερη αξία η όποια αναφορά σε όλο αυτό ,άλλωστε ελευθερία έχουμε και ό,τι θέλει λέει ο καθένας και όπως θέλει τα μετράει, ούτε είναι και κακό να γίνεται κριτική. Θα ήταν πολύ θετικό δε να βελτιωθεί και η ποιότητα των μέσων ενημέρωσης και η αξιοπιστία του τύπου . Άλλο όμως αυτό και άλλο να σε κατατάσσουν χαμηλότερα από τη Μποτσουάνα, το Λάος, χώρες της Αφρικής και της Ασίας ή να σου λένε ότι, στα κατεχόμενα της Κύπρου υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία του τύπου.
Αυτά είναι το λιγότερο αστεία αλλά και προσβλητικά. Τα διακινούν δε άνθρωποι, που ήθελαν να ελέγξουν τα μέσα ενημέρωσης με μελέτες του άγνωστου “ινστιτούτου της Φλωρεντίας” ,που έφτιαχναν σταθμούς με εγγύηση βοσκοτόπια, που δυσκολεύονται να πουν ξεκάθαρα τον Πούτιν εισβολέα και που τώρα θέλουν να μας πλασάρουν τέτοιες “ωραίες” μελέτες ως αξιόπιστες. Το ότι τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές χώρες του Δυτικού κόσμου πάσχουν, είναι ελεγχόμενα από συμφέροντα, διακινούν ακόμη και ψευδείς ειδήσεις είναι γεγονός. Όμως άλλο η βελτίωση και άλλο η φίμωση. Αυτό δεν υπάρχει. Ίσα ίσα υπάρχουν έντυπα και μέσα που ελεύθερα γράφουν ότι θέλουν, καταρρακώνουν ανθρώπους, κυρίως πολιτικούς, θίγουν οικογένειες και συνειδήσεις, τα οποία η πολιτεία διαχρονικά αδυνατεί να τα ελέγξει και να τα σταματήσει. Πόσες φορές μέλη οικογενειών πρωθυπουργών, υπουργών, επιχειρηματιών και επωνύμων δεν υπέστησαν διασυρμό ή γιατί όχι, ορθά απεκαλύφθησαν παράνομες πράξεις τους;
Στη χώρα μας λοιπόν μπορεί να μιλήσει κανείς ευκολότερα για υπερβολές και κατάχρηση και πολύ λιγότερο έως καθόλου για φίμωση. Τώρα αν θα πρέπει να δουν όλα τα μέσα, έντυπα, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά και ηλεκτρονικά, την αξιοπιστία τους και το κύρος τους απέναντι στους πολίτες, είναι μια άλλη ιστορία και δική τους αποκλειστικά ευθύνη. Όπως και των πολιτών, που είναι εύπιστοι σε κάθε τι που γράφεται, χωρίς ευθύνη και υπογραφή πολλές φορές, χωρίς πηγή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που έχουν τελικά μεγαλύτερη “πέραση” από τον τύπο. Αυτά όμως, είναι σημεία των καιρών και θέματα παγκόσμιου προβληματισμού.
Άλλο αυτό και άλλο να έρχεται ο κάθε αμφίβολης αξιοπιστίας, κύρους, αλλά και άγνωστου εξυπηρετούμενου σκοπού , ερευνητής, με μια ταμπέλα ΜΚΟ και να σε προσβάλλει, συγκρίνοντας σε με τη Μποτσουάνα. Τώρα γιατί κάποιοι το έκαναν σημαία όλο αυτό; Είναι προς διερεύνηση στα εσώψυχα τους. Άλλωστε δεν ήταν και ποτέ στα “φόρτε τους”, η αλήθεια και η προστασία ελευθεριών και δικαιωμάτων, όταν δεν τους ήταν βολικά και αρεστά. Εδώ έκρυβαν το Τσερνομπίλ σε άλλες εποχές !!!
