Μία συνεχής πηγή ανησυχίας
Είδαμε και με τα γεγονότα στην Υπερδνειστερία πόσο εύκολο είναι η κρίση να επεκταθεί. Τώρα για τις οικονομικές συνέπειες αυτής της κατάστασης, κυρίως στην Ευρώπη ας μην το συζητάμε, είναι εμφανείς και πολλοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε δει ακόμη το πικ του προβλήματος. Το χειρότερο ίσως είναι το ότι αυτή η συνεχιζόμενη αναταραχή, ανοίγει ορέξεις και σε άλλες χώρες με αναθεωρητικές επιδιώξεις που θέλουν να ανατρέψουν, δεδομένα και σταθερές δεκαετιών, τουλάχιστον μετά τους δύο αιματηρούς μεγάλους ευρωπαϊκούς πολέμους που έλαβαν παγκόσμια διάσταση. Η Κίνα με τις επιδιώξεις της είναι και αυτή μια εγκυμονούσα πηγή τέτοιων κινδύνων
Το ίδιο και η Τουρκία και αυτό μας αφορά άμεσα. Περάσαμε μια πολύ μικρή περίοδο ηρεμίας στο Αιγαίο, μετά την τελευταία συνάντηση Ερντογάν – Μητσοτάκη στην Κωνσταντινούπολη. Κράτησε όμως ελάχιστα και τις τελευταίες ημέρες με παραβιάσεις του εναέριου χώρου, αλλά και εμπρηστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων οι τόνοι έχουν ανέβει ξανά. Έχουμε ανάγκη και λόγω καλοκαιριού, αλλά και λόγω της συνεχιζόμενης πολεμικής έντασης στην Ουκρανία, από ένα ήρεμο κλίμα και μια αποκλιμάκωση των προσκλήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να το επιβάλουμε μόνοι μας. Πρέπει οι ΗΠΑ και η Ευρώπη στο σύνολο της να το απαιτήσουν από την Τουρκία με το καλό ή με το άγριο. Ελπίζω να το κάνουν σύντομα και να μην αφήσουν την Τουρκία και τον πρόεδρο της να μεταφέρουν την κρίση στην περιοχή μας εκμεταλλευόμενοι την αναμπουμπούλα και το κακό παράδειγμα, που η Ρωσία και ο Πρόεδρος της εκπέμπουν.
Επιβάλλεται η Ελληνική Κυβέρνηση αυτό να το θέτει συνεχώς στην Ευρώπη και ο Έλληνας Πρωθυπουργός να το ζητήσει από τον Αμερικανό Πρόεδρο κατά την προσεχή συνάντησή τους στον Λευκό οίκο. Δεν είναι οι ώρες για επέκταση των εντάσεων και για άλλες πηγές κινδύνων στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο. Ας μην αφήνουμε κάποιους ανεξέλεγκτους να συνεχίζουν να παίζουν παιχνίδια, που στο τέλος γεννάνε τεράστια προβλήματα. Τα βλέπουμε στην Ουκρανία, που για μήνες οι περισσότεροι νόμιζαν ότι τίποτα δεν θα συμβεί και να που φτάσαμε.
