Πολιτικοί προβληματισμοί, από το δράμα της Ουκρανίας | Γράφει ο Νικόλαος Βουτσινάς
Παρακολουθώντας τα του πολέμου στα κανάλια διαπιστώνεται μια ιδιαίτερα αρνητική κριτική, που φτάνει και το μπούλινγκ, σε κάποιους που δεν έλεγαν και δεν λένε κάτι περισσότερο απ’ ό,τι είπε στην ομιλία του και ο -Bernie Sanders (υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ).
Αυτή την στιγμή που γίνονται όλα αυτά στην Ουκρανία, κανένας μας δεν ξέρει ποια είναι τα σχέδια των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί «δημοκρατικοί ολιγάρχες» επιδιώκουν την εγκαθίδρυση μιας ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που προφανώς θέλει τις Ευρωπαϊκές χώρες, όχι απλώς στο πλευρό των ΗΠΑ, αλλά απόλυτα εξαρτημένες, με κύρια την ενεργειακή εξάρτηση.
Το θέμα είναι τεράστιο και απαιτεί μεγάλη προσοχή στις πολιτικές τοποθετήσεις όλων των κομμάτων και κύρια στις κυβερνητικές επιλογές, που μέχρι σήμερα είναι αποκαρδιωτικές.
Μια αβασάνιστη θέση, απέναντι στα σοβαρότατα γεγονότα τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη, μας κάνει συνένοχους στα παιχνίδια του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και είναι πολύ εύκολο να εμπλέξει τη χώρα σε περιπέτειες. Ας μη μας διαφεύγει ότι οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν αναλάβει την διακυβέρνηση, τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στις περισσότερες χώρες.
Ας γίνει ξεκάθαρο, ότι στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν υπάρχει μόνο εισβολέας, αλλά και οι εμπρηστές του πολέμου. Από αυτά που διαβάζουμε εύκολα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι δυτικοί και κυρίως οι Αμερικανοί γνώριζαν πολύ καλά ότι με τις κινήσεις τους για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ εξωθούσαν την Ρωσία να αντιδράσει. Άλλωστε, εύκολα αντιλαμβάνεται και ο πιο απλός νους, ότι αν οι ΗΠΑ δεν ήθελαν μια πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία, θα μπορούσαν να παρέχουν στην Ρωσία τις διαβεβαιώσεις τις οποίες ζητούσε. Αντίθετα, η Δύση μετά από τους αρχικούς λεονταρισμούς, περί στρατιωτικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ, αντί να προβεί σε πραγματικές κινήσεις που θα στόχευαν στην κατάπαυση του πυρός και την σταδιακή αποκατάσταση της ειρήνης, παρόλο που ποτέ τα πράγματα δεν θα είναι όπως πριν, τροφοδοτεί με οπλικά συστήματα την Ουκρανία!
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Τι θέλει η Δύση και ειδικότερα, τι ακριβώς επιδιώκει η Αμερική.
Μήπως η Ουκρανία θυσιάζεται προκειμένου, με αφορμή το πόλεμο αυτό, οι ΗΠΑ να ανασυγκροτήσουν το Δυτικό στρατόπεδο να επαναπροσδιορίσουν και επανασχεδιάσουν τις σχέσεις με τους συμμάχους τους και το ΝΑΤΟ; Είναι γνωστή πλέον η αποτυχία της Αμερικής, μετά την ανάδειξη της ως μόνη υπερδύναμη το 1992, να εγκαθιδρύσει, «ελεύθερες δημοκρατίες» παντού, αποτυγχάνοντας έτσι να αναδειχθεί, με την πολεμική ισχύ της, ως ο παγκόσμιος ηγεμόνας με μια «pax Americana». Επιπροσθέτως, η οικονομία της δεν πάει και τόσο καλά ή μάλλον πάει πολύ κακά. Το δημόσιο χρέος των ΗΠΑ ξεπέρασε τα 30 τρις $ (30.012.386.000.000 $ ) τον Ιανουάριο του 2022. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος πιστωτής των ΗΠΑ που κατέχει αμερικανικά χρεόγραφα αξίας 1,1 τρις$. Αν η Κίνα απαντήσει στις πιέσεις των Αμερικάνων με μαζική πώληση αμερικανικών ομολόγων οι συνέπειες για την αμερικανική οικονομία θα είναι απρόβλεπτες.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι μάλλον πολύ επιπόλαιο να πιστέψουμε ότι τα προβλήματα που δημιουργεί ο πόλεμος στην Ουκρανία θα λυθούν με τα τανκς και τα αντιαρματικά.
Η τραγικές αυτές καταστάσεις τις οποίες όλοι παρακολουθούμε, μας βοηθούν να συνειδητοποιήσουμε πόσο δύσκολο είναι να για τις μικρές και ανίσχυρες χώρες, αλλά και για τις μεσαίες και ουδέτερες, να αποφύγουν την σύνθλιψη και την εξαΰλωση τους στα πλαίσια του ανταγωνισμού των μεγάλων κρατών και συνασπισμών για την παγκόσμια κυριαρχία.
Η όλη κατάσταση γίνετε ακόμα πιο τραγική από την στιγμή που σε αντίθεση με παλαιότερες αντίστοιχες καταστάσεις (1914,1940) σήμερα δεν υπάρχει ένας εμφανής προοδευτικός πόλος ανεξαρτήτων χωρών, λαών ή πολιτικών κινημάτων. Όλες σχεδόν οι χώρες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εντάσσονται ή συνθλίβονται από τα γρανάζια των ζωνών επιρροής των τριών κοσμοκρατορικών δυνάμεων ΗΠΑ – Ρωσία – Κίνα.
Αυτά τα προβλήματα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι τεράστιας σημασίας και είναι καθήκον και υποχρέωση μας ως προοδευτικοί πολίτες να σκύψουμε απάνω τους και να ασχοληθούμε πραγματικά δεδομένων των συνεχόμενων εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο, που μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε ραγδαίες.
ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Υ.Γ. Δεν θυμάμαι ακριβώς που, αλλά πρόσφατα διάβαζα σε κάποιο άρθρο ότι στελέχη του Αμερικανικού πενταγώνου ανέφεραν ότι «τα αμέσως επόμενα χρόνια οι ΗΠΑ θα πάψουν να έχουν την υπεροπλία». Μήπως κάτι πάνε να προλάβουν;
