Η «Ελπίς»

eu.delawareonline

Χειμώνα διανύουμε, με ήλιους… και με κρύο…
και να ‘χουμε υπόψη μας… έρχεται το θηρίο.

Έρχεται ψύχος… έρχεται, το ‘πανε τα κανάλια,
για αυτό μείνετε σπίτι σας, για ζέστα και ασφάλεια.

Το τζάκι όσοι έχετε, να βρίσκεται αναμμένο,
και το χαγιάτι στην αυλή, με ξύλα φορτωμένο.

Τούτες τσι μέρες είπανε, πως θα μας ξεπαγιάσει,
θέλει καλή τη θέρμανση.. κανείς για να απαγκιάσει.

Καλά για όσους έχουνε… αλλά για κάποιους άλλους;
χιονίστρες θα αποκτήσουνε, παρέα με τσου κάλους.

Θέλει βαριό το ντύσιμο, ρούχα ζεστά, καπέλο,
κι εγώ που είμαι ευαίσθητος… και το κασκόλ μου θέλω.

Τα λέω αυτά… προσέξτε με, γιατί είμαι κρυατσούλης,
βλέπω και πως μαζεύεται, ο φίλος μου ο γατούλης.

Δεν είναι να το πάρουμε, αψήφιστα σας λέω,
στο αεράκι το ψυχρό, δακρύζω… σαν να κλαίω.

Το βράδυ κάνει πιο πολύ, εκεί που σουρουπώνει,
τότε που ο καθένας μας, στο σπίτι του τρουπώνει.

Εκεί θέλει στελέχωση, με προσοχή κομμάτι,
σαν έρθει η ώρα κι η στιγμή, να πάμε στο κρεβάτι.

Θέλει διπλά παπλώματα, και να ‘ναι πουπουλένια,
πιτζάμες βελετζόφτιαχτες, σκαρτσούνια φανελένια.

Καθένας στο κρεβάτι του, κάνει και τα δικά του,
αντίς σεντόνια βάνω εγώ, κουβέρτα πανόυ κάτου.

Ανάβεις με το τρίψιμο, και γίνεσαι καμίνι,
π΄ αν σηκωθείς για ανάγκη σου, η ζεστασιά θα μείνει.

Αυτά που φέρνει ο χιονιάς, ξέρεις, τα κουμαντάρεις,
την παγωνιά πολιτικών… δεν ξέρεις πως να πάρεις.

Αυτοί δεν έχουν εποχές… ότι τσου φανερώσει,
τι κλίμα θα ‘χει από βραδύς, και τι θα ξημερώσει.

Χειμώνας είναι ξέρουμε, σέρνει και τσι κακές του,
λένε πως ότι πάθουμε, είναι πληγές δικές του.

Και έχω μια ερώτηση.. μέσα στη στεναχώρια,
εκτός από τη μάσκα μου, στα μούτρα… τι να φόρια;!!!