Ο Χρόνος | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος

merkur

Δημιούργημα της ανθρώπινης ανάγκης από τα πολύ παλιά χρόνια ο Χρόνος, είναι από τα βασικότερα και ουσιαστικότερα στοιχεία στη ζωή μας. Άλλοτε θεότητα στη μυθολογία με τρία κεφάλια, άλλοτε ένα από τα άλογα που έσερναν το άρμα του Θεού Ήλιου, εμφανίζεται συχνά και καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων. Χωρίς όμως αυτό τον παράγοντα χρόνο, πώς θα μπορούσαμε να καθορίσουμε τις ζωές μας; Πώς θα μπορούσαμε να μιλήσουμε και να καθορίσουμε παρελθόν παρόν και μέλλον. Την εργασία μας, την ανάπαυση, τις κοινωνικές μας συναναστροφές, τα πάντα. Πολλές φορές μας γίνεται αυτό και βραχνάς. Δεν μας φτάνει ο χρόνος λέμε, πέρασε η ώρα, μου έφυγε η ημέρα. Τελικά ο χρόνος υπάρχει και είναι ο ίδιος, χωρισμένος σε λεπτά, ώρες, ημέρες, εβδομάδες, χρόνια, αιώνες. Μέσα από πανάρχαιες παρατηρήσεις της τροχιάς της γης γύρω από τον ήλιο και ανθρώπινες συνθήκες που επιβλήθηκαν ή συμφωνήθηκαν, έχουμε τη χρονολόγηση με βάση και σημαντικά γεγονότα στο διάβα των χιλιετιών. Έτσι μιλάμε για το τότε πριν ή μετά, προσθέτοντας ένα νούμερο που έχει επιβληθεί και που όμως χωρίς αυτό δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, να κανονίσουμε τη ζωή μας.

Ο χρόνος κυλάει με την ίδια ταχύτητα, ακολουθώντας την ίδια πορεία. Το δικό μας το μυαλό είναι εκείνο που καθορίζει τα υπόλοιπα και τον τρόπο που τα βλέπουμε. Εμείς ξέρουμε αν τον αξιοποιούμε όπως θέλουμε ή όπως μπορούμε, αν μας αρκεί, αν μας περισσεύει, αν μας ευχαριστεί. Τα ανέμελα χρόνια της νιότης ο χρόνος κυλάει ήρεμα και μας φτάνει, με τα χρόνια και τις υποχρεώσεις αυτά μικραίνουν στο μυαλό μας και δεν μας αρκεί ο χρόνος, στα γεράματα ίσως περνάει και βασανιστικά.

Ακόμη και αυτή η αλλαγή του χρόνου που περιμένουμε να γιορτάσουμε να είναι μια στιγμή στο μυαλό μας, που χρειάζεται για να καθορίσουμε όπως είπαμε τις ανθρώπινες μας σχέσεις και τον τρόπο ζωής μας. Στην πραγματικότητά τίποτα δεν αλλάζει, περνά από τις ευχές και την ελπίδα για κάτι καλύτερο. Τα προβλήματα που είχαμε μένουν και συνεχίζονται ως βάρος και στην επόμενη χρονιά, οι υποχρεώσεις μεταφέρονται αυτούσιες, οι έννοιες συνεχίζουν, όπως και οι χαρές και οι απολαύσεις. Σ ‘όλα για ένα λεπτό λέμε, άλλαξε ένα νούμερο, προστέθηκε ένας χρόνος. Μπορεί όλα αυτά να μην είχαν καμία αξία αν το καλοσκεφτείς, όμως και από την άλλη, η ζωή κυλάει μέσα από δυσκολίες, αλλά και ελπίδες. Χωρίς την ελπίδα, η ζωή θα ήταν πολύ άχαρη, ίσως και βασανιστική. Επομένως οι ευχές, η ελπίδα για μια καλύτερη χρονιά συνοδεύουν τον άνθρωπο και του δίνουν χαρά και νόημα στη ζωή του.

Ας δούμε, λοιπόν, το χρόνο σαν αναγκαίο εργαλείο στη ζωή μας, ας βρούμε τρόπους να τον αξιοποιήσουμε έστω και σε στιγμές καλύτερα και ας δούμε την αλλαγή της χρονιάς μέσα από την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για όλους. Το πιθανότερο είναι να μην εκπληρωθούν οι ευχές και επιθυμίες μας, τουλάχιστον όλες, να διαψευστούν και οι ελπίδες μας. Όμως το ότι έχουμε, έστω και για μια στιγμή, την νοητική πολυτέλεια, αυτά να περάσουν από το μυαλό μας, αυτό είναι η διαφορά του νοήμονα ανθρώπου από τα υπόλοιπα όντα της δημιουργίας. Αυτό ας μην το ξεχνάμε και ας μην το παραμελούμε. Έχουμε ανάγκη τις όμορφες στιγμές, τη λογική και τα συναισθήματα. Καλή μας, λοιπόν, Χρονιά!