Η «ΌΜΙΚΡΟΝ» δείχνει τα «δόντια» της | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος

in.gr

Η πανδημία και η μετάλλαξή της «Όμικρον» φαίνεται ότι βρίσκεται σε εκτεταμένο βαθμό και στη χώρα μας, ειδικά στην Αττική, όπου στα κρούσματα παρουσιάζουν μία αρκετά μεγάλη άνοδο. Αυτό προβληματίζει τους επιστήμονες, αλλά οι εισαγωγές και τα εξιτήρια που παρατηρούνται αυτήν τη στιγμή δεν δείχνουν ιδιαίτερη πίεση στο σύστημα υγείας, όπως επεσήμανε ο κ. Πλεύρης και αυτό είναι το θετικό της όλης κατάστασης μέχρι αυτή τη στιγμή. Ο ίδιος είχε αναφέρει τη Δευτέρα, πως δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν το 75% των κρουσμάτων είναι στις ηλικίες από 18 ετών ως 59 ετών με κυρίαρχη αναφορά την ηλικία 18 ως 30 ετών, ενώ ένα 20% είναι περίπου στην ηλικία κάτω των 18 ετών και μόλις 6% στις ηλικίες άνω των 60 ετών, όπου μάλιστα έχει γίνει και αναμνηστική δόση σε ποσοστό σχεδόν του 90%, «γεγονός που μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι ως προς την πίεση του Εθνικού Συστήματος Υγείας ότι θα αντέξει».

Φυσικά αυτή η πανδημία μας επιφυλάσσει συνεχώς εκπλήξεις και κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει τίποτα. Το να έχουμε ρεκόρ κρουσμάτων, με νούμερα κοντά ή πάνω από τις 15.000, άλλοι μιλάνε ακόμη και για 20.000, λίγες ημέρες πριν την Πρωτοχρονιά και τα ρεβεγιόν, δεν είναι να μην ανησυχείς. Για αυτό και η Κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα, κυρίως για τη διασκέδαση και θα ισχύσουν από τις 3 Ιανουαρίου, που όμως κανείς δεν ξέρει αν θα πρέπει να αλλάξει ο σχεδιασμός και να εφαρμοστούν άμεσα. Βέβαια είναι μια δύσκολη απόφαση αυτή και καταστροφική για την εστίαση και γενικότερα το χώρο της διασκέδασης, μέρες που είναι. Όμως η υγεία και η ζωή προέχουν.

Θεωρώ ότι σε αυτή τη φάση η μεγαλύτερη ευθύνη είναι η ατομική και όχι οι απαγορεύσεις και οι διαταγές. Μπορούμε να πετύχουμε πολλά αν τηρήσουμε τα βασικά. Μάσκες, στοιχειώδεις αποστάσεις, αποφυγή μεγάλου συνωστισμού, να μην αμελούμε να κάνουμε τα τεστ που μας έχουν χορηγηθεί δωρεάν και κυρίως αν αισθανθούμε το παραμικρό, να μην το αμελήσουμε, ας το ελέγξουμε και ας περιορίσουμε τις δραστηριότητες μας και τη διασκέδαση μας, για το καλό όλων μας. Αυτό που μπορούμε να πετύχουμε μόνοι μας δεν μπορεί να το πετύχει κανένα απαγορευτικό μέτρο. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, ιδιαίτερα για τους νέους, που περιμένουν αυτές τις μέρες να διασκεδάσουν και δεν νιώθουν και τον κίνδυνο της πανδημίας να τους απειλεί ιδιαίτερα, αν και τα πραγματικά γεγονότα αλλά λένε, οι νέοι και αυτοί κινδυνεύουν όπως λένε οι στατιστικές. Πάντως ας προσέξουμε όσο μπορούμε και ας μην κοιτάζουμε πως θα παρακάμψουμε τις απαγορεύσεις, δεν είναι λύση αυτό. Ίσα ίσα, πρέπει να βάλουμε δικά μας όρια και προφυλάξεις.

Η ευχή όλων είναι, αυτή η νέα μετάλλαξη να επιβεβαιωθεί τελικά, πιο ήπια απ’ όλες τις άλλες, όπως λένε και οι ειδικοί, αλλά συγχρόνως και η τελευταία. Με τη μεγάλη μεταδοτικότητα δε που την διακρίνει, μαζί με τους εμβολιασμούς που πηγαίνουν πολύ καλύτερα και με την τρίτη δόση, να βάλουν ένα τέλος στο πανδημικό κακό που μας βρήκε. Ο κορωνοϊός δεν θα χαθεί δυστυχώς, όμως μπορεί να γίνει μια αρρώστια όπως όλες οι άλλες που υπάρχουν στη ζωή μας και τις αντιμετωπίζει κάθε μέρα, με καλύτερα και περισσότερα όπλα και φάρμακα, η επιστήμη.