Κάλαντα

Θα πω κι εγώ τα κάλαντα, με το δικό μου τρόπο,
με αιχμές… και την αγάπη μου, για το δικό μου τόπο.

Χρόνια πολλά, καλή χρονιά, Τζάντε… για σένα λέω,
για σένα το νησάκι μου, και μένα το σπουρλέο.

Τα πάθη σου… τα λάθη μου, τα χιλιοκαμομένα,
ότι σε κάνει δύστυχη, συνδέεται με μένα.

Σαφώς και από Δημάρχους σου, κι απ΄ τα συμβούλια σου,
απ΄ άτομα ακατάλληλα, η κάθε απώλεια σου.

Και δεν υπάρχει ησυχασμός… ούτε κι εμπιστοσύνη,
… εδώ μας βγάζουν άχρηστη, και την νοημοσύνη.

Και δεν υπάρχει συνοχή, μα και καμία ελπίδα,
το κινητό τσι δόξες του, και το νιονιό… σταφίδα.

Και μουρ μουρ μουρ, και μπουρ μπουρ μπουρ, φωτιά οι συνδιαλέξεις,
που έχουν κι αναμάσημα… ανάλογα τσι ορέξεις.

Με ποια σοβαρότητα, μπορώ να σε κρατήσω;
όσο κερδίζει η υπομονή, δεν θα κακολογήσω.

Δεν θα ξεφύγω Ζάκυνθος, αφού μοιάζω με σένα,
έχεις κι εσύ όπως κι εγώ, πολλά τραυματισμένα.

Καλή χρονιά, χρόνια πολλά Δήμαρχε… ξεχωρίζεις,
έχεις το κάτι αλλιώτικο, κι αν σφάλλω μη με βρίζεις.

Με το δικό σου σκεπτικό, ούλοι είμαστε λάθος,
δεν ξέρω αν έχεις μέσα σου, το… κάτι σαν… στο βάθος.

Δεν αναπνέει η Ζάκυνθος μόνο… όταν μαζώνεις,
πρέπει να δένει ανάλογα, και το λουρί τση ζώνης.

Πάντα μπροστά ο πολιτισμός, αυτός δεν περιμένει,
στην παγωνιά τση τσιγκουνιάς, εφτούνος μας ζεσταίνει.

Και δεν του αρέσουν γέφυρες, με πρόχειρα μαδέρια,
παίζουνε ρόλο έδεκει… και τα σωστά τα χέρια.

Παράδειγμα τα εγκαίνια, που τα απολαύσαμε όλοι,
δυναμικό το πέρασμα, που έτριξε την πόλη.

Ένιωσε την πορεία του, που θα ‘χει και στο μέλλον,
ένα διαμάντι θέατρο, σαν ήλιος ανατέλλων.

Για την καθαριότητα, νιώθει ευλογημένη,
βρώμα μέχρι και σήμερα, δεν ξέρει τι σημαίνει.

Κάποια τα παραβλέπουμε… κι ούτε θα πω… αλήτες,
έχει να κάνει με κουτούς, κι ανεύθυνους πολίτες.

Κι εκεί υπάρχει εξήγηση, και… μας το διατυπώνει,
όταν χτυπάει στο καθαρό… ο ήλιος, μας θαμπώνει.

Και πως να πει λόγια πικρά, που ‘μαστε τόσο ωραίοι;
μια μόνο λέξη θα τση βγει… καλοί νοικοκυραίοι!!!