Κάρολος Παπούλιας | Γράφει ο Διονύσης Ιθακήσιος

anixneuseis.gr

Ένας ακόμη ευπατρίδης άφησε τον μάταιο κόσμο και σε μας την παρακαταθήκη του και την υστεροφημία του. Τελικά η Προεδρία της Δημοκρατίας αποδεικνύεται ένα Αξίωμα από το οποίο ανεδείχθησαν σπουδαίοι Έλληνες. Αυτό δεν σημαίνει ότι και πολλοί άλλοι δεν το άξιζαν και δεν θα το υπηρετούσαν επάξια ,όμως προς τιμή του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων, αλλά και της Βουλής των Ελλήνων, που τελικώς αποφασίζει, ανεδείχθησαν μέχρι τώρα σπουδαίοι Άνθρωποι στο ύπατο αυτό αξίωμα.

Πανάξια δε, σε αυτό το αξίωμα ανεδείχθη και το υπηρέτησε και ο αείμνηστος Κάρολος Παπούλιας. Από παιδί στην αντίσταση ενάντια στους Ναζί κατακτητές, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου, ποτέ δεν ενστερνίστηκε τις υπερβολές, τους κομματικούς φανατισμούς ή τις πληθωρικές συνήθειες του Αντρέα, χωρίς φυσικά να χάσει τίποτα από τη στενή τους σχέση. Υπήρξε σεβαστός και αξιόπιστος συνομιλητής και των πολιτικών του “αντιπάλων” οι οποίοι πάντα του το ανεγνώριζαν. Υπουργός Εξωτερικών σε δύσκολες στιγμές και σε στιγμές μεγάλων αλλαγών στον κόσμο την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, με τη σωφροσύνη του διαχειρίστηκε επάξια και προς όφελος της πατρίδας την Υπουργική του θέση. Δίκαια λοιπόν ανεδείχθη για δύο θητείες στο ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Του έλαχε δε να υπηρετήσει αυτή τη θέση σε πολύ δύσκολες στιγμές, της οικονομικής κρίσης των μνημονίων.

Έχει χαραχθεί βαθιά στη μνήμη όσων τα έζησαν και τα θυμούνται ακόμη, οι δύσκολες στιγμές της ακύρωσης της παρέλασης στην Θεσσαλονίκη, τις 28 Οκτωβρίου του 2011, όταν κάποιοι, χωρίς πολλή σκέψη και ιστορική μνήμη φώναζαν “προδότη” τον Κάρολο Παπούλια. Δίκαια τότε γεμάτος αγανάκτηση αλλά και ιστορική ευθύνη τους απάντησε, καλύπτοντας τη γνώμη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. “Εγώ προδότης που από παιδί αγωνίζομαι για την πατρίδα και την ελευθερία της;” Πόσοι τα κατάλαβαν αυτά τότε δεν έχει πλέον σημασία. Ούτε θα γυρίσουμε πίσω. Όμως το ότι σήμερα, όλοι του αναγνωρίζουν τον πατριωτισμό του, σημαίνει ότι κατανοούμε την αξία του Ανδρός και την νηφαλιότητα του σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές.

Το ζητούμενο είναι να μας διδάσκουν οι υπερβολές και η απόδοση αδίκων χαρακτηρισμών. Μην επαναλάβουμε στα “εμβόλια και την πανδημία” τις ίδιες υπερβολές. Ας μας γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν το τι έγινε τότε με την άστοχη και άδικη συμπεριφορά προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Δεν ξέρω αν σαν λαός μαθαίνουμε από τα λάθη μας, όμως το να το αντιληφθούμε κάποια στιγμή, θα μας φανεί σίγουρα χρήσιμο στις νέες εποχές που έρχονται.