Κάτι μεταμφιεσμένο σαν… επένδυση να το πεις….ανάπτυξη να το βαφτίσεις…ή πολύ απλά… οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να καταλάβουν;
Γράφει ο Σπύρος Ξένος
Με την ολοκλήρωση της διαβούλευσης του Σχεδίου Νόμου του Υπουργείου Τουρισμού με τίτλο: «Οργανισμοί Διαχείρισης και Προώθησης Προορισμού, Ιαματικές Πηγές Ελλάδας, Ναυάγιο Ζακύνθου, διατάξεις για τα τουριστικά γραφεία, τις τουριστικές επιχειρήσεις και τα τουριστικά καταλύματα και άλλες ρυθμίσεις για την τουριστική ανάπτυξη», το οποίο ευαγγελίζεται «τη στέρεα θεσμική ρύθμιση ζητημάτων, που θα συμβάλουν μεσοπρόθεσμα στην ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού», όπως για παράδειγμα τη δυνατότητα «αποτελεσματικής διαχείρισης και αξιοποίησης του Ναυαγίου Ζακύνθου», έχω πλέον την αίσθηση ότι ο κ. Υπουργός ουδέποτε, χωρίς αυτό να είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη, κατάλαβε γιατί πράγμα ακριβώς μιλάμε.
Τούτο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο κ. Υπουργός, όπως πρόσφατα δήλωσε στα τοπικά ΜΜΕ, «άκουσε» λέει «τις φωνές της τοπικής κοινωνίας» και πήρε την απόφαση να «αναλάβει την ευθύνη και να επέμβει», σε μια περιοχή «που γεννά ομορφιά»! Έτσι, σε συνεργασία με κάποιους ξενοδόχους και την Περιφέρεια, αποφάσισε να συστήσει ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ εκμετάλλευσης της υπό Αξιοποίησιν Περιοχής του κόλπου του Ναυαγίου, αλλά και της άνωθεν αυτού «οριοθετημένης ζώνης αιγιαλού», για να διασώσει το «αξιοθέατο» (το κουφάρι του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ) και να κάνει έργα στην ευρύτερη περιοχή!
Έχοντας, λοιπόν, καλόπιστη διάθεση και μοιραζόμενος τις ίδιες αγωνίες με τον κ. Χ. Θεοχάρη για την πατρίδα μου, επιτρέψτε μου να καταθέσω ταπεινά τα εξής:
Η υπό παραχώρηση, στην υπό σύσταση ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, για την έναρξη των «απαραίτητων έργων και υποδομών», περιοχή άνωθεν του κόλπου του Ναυαγίου, αποτελεί, εξ ολοκλήρου, Κηρυγμένη Αναδασωτέα Έκταση (βλ. ΦΕΚ616/7-11-1985 & ΦΕΚ 394/2-8-2010), Ενταγμένη στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Περιοχών Νatura (ΦΕΚ 4432/15-12-2017) καθώς και προτεινόμενη από την 20η Εφορεία Αρχαιοτήτων, ως Οριοθετημένη ζώνη Αρχαιολογικών χώρων.
Η τοπική Εκκλησία, κατέβαλλε σοβαρές, αν και άκαρπες όπως τελικά αποδείχθηκε, προσπάθειες, για να πείσει τον κ. Υπουργό ότι το προς «διάσωσιν μνημείον», της «Υπό Αξιοποίησιν Περιοχής», δεν είναι, ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο, το κουφάρι του λαθροτσιγαράδικου «ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ», αλλά κάτι πολύ πιο σημαντικό: η ιερά μονή του Κάτου Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών (1535), ο ιερός ναός Σπηλιάς Αγίου Γερασίμου (1552), τα ερείπια της μονής των Αγίων Πάντων (1470), η ενετική βίγλα του 1485, το νέο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου πάνω στον λόφο Σούρμπη (1562), η ιερά μονή Υ.Θ. Αναφωνητρίας (1462) κ.α., μνημεία πραγματικά, τα οποία βρίσκονται εντός ή και πλησίον της υπό παραχώρησιν, στην ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ του κ. Υπουργού, περιοχής!
Στα πλαίσια αυτά, η Τοπική Εκκλησία, κατέβαλλε προσπάθειες σημαντικές, για να πείσει τον κ. Υπουργό ότι το στρατηγικό πλεονέκτημα, η ιδιαίτερη και μοναδική ταυτότητα καθώς και το κατ’ εξοχήν κίνητρο αυθεντικότητας και επισκεψιμότητας των δυτικών ακτών της Ζακύνθου, δεν εντοπίζεται στις ξενοδοχειακές μονάδες, τα Bars και τις καντίνες, αλλά πολύ περισσότερο στο μαγευτικό φυσικό περιβάλλον και την άγρια ομορφιά της περιοχής, καθώς, και κυρίως, σε ένα μοναδικό δίκτυο Καστρομονάστηρων των χρόνων της Βενετικής Κυριαρχίας στα Νησιά του Ιονίου Πελάγους (βλ. Υ.Θ. Αναφωνητρίας, Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών, Κάτου Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, Αγίου Ανδρέου στο Μεσοβούνι, Υ.Θ. Σπηλιώτισσας κ.α.), ναών, λατρευτικών χώρων, ιερών Αποτυπωμάτων (το πάτημα της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, το Ντεπόζιτο του Αγίου, ο Βράχος του Αγίου στο Πόρτο Βρώμη κ.α.), εργαστηρίων (βλ. Εργαστήριο Ψηφιδωτών ιεράς μονής Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών) καθώς και μικρών νησιών αφιερωμένων στη μνήμη των Αγίων (βλ. Νησί του Αγίου Ανδρέα, το νησί του Αγίου Νικολάου, το νησί του Αγίου Ιωάννη κ.α.).
Αλήθεια, τι άλλο θα μπορούσε να αναζητήσει κάθε ταξιδιώτης, που θα είχε την ευλογία να περπατήσει στο μοναστηριακό δάσος του Αγίου Γεωργίου, πάνω από τον κόλπο του Ναυαγίου; Όλα όσα θα έψαχνε, βρίσκονται εκεί!
Αντί, λοιπόν, ο κ. Θεοχάρης να οραματίζεται επενδύσεις, αναπτύξεις και ΑΝΩΝΥΜΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ εκμετάλλευσης της περιοχής του Ναυαγίου Ζακύνθου, θα έπρεπε ήδη, σε άμεση και καθημερινή επαφή, με την Ι.Μ. Ζακύνθου, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το Δήμο Ζακύνθου, το Υπουργείο Πολιτισμού και άλλους φορείς, να έχει προτείνει ένα πλάνο ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή, στηριγμένο πάνω στους άξονες ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Να έχει ζητήσει τη συνεργασία όλων των κυβερνητικών παραγόντων για την αναστήλωση, ενοποίηση και ένταξη των ιστορικών μνημείων της Δυτικής Ζακύνθου, στον Κατάλογο των Πολιτιστικών Μνημείων της UNESCO. Να έχει αναζητήσει τις αναγκαίες χρηματοδοτήσεις για την ψηφιοποίηση της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και μνήμης των κατοίκων των Ορεινών Κοινοτήτων. Να έχει, εν κατακλείδι, σεβαστεί τις ρίζες και την ιστορία αυτού του λαού, που παρά τους αιώνες της αποικιακής κυριαρχίας, διατήρησε τους νεκρούς του, εκτός εμπορικών συναλλαγών.
Αντί όλων αυτών, και εντελώς ανεξήγητα, ο κ. Υπουργός, σύμφωνα με όλα όσα αναφέρει στο πρόσφατο Σχέδιο Νόμου, μάς ανακοίνωσε, δυστυχώς, ότι τα λίγα και πενιχρά έσοδα της ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ του, θα πηγαίνουν στη συντήρηση του «αξιοθέατου». Κρίμα πραγματικά…πόσο κοντόφθαλμη ιδέα για την ανάπτυξη.
Ολοκληρώνοντας κάπου εδώ, λοιπόν, θα πρέπει να καταστεί σαφές το γεγονός ότι η τοπική Εκκλησία της Ζακύνθου, όπως πρόσφατα ενημέρωσε με Δελτίο Τύπου ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου, δεν επιθυμεί και δεν θα έχει ουδεμία σχέση με την ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ του κ. Υπουργού, τις μετοχές και τα κέρδη της. Ως θεματοφύλακες μιας ιστορικής και θρησκευτικής παράδοσης πέντε (5) και πλέον αιώνων στην περιοχή, οφείλουμε και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος, στα πλαίσια μιας συλλογικής τοπικής διαβούλευσης, για τον περιορισμό του δικαιώματος στην ασυδοσία, τη λεηλασία και την ιδιοποίηση. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πώς οι άνθρωποι μαγεύτηκαν από τα χρήματα, τις ρητορείες και τις υποσχέσεις. Υπάρχουν, όμως, και κάποια πράγματα, που καλό θα είναι να μείνουν… εκτός εμπορίου!
Ο Σπύρος Ξένος είναι Κοινωνιολόγος – Συνεργάτης του Μητροπολίτη Ζακύνθου κ.κ. Διονυσίου Δ΄.