Τα ζακυνθινά πανηγύρια ήταν προπάντων μυρωδιές και ήχοι. Ιδιαίτερα αγαπητά ήταν τα πανηγύρια της Νιας Βδομάδας, εκεί αμέσως μετά τις ιδιαίτερα λαμπρές στο νησί μας τελετές του Μεγαλοβδόμαδου, όπου στην ουσία ήταν μια ατέλειωτη σειρά χαράς. Έτσι από νωρίς το απόγευμα της Νιας Πέμπτης έφταναν κάτω στη Χώρα από το πλάτωμα της Ζωοδόχου Πηγής οι νότες του κατεξοχήν μουσικού δίδυμου του νησιού μας, με το ταμπουρλονιάκαρο, που συνέχιζαν και την κυριώνυμη μέρα να δίνουν παρηγοριά στ’ αυτιά μας, αλλά και όλες μας τις αισθήσεις και την Κυριακή, στο κάλεσμα του Στυλίτη Αγίου, λίγο έξω από την πόλη, τα ίδια μουσικά όργανα υμνούσαν την αναγεννώμενη φύση και συνόδευαν τα βήματα των κυκλωτικών χορών των πανηγυριστών.
Είναι ένα από τα τελευταία παραδοσιακά πανηγύρια της Ζακύνθου που τελείται τις ημέρες του Πάσχα στην ιδιαίτερη Μπόχαλη που είναι μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Ζακύνθου, στα περίχωρα της πόλης και περιλαμβάνει τα γοητευτικά χωριά Ακρωτήρι, Κρυονέρι και Βαρρές. Φημίζεται για την εκπληκτική πανοραμική θέα της πόλης από ψηλά που φτάνει μέχρι τα γαλάζια νερά του Ιονίου και την Πελοπόννησο.
video: π. Νικ. Κεφαλληνός