Κωνσταντία Κράτσα: “Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν το βάζουν κάτω…”

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει… Μια δραστήρια και πολυτάλαντη νέα επιστήμων, που αντί “να περιμένει τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν”, εργάζεται και διαπρέπει στο εξωτερικό, δέχτηκε σήμερα να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Είναι η ζακυνθινής καταγωγής Κωνστάντια Κράτσα, που κρατά πάντα στην καρδιά της την Ελλάδα ολοζώντανη. Να της ευχηθούμε καλή δύναμη και σύντομα να φιλοξενήσουμε μία ακόμα διάκρισή της στο “ΤΛ”.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Δεμέτη

1η Ερώτη: Απόση καταγωγή, αγαπητή Κωνστάντια, βρίσκεσαι ανάμεσα σε δύο πέλαγα: το Αιγαίο και το Ιόνιο. Πόσο σε επηρέασε η ζακυνθινή καταγωγή σου στις επαγγελματικές σου επιλογές και πόσο η αιγαιοπελαγίτικη;

Απάντηση: Πρέπει να παραδεχθώ ότι είμαι πολύ τυχερή που κληρονόμησα δύο διαφορετικές “κουλτούρες” από την καταγωγή μου. Τόσο ο πνευματικός πλούτος και η ζωντάνια του Ιονίου, όσο και η ήρεμη, αλλά επίμονη δύναμη του Αιγαίου χάραξαν τον χαρακτήρα μου και τις επιλογές μου στην επαγγελματική και κοινωνική μου ζωή.

2η Ερώτηση: Πώς νιώθεις κάθε φορά που ακούς τον εθνικό μας ύμνο όταν βρίσκεσαι στο εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι κατάγεσαι από το νησί που γεννήθηκε ο Ποιητής που τον έγραψε;

Απάντηση: Πιστεύω ότι κάθε Έλληνας, όπου και αν βρίσκεται στο εξωτερικό, νιώθει συγκίνηση ακούγοντας τον εθνικό μας ύμνο. Πήγαινα συχνά μικρή με τους γονείς μου στο λόφο του Στράνη και είχα την τύχη να περπατήσω από νωρίς στα μέρη όπου ο εθνικός μας ποιητής εμπνεύστηκε τον Ύμνο προς την Ελευθερία, σύμβολο του αγώνα για την ανεξαρτησία μας, αλλά και παρακαταθήκη για το μέλλον της Ελλάδας.

3η Ερώτηση: Ποιοι άνθρωποι σε επηρέασαν στις επαγγελματικές σου επιλογές και ποιους θεωρείς πρότυπα στη ζωή σου;

Πρέπει να ομολογήσω ότι τόσο η επαγγελματική μου πορεία στο χώρο της διεθνούς αγοράς, όσο και οι άλλες δραστηριότητές μου κοινωνικές και πολιτιστικές, πηγάζουν από τα παιδικά μου χρόνια.
Από νεαρά ηλικία θαύμαζα τους ανθρώπους που πρωτοτυπούν και καινοτομούν καθώς και αυτούς που επιμένουν και δεν το βάζουν κάτω.Μεγαλώνοντας είχα την τύχη να γνωρίσω στον επαγγελματικό μου χώρο κάποιους ανθρώπους με αυτά τα χαρακτηριστικά και να με εμπνεύσουν να αναπτύξω ακόμα περισσότερο τις δεξιότητες μου και τα ενδιαφέροντά μου.

Την Παρασκευή 11/3 το Thespis Greek Theatre κέρδισε το πρώτο βραβείο κοινού στον τελικό του Short+Sweet Festival 2016, στο Ντουμπάι με το έργο που έγραψες και σκηνοθέτησες με τίτλο: «Greek Civil (out of) Service/ Τμήμα “Εξυπηρέτησης” Πολιτών». Ποιο ήταν το θέμα που σε απασχόλησε και ποια ήταν η αντίδραση του κοινού, που προερχόταν από 15 διαφορετικές χώρες, στο άκουσμα της ελληνικής γλώσσας ;

Ομολογουμένως ήταν ένα ρίσκο, η συμμετοχή σε έναν διεθνή διαγωνισμό, μ’ ένα θεατρικό έργο που παίχτηκε στην ελληνική γλώσσα, απέναντι σε εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις που ήταν πιο «κατανοητές» στο διεθνές κοινό, αφού ήταν κυρίως αγγλόφωνες. Υπήρχαν βέβαια και άλλες δύο στα αραβικά και ινδικά.

Το θέμα της παράστασης είναι πολύ οικείο σε όλους μας, το ελληνικό δημόσιο και η περιπέτεια γι’ αυτούς που συνδιαλέγονται μαζί του. Απεδείχθη ότι το θέμα της ταλαιπωρίας των δημόσιων υπηρεσιών είναι κοινό σε πολλές χώρες και ότι η γλώσσα του σώματος ήταν αρκετή για να γίνει το ελληνικό έργο κατανοητό από το διεθνές κοινό του Ντουμπάι ώστε να το αναδείξουν στην πρώτη θέση.

Είναι η πρώτη φορά που ξενόγλωσσο θεατρικό έργο κερδίζει στον τελικό του Φεστιβάλ και είμαστε περήφανοι γιατί νιώθουμε πως καταφέραμε να θυμίσουμε παγκοσμίως την ελληνική καταγωγή του θεάτρου.

Η ομάδα Thespis Greek Theatre, το καλοκαίρι του 2014, είχε ανεβάσει δύο παραστάσεις για την ελληνική κοινότητα, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν € 25000 για το έργο του Emfasis Foundation, για τους άστεγους της Αθήνας. Πόσο σημαντική θεωρείς τη συμβολή των Ελλήνων του εξωτερικού στην ανακούφιση της πληγείσας από την οικονομική κρίση χώρας μας;

Πιστεύω πως πρέπει όλοι οι Έλληνες όπου και αν βρίσκονται να εκφράζουν την αλληλεγγύη τους προς τις κοινωνικές ομάδες που επλήγησαν ιδιαίτερα, από την κρίση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, ανάλογα με τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντα. Εγώ προσωπικά αξιοποίησα την αγάπη μου για το θέατρο.

Η πρωτοβουλία μου, της δημιουργίας της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας Thespis Greek Theatre που ανέβασε το 2014 το ελληνικό έργο «Μπαμπάδες με Ρούμι» των Ρέππα και Παπαθανασίου είχε διπλό στόχο. Αφ’ ενός να θυμίσει στους Έλληνες ότι το θέατρο είναι κοινή μας κληρονομιά και αφ’ ετέρου ν’ αποτελέσει κίνητρο για να συλλέξουμε χρήματα για τους αστέγους της Αθήνας.
Το Thespis Greek Theatre έχει καθιερωθεί πια στην συνείδηση των Ελλήνων που ζουν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η θεατρική του επίδοση συζητήθηκε πολύ στον τύπο και την διεθνή κοινωνία του Dubai. Αποτέλεσε και μία αφορμή προβολής της σύγχρονης Ελλάδας.

Αγαπητή Κωνστάντια, έχεις ασχοληθεί με μεγάλη επιτυχία και με τη φωτογραφία. Αξίζει να αναφέρω την ατομική σου έκθεση με τίτλο: «Πόλεις με παρελθόν, πόλεις με Παρόν, Πόλεις με μέλλον», στην Αθήνα στο Μουσείο Μπενάκη και στο Παρίσι στην καλλιτεχνική αίθουσα του Δημαρχείου του έβδομου διαμερίσματος. Τι σε ενδιαφέρει να αναδείξεις περισσότερο όταν φωτογραφίζεις: την εξωτερική εικόνα του κόσμου ή αποτυπώνεις έναν εσωτερικό κόσμο;
Απάντηση: Φωτογραφίζω τον εξωτερικό κόσμο, όπως κτίρια, δρόμους, χωροταξία. Σε αυτή την έκθεση, συγκεκριμένα, παρουσιάζω την ταυτότητα κάποιων μητροπόλεων που έχω επιλέξει. Τις αποκαλώ Πόλεις του Κόσμου και τις έχω χωρίσει σε τρεις κατηγορίες: πόλεις με παρελθόν, πόλεις με παρόν και πόλεις με μέλλον.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν η Αθήνα και το Παρίσι, που αντλούν την ταυτότητά τους από την ακτινοβολία του παρελθόντος, στην δεύτερη το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη, που εκφράζουν την ζωντάνια του σύγχρονου κόσμου, και στην τρίτη το Ντουμπάι και η Σαγκάη, που είναι στραμμένες στο μέλλον.

Η ταυτότητα όμως της κάθε πόλης είναι προϊόν και αποτέλεσμα αλληλοεπίδρασης μεταξύ της πόλης και των πολιτών της. Οι άνθρωποι δημιουργούν κτίρια και μνημεία εκφράζοντας την αισθητική, τον πολιτισμό και τις φιλοδοξίες της εποχής τους. Στην συνέχεια οι δημιουργίες αυτές επηρεάζουν και διαμορφώνουν τις επόμενες γενιές. Οι πόλεις είναι ζωντανοί οργανισμοί.
Αυτή είναι η δική μου ματιά. Καθένας βέβαια μπορεί να δει μία φωτογραφία από την δική του οπτική και συναισθηματική γωνία. Πραγματικά «μία φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις».

Πώς αισθάνεσαι σαν νέα γυναίκα με ευρωπαϊκή και αμερικανική παιδεία, εργαζόμενη σε μια χώρα που η θέση της γυναίκας δεν είναι στην ίδια μοίρα με εκείνη του άντρα; Τι σου λένε οι γυναίκες που συνομιλείς μαζί τους και τι θα έλεγες εσύ στις φίλες σου που ζουν στην Ελλάδα γι’ αυτή σου την εμπειρία;

Το πρώτο που αισθάνεσαι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πόσο τυχερή είσαι που γεννήθηκες και εκπαιδεύτηκες στην Ευρώπη και ευρύτερα στον δυτικό κόσμο, όπου στις αρχές και στο νομικό κεκτημένο του, είναι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και πιο συγκεκριμένα η ισότητα των δύο φύλων.

Όσο για την κατάσταση των γυναικών στον Αραβικό κόλπο είναι οπωσδήποτε περιορισμένη, αλλά και εδώ η κοινωνία κινείται. Οι γυναίκες μορφώνονται, έχουν διέξοδο λόγω της τεχνολογίας στο έξω κόσμο, ζουν σε μία πλούσια καταναλωτική οικονομία και αναζητούν τον δικό τους επαγγελματικό δρόμο. Σίγουρα βρίσκονται σε σταυροδρόμι και στον δύσκολο συνδυασμό μεταξύ παράδοσης και εξέλιξης.

Αυτά βέβαια δεν έχουν σχέση με τους ξένους που ζουν και εργάζονται στα Εμιράτα. Εγώ προσωπικά δεν συνάντησα ποτέ κάποιο πρόβλημα ή κάποια διάκριση επειδή είμαι γυναίκα, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο.

Οι φίλες μου μπορεί στην αρχή να απόρησαν με την επιλογή μου, αλλά όσες με επισκέφτηκαν έχουν εντυπωσιαστεί με το Ντουμπάι. Είναι αξιοθαύμαστο πως μέσα σε 10-15 χρόνια κατάφεραν να μετατρέψουν την έρημο σε έναν από πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.

Κωνστάντια, ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Όλα είναι δυνατά και όλα πιθανά, στον ρευστό, αλλά γρήγορα εξελισσόμενο κόσμο που ζούμε. Το σημαντικό είναι να αισθάνεσαι ότι κάπου υπάρχουν ευκαιρίες και τότε τα σχέδια διαμορφώνονται γρήγορα.

Προς το παρόν κοιτάω το πιο άμεσο μέλλον και σχεδιάζω τις διακοπές μου για το καλοκαίρι στη Ζάκυνθο!

Δημοσιεύτηκε και στο περιοδικό “Τέχνης Λόγια”, Νο 20 / 5202/ 12.05.2016, που διανέμεται
με την εφημερίδα “ΗΜΕΡΑ ΖΑΚΥΝΘΟΥ”.