Άλυτο παραμένει το μεγάλο πρόβλημα της αιμοδοσίας

Με το Πάσχα και το καλοκαίρι προ των πυλών ανακύπτει το μείζον θέμα της έλλειψης διαθέσιμων μονάδων αίματος για τις ανάγκες του Νοσοκομείου. Το πρόβλημα στη χώρα μας γίνεται εμφανές κυρίως το καλοκαίρι, σε τουριστικά θέρετρα όπως η Ζάκυνθος, δεδομένου ότι ο πληθυσμός τότε αυξάνεται κατακόρυφα ενώ ο αυξημένος αριθμός τραυματισμών και τροχαίων ατυχημάτων και τα πολλά προγραμματισμένα χειρουργεία δημιουργούν μεγαλύτερες ανάγκες για αίμα. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνούμε τους ασθενείς που χρειάζονται αίμα σε μόνιμη βάση, όπως οι συχνά μεταγγιζόμενοι.
«Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι μειώνεται ο εθελοντισμός», όπως χαρακτηριστικά λέει στην «Ημέρα» η επίκουρη ιατρός στο τμήμα Αιμοδοσίας του Νοσοκομείου, κα Βαρβάρα Κουμπούλη. «Καταλαβαίνω ότι ο καλοκαιρινός φόρτος εργασίας αποτρέπει πολλούς από το να αφήσουν τη δουλειά τους και να έρθουν να δώσουν αίμα», ωστόσο προσθέτει πως αυτή η αποχή οφείλεται στην αμέλεια, την άγνοια και την αδιαφορία. «Πολλοί επικαλούνται τη ζέστη του καλοκαιριού και φοβούνται ότι θα ζαλιστούν ή θα λιποθυμήσουν. Αυτό εννοείται πως δεν ισχύει, καθώς στο κτίριο επικρατούν οι ιδανικές συνθήκες θερμοκρασίας και βέβαια όλα γίνονται παρουσία γιατρού και νοσηλευτικής παρακολούθησης».

Η ελληνική νοοτροπία
«Ο κύριος λόγος που οι Ελληνες διστάζουν να γίνουν αιμοδότες είναι ο φόβος τους για το αίμα και για ό,τι σχετίζεται με αυτό», λέει η κα Κουμπούλη. «Πολλοί δεν γνωρίζουν καν αν το να δώσουν αίμα κάνει καλό ή κακό! Φοβούνται ότι κάτι θα πάθουν».
Υπάρχει άλλη μία εξίσου αρνητική πλευρά. «Κάποιοι δίνουν αίμα απλώς για να πάρουν μια ολιγοήμερη άδεια ή άλλη παροχή από την εργασία τους, συχνά χωρίς να πρέπει να δώσουν γιατί λαμβάνουν συγκεκριμένα φάρμακα ή γιατί αποκρύπτουν ασθένειες». Αυτό, εκτός από το ότι σημαίνει απλώς άχρηστες μονάδες αίματος που πετιούνται, προκαλεί και οικονομική αιμορραγία, αφού τα αντιδραστήρια ανίχνευσης και ελέγχου παθήσεων έχουν τεράστιο κόστος που, πανελλαδικά, αγγίζει τα αρκετά εκατομμύρια ευρώ…