Ταξίδι στα Κύθηρα

ΖΑΚΥΝΘΟΣ – Το ταξίδι πάντα είναι γνώση, εμπειρία, επιμόρφωση. Η κρίση ενός έμπειρου ταξιδιώτη μπορεί να εξάγει το συμπέρασμα ότι το πιο αυθεντικό κομμάτι του πάλαι ποτέ Επτανησιακού Πολιτισμού, είναι μοιρασμένο μεταξύ Κηθύρων και Παξών.
Δε θέλει πολλή εξήγηση, διότι ναι μεν τα μεγάλα νησιά του Ιονίου κατέχουν πολιτιστικούς θησαυρούς, αλλά τα μικρότερα έχουν κρατήσει την αυθεντικότητα της ψυχής, του τοπίου, της «δίψας» και, κυρίως, της κοινωνικής συνοχής.
Οι δρόμοι της Βενετίας στα Επτάνησα ξεκινούσαν από την Κέρκυρα και κατέληγαν στα Κήθυρα. Ο πολιτισμός περιδιάβαινε, για αιώνες, αυτό το μονοπάτι, ωστόσο, σήμερα, ίσως να αμφισβητούμε το έβδομο νησί της παρέας… βάζοντας στη θέση του, τους Αντίπαξους, το Μεγανήσι ή την Ιθάκη, αλλά τα Κύθηρα ήταν και θα είναι αυθεντικό κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού μας.
Με στόχο την προαγωγή της πνευματικής και της πολιτιστικής ανάπτυξης των Κυθήρων και των Αντικυθήρων, την ανάδειξη και διατήρηση της προϊστορικής και της ιστορικής κληρονομιάς, της λαϊκής και εν γένει της κοινωνικής παράδοσης των δύο νησιών, το 2005 δημιουργήθηκε το Κυθηραϊκό Ίδρυμα Πολιτισμού από τον Καθηγητή κύριο Γεώργιο Ι. Κασιμάτη. Οι ενεργοί άνθρωποι που το στηρίζουν είναι λίγοι, πλην όμως δραστήριοι και επιφανείς. Πουθενά στην ιστορία, άλλωστε, αυτοί που έγραψαν, διέσωσαν και δημιούργησαν πολιτισμό δεν ήταν πολλοί… Στις περισσότερες περιπτώσεις, εν ζωή, αμφισβητήθηκαν κιόλας … Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Πολιτισμός και πολίτες
Τα Κήθυρα ατενίζουν τρία σταυροδρόμια: Το Αιγαίο, το Μυρτώο και το Ιόνιο. Η επί αιώνες κοινή μοίρα των νησιών με τα άλλα νησιά της Επτανήσου, έχουν καλλιεργήσει – μοιραία – επτανησιακή ψυχή στους κατοίκους. Ο επισκέπτης θα ήταν απόλυτα σίγουρος ότι η συγκοινωνιακή επαφή των Κυθήρων με την Πελοπόννησο, την Κρήτη και, κυρίως, τη διοικητική εξάρτηση του Πειραιά, έχει διαβρώσει τα πάλαι ποτέ «ιόνια» στοιχεία της τοπικής κοινωνίας. Όμως, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική!
Η δίψα των 4.500 ψυχών του νησιού και η παιδεία των νέων γενεών έφεραν κοντά τη Ζάκυνθο με τα Κύθηρα. Την Πέμπτη 28 και την Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012, η Χώρα και το Καψάλι, γέμισαν από τις επτανησιακές μουσικές των «Τραγουδιστάδων».
Στα καντούνια της χώρας, τα τζατζαμίνια, οι μπουκαβίλιες και οι ωραίες κοπελούδες στα παράθυρα συνέθεσαν ένα θεατρικό σκηνικό που όμοιό του δεν υπάρχει σε κανένα νησί του Ιονίου. Τα μαντολίνα και οι κιθάρες, οι τετραφωνίες και οι αρέκιες, μάγεψαν την Κυθηραϊκή γη, έκαναν ανθρώπους να δακρύσουν, ένωσαν νησιωτικές κοινωνίες και ταξίδεψαν νέους ανθρώπους σε μονοπάτια που καλλιεργούν την ψυχή, ενισχύουν το σεβασμό, τη φιλοξενία, τη γλυκύτητα.
Η φιλοξενία, η αγάπη και ο γνήσιος αυθορμητισμός έμειναν βαθιά χαραγμένα στη μνήμη των μελών της ζακυνθινής αποστολής.

Η τοπική αυτοδιοίκηση αρνείται τον τοπικό πολιτισμό
Δε γράφουμε τίποτα καινούργιο, διότι όλοι είμαστε Έλληνες. Ούτε ο «Καποδίστριας», ούτε ο «Καλλικράτης» έχτισαν τείχη πολιτισμού, με εξαίρεση τις περιπτώσεις εκείνες, που δήμαρχοι ή αντιδήμαρχοι, ως προσωπικότητες, είχαν στα γονίδιά τους, στις οικογένειές τους, στα παιδικά τους βήματα, στη φοιτητική και επαγγελματική τους ζωή, σε εξέχουσα θέση τον πολιτισμό.
Οι εθελοντές και οι εργάτες του πολιτισμού των Κυθήρων, δε βρήκαν καμία στήριξη από την Τοπική Αυτοδιοίκηση της μικρής κοινωνίας των Κυθήρων. Στις εκδηλώσεις, παρότι η πλημμύρα του κόσμου ήταν απίστευτη, δεν παρέστη καν εκπρόσωπος της Αυτοδιοίκησης.

Σ.Σ. Θερμές ευχαριστίες στο Δ.Σ. του ΚΙΠΑ και στο λαό των Κυθήρων. Ιδιαίτερες ευχαριστίες σε μια ευγενική ψυχή των Κυθήρων, στην κ. Ελένη Χάρου

ΚΥΘΗΡΑΪΚΕΣ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ

ΣΤΟΥΣ “ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑΔΕΣ ΤΣΗ ΖΑΚΥΝΘΟΣ”

Χίλια καλώς ορίσατε, χίλια και δυό χιλιάδες
Πού ‘ρθατε από τη Ζάκυνθο τρανοί τραγουδιστάδες.

Ζακυθινοί τραγουδιστές, που ‘ρθατε από το Τζάντε
Διαμάντι μες στο χάρτη μας το Φιόρο του Λεβάντε.

Αέρα από τη Ζάκυνθο, όπου κι αν πας μυρίζεις
Και τη δική μας συντροφιά απόψε τη δροσίζεις.

Γεια σου χαρά σου, Ζάκυνθε, που ανάμεσα στους άλλους
Ένα άγιο και δυό ποιητές μάς χάρισες μεγάλους.

Ω! μυρωμένη Ζάκυνθος με τις μπουγαρινιές σου
Και τις γλυκές καντάδες σου, που υμνούν τις γειτονιές σου.

Ζακυθινή μπουγαρινιά, θα κλέψω ένα λουλούδι
Να δώσω στην αγάπη μου μαζί μ’ ένα τραγούδι.

Μια μαντινάδα θε να πω πάνω στο πορτοκάλι
Του χρόνου να ‘σαστε καλά να ξαναρθείτε πάλι.

Και πάλι θα την ξαναπώ απάνω στο κεράσι,
η Ζάκυνθος τα Κύθηρα, ποτέ να μην ξεχάσει!

Ο Άγιος Διονύσιος κι η Μυρτιδιώτισσά μας
Να σας ε ξαναφέρουνε στα μέρη τα δικά μας.

Όπου κι αν ταξιδέψετε, σ’ όποιο νησί κι αν πάτε
Με τα γλυκά τραγούδια σας το κέφι να σκορπάτε.

Τα Κύθηρα σας εύχονται να είναι η ζωή σας
Γεμάτη από μουσική κι ό,τι ποθεί η ψυχή σας!