Είμαι περήφανος που είμαι νησιώτης

Είναι πολύ σημαντικό ότι οι προσκεκλημένοι μας ήρθαν όχι για να χαιρετίσουν και να φύγουν όπως δυστυχώς συνηθίζεται, αλλά για να μας ακούσουν και ελπίζω να μεταφέρουν την αγωνία και τις αιτιάσεις μας στα επίπεδα αποφάσεων.
Για να έχει ενδιαφέρον οι κουβέντα θα ξεκινήσω με δεδομένα και προβληματισμούς που ελπίζω στην πορεία να βρουν απαντήσεις. Διαβάζω δηλώσεις διαχρονικές κυβερνητικών παραγόντων που συνήθως κατάγονται από τη στεριά να λένε βαρύγδουπα από το 2000 ότι για την Ελλάδα η νησιωτικότητα συνιστά όχι μόνο μια περιβαλλοντική ή γεωγραφική πραγματικότητα, αλλά ένα φαινόμενο σύνθετο, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό, ανθρώπινο.
Η κοινωνική ευαισθησία και η κοινωνική αλληλεγγύη ως προς τους νησιώτες συμπατριώτες μας, αποτελούν ευρωπαϊκή πρόκληση και αυτονόητο χρέος, χρέος απέναντι στους εαυτούς μας, στην κοινωνία μας και απέναντι στις γενεές που έρχονται.
Και αντιγράφω από νέο άρθρο του Συντάγματος (101.4): “Ο κοινός νομοθέτης και ηΔιοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών περιοχών. Δέσμευση η οποία δεν φαίνεται μέχρι τώρα να συμπεριλαμβάνεται στον Καλλικράτη.
Η θάλασσα όμως όπως η γυναίκα και η φωτιά δεν ακολουθούν πολιτικές και δηλώσεις, έχουν τους δικούς τους δρόμους. Όταν έχει 9 μποφόρ και πεθαίνει ο άνθρωπός σου και δεν έχεις ένα αξιοπρεπές νοσοκομείο.. τι πρέπει να κάνεις;
Όταν όλοι οι υπάλληλοι , εκπαιδευτικοί, ιατροί το μόνο μου σκέφτονται είναι πότε θα γυρίσουν στη στεριά και το νησί σου τους εκπαιδεύει χωρίς αυτοί να σου προσφέρουν μετά την εμπειρία τους. Πώς τους κρατάς;
Όταν τα προϊόντα είναι πιο ακριβά γιατί τα μεταφορικά στοιχίζουν. Τι κάνεις;
Όταν η λειψυδρία, οι ανεπαρκείς ενεργειακοί πόροι σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι μέρος της Ευρωπαίκής οικογένειας. Όταν τα έξοδα να πάς Αθήνα και να γυρίσεις σπίτι σου είναι διπλάσια του άξονα Αθήνας θεσσαλονίκης, ενώ είσαι πιο κοντά. Όταν οι αγροτικές επιδοτήσεις και τα αναπτυξιακά προγράμματα παρέχονται στη πλειοψηφία τους , χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαιτερότητες των νησιών, στις ξεπερασμένες καλλιέργειες της Θεσσαλίας και στα ιν Ρουμελιώτικα θέρετρα της κολωνακιωτικης νομενκλατούρας. Πώς θα γίνει η νησιωτική ανάπτυξη; Όταν βλέπεις το κρουαζιερόπλοιο να περνά χωρίς να υπάρχει έστω μια προβλήτα αξιοπρεπής για να αράξει.
Αναρωτιέσαι… Τι είναι τελικά νησιώτης; Μήπως Άτομο με Ειδικές Ανάγκες;
Τι είναι νησιωτικότητα; Μήπως ένα γκέτο προβληματικών που δεν θέλουν να γίνουν θυρωροί στην Αθήνα; Και αντιστέκονται ακόμα; Σε αυτά θέλουμε απαντήσεις σήμερα. Ελπίδα για το αύριο θέλουμε…
Γιατί παρόλα αυτά, παρ’ όλη την αποτυχία των παλιών κυβερνήσεων στην τουριστική νησιωτική πολιτική που νόμισαν ότι ασκούν, εμείς είμαστε περήφανοι που είμαστε νησιώτες.
Γιατί έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα που δεν έχει ο υπόλοιπος Ελλαδικός χώρος . γιατί αν ενισχύσουμε την αγροτική μας παραγωγή, προωθήσουμε τα τοπικά προϊόντα στους επισκέπτες μας, σοβαρευτούμε στην παροχή υπηρεσιών και στις τιμές και δώσουμε ποιότητα στη τουριστική μας βιομηχανία δεν θα μπορεί κανένας να μας ανταγωνιστεί.
Ο τίτλος της σημερινής ημερίδας είναι Νησιωτικότητα και Εναλλακτικές μορφές Τουρισμού
Στη πραγματικότητα θα έπρεπε να είναι « Ποιοι είμαστε και τι δυνατότητες έχουμε».
Ένας στίχος του Ελύτη λέει: «Αν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι»
Ότι κρίση και να περάσουμε , σε ότι και αν μας υποβάλλει το ΔΝΤ, ότι λάθη και αν κάναμε, τα Ελληνικά νησιά, τα νησιά μας, αν μη τι άλλο έχουν μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι, που σημαίνει ότι με αυτά τα βασικά υλικά μπορούμε όλα να τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή.
Είμαι περήφανος που είμαι νησιώτης και είμαι σίγουρος ότι είστε και εσείς

*Απόσπασμα της εισήγησης που πραγματοποίησε στην 26η Γενική Συνέλευση της ΕΟΑΕΝ, ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Δρ. Κώστας Καποδίστριας.

του Δρ. Κώστα Καποδίστρια*