Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας απαντά στο ερωτηματολόγιο του Προυστ

Ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας γεννήθηκε στο Μπανάτο της Ζακύνθου το 1961. Σπούδασε Λογιστικά στη Σχολή Βέργη Πατρών και Ποιμαντική Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Στις τάξεις του Κλήρου εισήλθε το 1983 και εφημερεύει στην ενορία του χωριού του. Από το 1994 φέρει το οφίκιο του Πρωτοπρεσβυτέρου και από το 1996 έχει διορισθεί Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου. Από το 1983 ως το 1999 διετέλεσε υπεύθυνος Λογιστηρίου της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου.
Επί σειρά ετών (1989-1994) υπήρξε παραγωγός-παρουσιαστής πρωτότυπων ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών επί πολλών κι ενδιαφερόντων θεολογικών, λογοτεχνικών και κοινωνικών θεμάτων στην τοπική ιδιωτική ραδιοτηλεόραση και στο κρατικό ραδιόφωνο.
Από το 1992 διδάσκει, ανελλιπώς, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (σήμερα στο Μουσικό Σχολείο Ζακύνθου) και κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2004-8 δίδαξε στο Α.Τ.Ε.Ι. Ιονίων Νήσων (Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος Ζακύνθου) το μάθημα «Θρησκεία και Περιβάλλον» ως εργαστηριακός συνεργάτης.
Παράλληλα είναι Τακτικό Μέλος του «Συλλόγου Φίλων του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας».
Ασχολείται κυρίως με την ποίηση, αλλά και με το δοκίμιο, τις θεολογικές – ιστοριοδιφικές μελέτες και τη Λαογραφία. Εκτός από τα βιβλία, που έχει εκδώσει, ποιήματα και μελέτες του έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε περιοδικά, σ’ ελληνικές και ξένες έντυπες και διαδικτυακές Ανθολογίες, σε λογοτεχνικά Ημερολόγια, σε αθηναϊκές και ζακυνθινές Εφημερίδες.
Το 1998 εξελέγη ομόφωνα («επιστήμης ένεκα και αρετής») Αντεπιστέλλον Μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», το 2000 Τακτικό Μέλος της «Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών» και το 2007 Εταίρον Μέλος της «Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας».
Το 1993 τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης Haiku (Χαϊ-κου) της Ιαπωνικής Πρεσβείας στην Αθήνα και, κατ’ επανάληψιν, από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ζακύνθου «για τη λογοτεχνική του προσφορά στα Ζακυνθινά γράμματα».
Τον Νοέμβριο του 2001 τιμήθηκε από τον «Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Ρόδου», τον Ιούνιο του 2004 από τη Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρία Κιλκίς «Τέχνη» με τον «Κούρο Ευρωπού» και τον Ιούλιο του ίδιου έτους από το Δήμο Γαργαλιάνων Μεσσηνίας, κατά τα «Αγαπήνεια 2004».
Τον Αύγουστο του 2003 τιμήθηκε, εξάλλου, από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α΄ και το Δήμο Αρκαδίων Ζακύνθου.
Το Σεπτέμβριο του 2002 τιμήθηκε με το Α΄ Διεθνές Βραβείο Ποίησης «DELIA» (Τμήμα Ευρωπαϊκών Γλωσσών) του Πανεπιστημίου UTE-TEL της Bovesia Ιταλίας για το ποίημά του «Afghan Girl» και τον Οκτώβριο του 2003 με το ίδιο Α΄ Βραβείο «DELIA» (Τμήμα Ελληνόφωνης Ευρώπης) για το αντιπολεμικό ποίημά του «SMS μη σταλμένο».
Στις 28.12.2004 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Βραβείο Σωτηρίου Ματράγκα της Τάξεως Γραμμάτων και Καλών Τεχνών για το ποιητικό του βιβλίο «Της αγάπης μέγας χορηγός», το δε καλοκαίρι τού 2005 από το 25ο Συμπόσιο Ποίησης Πάτρας και συνεχίζει να μας εντυπωσιάζει όχι μόνο με τη λογοτεχνική του δραστηριότητα αλλά και με το εκπληκτικό του blog «Στον ίσκιο του Ήσκιου».

Πώς φαντάζεστε την τέλεια ευτυχία; 
Ως παραμυθία των πολλών και ποικίλων απαρηγόρητων δυστυχιών του έσω ανθρώπου μας.
 
Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;  
Η έγνοια ότι σε λίγο θα χτυπήσει το ξυπνητήρι… Σπουδαίο κατόρθωμα, εεε!!!
 
Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Επί τη αφίξει του ΔουΝουΤου στο προτεκτοράτο της Ελλάδας. Γέλια πικρόξινα, εννοείται…
 
Η τελευταία φορά που κλάψατε… 
Κλαίω τόσο συχνά,  ώστε η τελευταία να είναι δυσδιάκριτη. Οι χρονολογικές υπομνήσεις κάτω από κάθε μου ποίημα, αυτό μαρτυρούν. Ψάξτε εκεί.
 
To βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι… 
Η διάθεση για Φιλία, παρότι διατηρώ -θέλω να πιστεύω- ανέγγιχτο της ψυχής μου το «μαύρο κουτί».
 
Το βασικό ελάττωμά σας;
Πικραίνομαι πολύ-πολύ εύκολα. Και αυτή η πίκρα -διαπιστώνω- είναι χειρότερη από έναν θυμό μεγάλης ισχύος.
 
Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Φύσει και θέσει, στα μεγαλύτερα, οξύτερα και πλέον οδυνηρά. Έως παρεξηγήσεως μάλιστα.
 
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Συνήθως δεν ταυτίζομαι με τέτοια, αλλά μερικές φορές αυτοσυλλαμβάνομαι να παραμονεύω τον Ιωάννη Καποδίστρια, εκείνο το μοιραίο πρωί της δολοφονίας του…
 
Τι ή ποιος είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής σας;
Οι οικείοι μου με όλες τις έννοιες!

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;  
Θα ήθελα πολύ να μπορώ να ζωγραφίζω ή παίζω πιάνο. Αν όχι αυτά, να ήμουν ανθοκόμος.
 
Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στον εαυτό σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Τώρα πια την ευσυγκινησία…

Αν μπορούσατε να αλλάξετε ένα πράγμα στην οικογένειά σας, ποιο θα ήταν αυτό;
Αδιάκριτη ερώτηση. «Τα εν οίκω μη εν δήμω».

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Μήπως συλληφθώ ανέτοιμος, «ο γαρ καιρός εγγύς»!…

Τι αντιπαθείτε περισσότερο;
Τον εγκλωβισμό στο Δήθεν και στο Λίγο της σύγχρονης Ζακύνθου, αλλά πλέον και της χρεοκοπημένης Ελλάδας.

Τι θεωρείτε ως τη μεγαλύτερή σας σπατάλη;
Τα βιβλία που απόχτησα κάποτε από το υστέρημά μου κυριολεκτικά και δεν κατόρθωσα να τα διαβάσω ακόμη… Μέγα το χρέος μου.
 
Ποιο είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
Όλα, μηδενός εξαιρουμένου, είναι αγαπημένα μου! Όμως, το ταξίδι εντός μου, το ποθεινότερο! Το επιδιώκω, αλλά συνήθως πέφτω σε απεργίες, επισχέσεις και τα παρόμοια ανασταλτικά…
 
Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Ποικίλλουν κατά περιόδους. Μπορώ να πω Βιβάλντι και Πιοβάνι.
 
Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δεν έχω αυτή τη συνήθεια. Μη μού βάζετε ιδέες. 
 
Η ταινία που σας σημάδεψε;
Αφήνω να με σημαδέψουν πολλές. Κορυφαία πάντως υπήρξε για την ψυχοσύνθεσή μου η δανέζικη «Τα μήλα του Αδάμ» του Άντερς Τόμας Γιένσεν. Την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους!
 
Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Η Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου ιερομονάχου Σολωμού!
 
Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Πολλοί, πάμπολλοι! Τώρα που σάς απαντώ έχω απέναντί μου έναν Ζουμπουλάκη, δίπλα του έναν Παπαδάτο και παραδίπλα έναν Ράμμο. Από την άλλη πλευρά, οι φίλες μου Ρουσέα και Γούναρη!
 
Το αγαπημένο σας χρώμα;
Όλα, ανάλογα με τη στιγμή και την περίοδο. Αυτό τον καιρό μ’ εξιτάρει το πορτοκαλί!
 
Το αγαπημένο σας ποτό;
Αυγουστιάτης τζαντιώτικος!
 
Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Ακόμη δεν την κατόρθωσα: Τη νίψη της παλαιότητάς μου.
 
Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Ότι πολλές φορές παραθεωρώ τη φρικτή πραγματικότητα: Δεν είμαι το κέντρο του Κόσμου!!!…
 
Ποια θεωρείτε την πιο υπερτιμημένη αρετή;
Τον προβιβασμό σε αιώνια των θλιβερά εφήμερων πραγμάτων μιας ζωής με ημερομηνία λήξης.
 
Σε ποιες περιστάσεις ψεύδεστε;
Προσπαθώ ν’ αποφεύγω το ψέμα. Όμως, κάποιες φορές επικαλούμαι το Ψέμα του Αγίου Διονυσίου, για να δικαιολογήσω τα ημέτερα.
 
Ποιον άνθρωπο απεχθάνεστε;
Τον υποκριτή και τον αγνώμονα. Πλήθος δηλαδή…
 
Ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Το περπάτημα στους λόφους και τους αγρούς που περιβάλλουν το σπίτι μας. Και κάτι άλλο: Να γράφω και κυρίως να καταστρέφω στίχους.
 
Ποιοι είναι οι ήρωές σας στην πραγματική ζωή;
Όσοι ενσαρκώνουν την αγάπη και την υπομονή!

Πώς θα θέλατε να πεθάνετε;
Με τέλος ανώδυνο, ανεπαίσχυντο και ειρηνικό.
 
Πού θα θέλατε να ζείτε;
«Η Ελλάδα η δεύτερη του επάνω κόσμου» είναι η πατρίδα μου, για να μεταχειρισθώ στίχο του Ελύτη.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;
Λέω και ξαναλέω μερικούς δικούς μου στίχους, επιτρέψτε μου: «Και συ που δε θες να πεθάνεις, τι παριστάνεις;»
 
Αν πεθαίνατε και επιστρέφατε στη ζωή, ποιoν άνθρωπο ή πράγμα θα θέλατε να ενσαρκώσετε;
Τον εαυτό μου παιδί!
 
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Κύριε, ελέησον!
 
Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Σ’ εγρήγορση, θέλω να πιστεύω, μήπως και…