Πρωτάθλημα προσδοκιών, με “φτωχό” θέαμα

Ολοκληρώθηκε και τυπικά την Τετάρτη η Α’ κατηγορία με το ματς μεταξύ του Άρη Αγίου Δημητρίου και του Εθνικού Σκουλικάδου στο γήπεδο του Αγγερικού με τους “γαλανόλευκους” να αποχαιρετούν το Α’ τοπικό μετά από μια παρουσία τεσσάρων χρόνων.
Μια κατηγορία που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, όμως ταυτόχρονα έχει παρουσιάσει σημάδια βελτίωσης. Τόσο με τους ποδοσφαιριστές που την απαρτίζουν, όσο και γενικότερα, με την ανακατασκευή μερικών γηπέδων που βοήθησαν στην εν γένη παρουσία του τοπικού ποδοσφαίρου.
Η φετινή Α’ κατηγορία ήταν όπως την περιμέναμε από το καλοκαίρι. Με ομάδες που έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους να συμμετέχουν σε ένα τρελό Πρωτάθλημα. Ακόμα και οι πρωτοπόρες δεν είχαν σταθερότητα.
Είδαμε τη Λιθακιά να αντέχει μέχρι στο 4ο λεπτό των καθυστερήσεων στο Μαχαιράδο, είδαμε το Σκουλικάδο να χάνει ένα… τσουβάλι γκολ στα παιχνίδια με το Καταστάρι, είδαμε τον Παναρτεμισιακό να παίζει στα ίσα την Φλόγα Κυψέλης. Κι όμως αυτές οι ομάδες υποβιβάστηκαν στη Β’ κατηγορία.
Υποβιβάστηκαν διότι κάποιος έπρεπε να πέσει και ο κλήρος έπεσε σε αυτές.
Το Καταστάρι χωρίς το απαιτούμενο βάθος (ειδικά στους μικρούς που ήταν μονάχα 3), αλλά με μεγάλη προσπάθεια από τους ποδοσφαιριστές του έφτασε σημείο να διεκδικεί Πρωτάθλημα, όμως λύγισε στο τέλος από τον Αστέρα, ενώ ο Αγ. Λέων θέλει να μην σκέφτεται τη χρονιά που πέρασε, ειδικά στο ξεκίνημά της με πολλά εσωτερικά προβλήματα, αλλά και ανεπιτυχή αποτελέσματα και τραυματισμούς.
Στο τέλος πάντως τα “λιοντάρια” έσωσαν την παρτίδα με τη συμμετοχή τους στον τελικό του Κυπέλλου και την αξιοπρεπή τους εμφάνιση κόντρα στο Τσιλιβή. Οι “ερυθρόλευκοι” έχουν το χρόνο να σκεφτούν πως θα πορευτούν από τη νέα περίοδο και με όπλο το νέο τους γήπεδο μπορούν να μπουν πάλι σαν ένα από τα φαβορί στο επόμενο Πρωτάθλημα.
Η Φλόγα Κυψέλης παρουσίασε πολλές διακυμάνσεις στην απόδοσή της, κερδίζοντας αρκετά παιχνίδια στο τελευταίο δεκάλεπτο. Σύνολο με καλή φυσική κατάσταση, όμως με πολλές απουσίες όλη τη σαιζόν.
Η Φάμιλι έδειξε αψυχολόγητη ομάδα, με πολλά σκαμπανεβάσματα. Το υλικό που διαθέτουν οι “κόκκινοι” ήταν από τα πιο δυνατά του Πρωταθλήματος. Μερικές φορές αυτό το στοιχείο φάνηκε, μερικές άλλες πήγε… περίπατο. Η συγκεκριμένη ομάδα σε σύνολο 22 αγώνων συγκέντρωσε 31 βαθμούς τερματίζοντας στην 5η θέση.
Η Θύελλα Αμπελοκήπων που προχώρησε σε αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας λίγους αγώνες πριν ολοκληρωθούν οι επίσημες υποχρεώσεις ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που κατάφεραν να γυρίσουν πολλά παιχνίδια όταν το σκορ ήταν εις βάρος τους. Μαχητικότητα και πείσμα, αλλά και έντονη μουρμούρα ήταν κάποιες από τις εντυπώσεις που μας άφησε το συγκεκριμένο σωματείο.
Τα Γερακαρία θεωρητικά είναι η ομάδα του Πρωταθλήματος, αφού με 30 βαθμούς εξασφάλισε από νωρίς την παραμονή της στην κατηγορία, ανεξαρτήτως αν στους τελευταίους αγώνες είχε κατεβάσει τους… διακόπτες.
Ο Παναρκαδικός που διέθετε ένα από τα καλύτερα υλικά της κατηγορίας, αν όχι το καλύτερο (βάσει δυνατοτήτων κάθε ποδοσφαιριστή) δε μπόρεσε να ορθοποδήσει μετά το “διαζύγιο” με τον Βεντουρή. Αντιθέτως έχασε “τζάμπα” πολλούς αγώνες, εξασφαλίζοντας την παραμονή του στο… παρά πέντε.
Η μοναδική ομάδα που σημείωσε 4 γκολ στον Αστέρα Μαχαιράδου ήταν ο Άρης Αγίου Δημητρίου. Ομάδα με αρκετά τεχνικά χαρίσματα που αν δούλευε περισσότερο και είχε μεγαλύτερη συμμετοχή στις προπονήσεις, όπως και ένα καλύτερο κλίμα είχε τις δυνατότητες μέχρι και να πρωταγωνιστήσει.
Ο Εθνικός υποβιβάστηκε στη Β’ κατηγορία φαινομενικά άδικα μέσα στο γήπεδο, αφού έχασε πολλούς βαθμούς έξω από αυτό. Ομάδα με δυνατότητες που με το τέλος του α’ γύρου θα ήταν στην 4αδα, αν πρόσεχε περισσότερο. Κάποιος έπρεπε να πέσει σε αυτό το Πρωτάθλημα και ο Εθνικός απλά βοήθησε αυτούς που ταλαντευόντουσαν για τον… τυχερό.
Ο Παναρτεμισιακός όσο κι αν φαίνεται παράξενο για μερικούς έχασε την παραμονή του στο παιχνίδι με την Κυψέλη στον Πλάνο, όταν βρέθηκε μπροστά στο σκορ με 2-0 και… κατάφερε και έχασε. Περιοχή και χωριό που πάντα είχε υψηλές δυνατότητες διαθέτοντας ποδοσφαιριστές με ταλέντο που όμως ποτέ δεν έπαιξαν μαζί στην Α’ κατηγορία. Ο Π. Ραυτόπουλος, ο Ουλ. Κλάδης, ο Κώστας Αρκαδιανός και άλλοι δεν έτυχε να αγωνιστούν μαζί στα Λαγκαδάκια ενώνοντας το ταλέντο τους και τα χαρίσματά τους. Ο Παναρτεμισιακός μου θυμίζει κάποιους αγαθούς γίγαντες που δε ξέρουν τη δύναμή τους. Χωριό που πάντα έβγαζε ταλέντα, που όμως δεν είχαν αξιοποιηθεί ή δε θέλησαν να παίξουν με τη φανέλα της περιοχής τους.
Αξιέπαινη προσπάθεια από τη Δόξα Λιθακιάς που ακόμα και όταν μαθηματικά υποβιβάστηκε ήταν πολύ αξιόμαχη και συνεπής στις υποχρεώσεις της.
Εν ολίγοις το Πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε προχθές ήταν από τα καλύτερα που έχουμε βιώσει υπό την έννοια του συναγωνισμού. Δεν υπήρχε σύνολο με πληρότητα και ποιότητα όσο το περυσινό Τσιλιβή, όμως είχαμε ένα “μπουλούκι” 8-9 ομάδων που έδειχνε ισοδύναμο, οι εκπλήξεις έδωσαν και πήραν και οι τελευταίες του πίνακα έκοψαν πολλούς βαθμούς. Σε αυτόν τον μαραθώνιο νικητής βγήκε ο Αστέρας που αναλογικά με τις εκπλήξεις που έγιναν και τους βαθμούς που συγκέντρωσε ήταν η πιο σταθερή ομάδα του Πρωταθλήματος. Σημειώνεται δε, ότι το θέαμα ήταν πολύ μικρής κλίμακας. Στο Πρωτάθλημα που πέρασε δεν έπαιξαν παιδιά όπως ο Κομιώτης, ο Στραβοπόδης, ο Αρκαδιανός, ο Λιβέρης, ο Στάθης Μπάστας που θεωρούνται ποδοσφαιριστές που κλέβουν την παράσταση με τα προσόντα τους και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το θέαμα δέχθηκε πλήγμα.
Εδώ έχω την ανάγκη να κάνω μια απαραίτητη σημείωση για τους διαιτητές μας που τα πήγαν πολύ καλύτερα συγκριτικά με άλλες περιόδους. Δεν υπήρχαν πολλά παρατράγουδα ούτε ιστορίες… φαντασίας, δείχνοντας φυσικά ότι επικρατεί σταδιακή βελτίωση.

Υ.Γ: Η οικονομική δυσπραγία που καθηλώνει την κοινωνία τα τελευταία χρόνια δε δίνει δικαίωμα και… ανάσα στους παράγοντες να βάλουν χρήματα, όπως άλλες εποχές. Έτσι οι ποδοσφαιριστές και οι προπονητές (όσοι κι αν είναι αυτοί) που αμείβονται μάλλον θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν κάποιες συνήθειες που είχαν ή τουλάχιστον να βάλουν νερό στο κρασί τους… Λίγο ρομαντισμός καλό θα κάνει. Αυτοί που τον έχουν μέσα τους δε θα ζοριστούν… Όσοι δεν τον έχουν θα τα χρειαστούν…