“Ο συνδικαλιστής κρίνεται για το πώς οργανώνει την πάλη των εργαζομένων”

Το ενδεχόμενο να υπάρξει πρόβλημα κοινωνικής συνοχής αν παραταθεί η λιτότητα, επισημαίνει ο 34χρονος Τάκης Στρούζας, Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου, ένας από τους νεότερους συνδικαλιστές. Τονίζει, επίσης, ότι η ανεργία γιγαντώνεται, ενώ παράλληλα σημειώνεται έξαρση ανασφάλιστης και ελαστικής μορφής εργασίας, καθώς και αύξηση των κρουσμάτων μη καταβολής δεδουλευμένων.
Μάλιστα, θεωρεί ότι ο κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης είναι μεγάλος, αν δεν υπάρξουν άμεσα αναπτυξιακά έργα για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Μοναδική λύση αποτελεί, για τον κ. Στρούζα, το να συνεχίσουμε στη γραμμή της σύγκρουσης με την πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων, με ιδανικά και όραμα την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οικονομική κατάσταση μισθωτών και συνταξιούχων;
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα κρίνει την κατάσταση  ενός μισθωτού με το αν καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες του. Τώρα, για κάποιον, π.χ., που δουλεύει και αμείβεται, με 700 ευρώ, μέσο όρο, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, δηλαδή να ζήσει, αξιοπρεπώς, γι’ αυτό το διεκδικητικό μας πλαίσιο βάζει 1.400 ευρώ βασικό μισθό, 7ωρο-5νθήμερο-35ωρο.

Τι περιμένετε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ;
Επιβεβαιώνεται  το ΠΑΜΕ, το οποίο πριν τις εκλογές, έλεγε ότι έρχεται θύελλα αντεργατικών μέτρων. Μπορώ να πω ότι είναι ακόμα χειρότερα τα μέτρα. Στην πραγματικότητα, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, επιλέχτηκε από την πλουτοκρατία η σοσιαλοδημοκρατική Κυβέρνηση, γιατί μπορεί πιο εύκολα να περάσει τα βάρβαρα μέτρα. Δεν είναι τυχαίο να πούμε ότι ελέγχει τη συντριπτική πλειοψηφία των συνδικάτων.  

Οι εντυπώσεις σας από τους πρώτους μήνες της νέας κυβέρνησης;
Υπηρετεί, επάξια, την τάξη των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλοξενοδόχων και, γενικότερα, του μεγάλου κεφαλαίου. 

Η νέα κυβέρνηση βρήκε άδεια ταμεία;
Μας λένε για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Το θέμα είναι ποιος το δημιούργησε αυτό το έλλειμμα, γιατί οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που δε φταίνε, από τη στιγμή που είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο. 

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2010;
Δεν έχει να περιμένει τίποτα η εργατική λαϊκή  οικογένεια από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τη στιγμή που «κόβεται» και «ράβεται» στα μέτρα των μεγάλων συμφερόντων. Άλλωστε, έχουμε τοπικά παραδείγματα με τους απλήρωτους εργαζόμενους των παιδικών σταθμών, ένα ζήτημα, δηλαδή, που έχει να κάνει με τη διαπαιδαγώγηση μικρών παιδιών. Ενώ από την άλλη, απλόχερα, βλέπουμε να διαθέτουν υπέρογκα ποσά για τα εκστρατευτικά σώματα εκτός συνόρων. 

Η κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων;
Από τη δεκαετία του ‘50 το  αστικό κράτος επέτρεπε στους πλουτοκράτες να βάζουν «χέρι» στα ασφαλιστικά ταμεία, με 0% επιτόκιο. Δηλαδή, έκλεβαν και κλέβουν τα λεφτά των εργαζομένων, ενώ τώρα τα παίζουν και στο χρηματιστήριο. Είναι ψέμα ότι ανοίγουν το ασφαλιστικό, με ό,τι επιπτώσεις έχει αυτό για τους εργαζόμενους, με τη δικαιολογία της βιωσιμότητας των ταμείων. Αν πραγματικά κόπτονται για τα ασφαλιστικά  ταμεία, γιατί χαρίζουν τα χρέη σε μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ και του ΝΑΤ;  

Η εικόνα των μισθών και των συντάξεων;
Στο επίπεδο, στο οποίο βρίσκονται οι μισθοί και οι συντάξεις, δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες  ανάγκες μιας εργατικής οικογένειας. Είναι «κομμένοι και ραμμένοι» στα  μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου. 

Τα κυβερνητικά μέτρα για το επίδομα αλληλεγγύης;
Από τη στιγμή που η Κυβέρνηση δίνει  το επίδομα αλληλεγγύης, όπως και  η προηγούμενη έδωσε το επίδομα  θέρμανσης, αποδέχεται ότι δυσκολεύεται η λαϊκή οικογένεια να τα βγάλει πέρα και, δεύτερο,  η εργατική τάξη δε ζητάει ελεημοσύνη, δηλαδή να τους πετάνε μια φέτα ψωμί, για να μη φωνάζουν. Η εργατική τάξη διεκδικεί τον πλούτο που παράγει!
 
Η ανεργία καλπάζει. Ποια είναι η πρότασή σας;
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποιος και πώς δημιουργείται η ανεργία σε ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα, που είναι σχεδιασμένο άναρχα, με βάση τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Δηλαδή όσο αναπαράγεται το κεφάλαιο και  είναι σε άνοδο η οικονομία  τους, η ανεργία θα είναι σε επίπεδα που τους βολεύει, για να λειτουργεί, ως μοχλός πίεσης, για τους εργαζόμενους, που βρίσκονται στην  παραγωγή. Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, οπότε  θα σταματήσει να αναπαράγεται το κεφάλαιο, αυξάνεται η ανεργία, προκειμένου να μη θιχτούν τα κέρδη τους, γιατί αυτό είναι το ζητούμενο τους!

Οι οικονομικοί μετανάστες επηρεάζουν την ανεργία;
Όσο τους χρειάζονται, ως φτηνό εργατικό δυναμικό, υπάρχει και μια σχετική ευκολία εισόδου τους στη χώρας μας. Τώρα, που δεν τους χρειάζονται, εκτός από τα κατασταλτικά μέτρα που παίρνουν εναντίον τους, βάζουν και τα φερέφωνά τους, τύπου ΛΑΟΣ, να σπέρνουν το δηλητήριο τού ρατσισμού, της ξενοφοβίας και της ποσόστωσης. Με λίγα λόγια, η ανεργία σχετίζεται και με τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Για να πω ένα παράδειγμα, το 70% των χωραφιών στην Ελλάδα είναι ανεκμετάλλευτο και αγοράζουμε αγροτικά προϊόντα από άλλες χώρες. Θα μπορούσε η Ελλάδα να παράγει τα προϊόντα που της χρειάζονται, να έχουν όλοι μόνιμη και σταθερή δουλειά, όμως, αυτό απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. 

Οι εισοδηματικές ανισότητες στη χώρα μας;
Από τη στιγμή που ζούμε σε καπιταλιστικό  κράτος, η εισοδηματική ανισότητα  είναι αναπόφευκτη όπως το ίδιο ισχύει και για  τη φορολογία. Διαφορετικά  θα αντιμετωπίσει το αστικό κράτος τον εργάτη, σε σχέση με ένα βιομήχανο.

Έρχονται νέοι φόροι;
Ένα κομμάτι του πρόσφατου πακέτου μέτρων έχει να κάνει με την αύξηση των  φόρων.  

Η κατάσταση στην αγορά εργασίας;
Ιδιαίτερα, για τους νέους εργαζόμενους και  γενικότερα για την εργατική τάξη είναι αβέβαιο το μέλλον με όλες τις αναδιαρθρώσεις που θα περάσουν.  

Χρειάζεται άμεση αλλαγή του υπάρχοντος πλαισίου για να θωρακιστεί η μισθωτή εργασία;
Να θωρακιστεί η μισθωτή εργασία από τι και πώς; Από τη στιγμή που δεν μπορούν να συνυπάρχουν κέρδη με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ούτε ενδιάμεση λύση υπάρχει αλλά ούτε και είναι ζήτημα διαχείρισης. Είναι ζήτημα με το ποιος είναι στην εξουσία. 

Τράπεζες και καταναλωτές;
Αν φανταστεί κανείς ότι το ενεργητικό των τραπεζών, το 2009, καταγράφηκε στα 579 δισ. ευρώ και, εν μέσω κρίσης, τα κέρδη τους δεν παρουσίασαν καμία πτώση, αντιλαμβανόμαστε ποιος επωφελείται από αυτήν τη πολιτική και ποιος βιώνει στο πετσί του τις συνέπειες. 

Οι εργαζόμενοι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στα συνδικάτα. Πώς το αντιμετωπίζετε;
Πάρτε, για παράδειγμα, το τελευταίο  συνέδριο της ΓΣΕΕ, που έγινε, στη Χαλκιδική, σε ένα υπερπολυτελείας ξενοδοχείο, μακριά από τα βλέμματα του κόσμου.
Το ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων, εκτός του ότι αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη από την ουσιαστική αιτία του προβλήματος και ρίχνει «ντουφεκιά» στον αέρα, για να ξεφουσκώσει την αγανάκτηση του κόσμου, βάζει πλάτη για να περάσει αυτή η αντεργατική πολιτική, με το να συμμετέχει σε διαλόγους απάτη για το ασφαλιστικό ή με το να υπογράφει κατάπτυστες συμφωνίες με τον ΣΕΒ για το μεροκάματο. Έχοντας αυτήν την εικόνα, ο εργαζόμενος  συνειδητοποιεί ότι κάθε άλλο παρά  εξυπηρετεί τα συμφέροντα του η ΓΣΕΕ.
Εμείς δεν έχουμε αυταπάτες ότι σ’ αυτό το όργανο θα πλειοψηφήσουν οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, απ’ τη στιγμή, που το αστικό κράτος βρίσκει τρόπους, με σωματεία-σφραγίδες και όργιο νοθείας εκλογών, να παίρνουν τις πλειοψηφίες οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και όλοι μαζί να είναι εναντίον στο ΠΑΜΕ!!! Γι αυτό εμείς λέμε ότι οι συσχετισμοί μας ενδιαφέρουν να αλλάξουν το κίνημα στο δρόμο. Από τη στιγμή που τα δικαστήρια και οι θεσμοί είναι στα χέρια της πλουτοκρατίας, πάντα θα βρίσκουν τρόπους να  ελέγχουν αυτούς τους θεσμούς. 

Ο νόμος για το Ασφαλιστικό;
Ο νέος νόμος για το ασφαλιστικό θα επιφέρει αύξηση των ορίων ηλικίας  συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων και περαιτέρω περικοπές της κρατικής χρηματοδότησης στα Ταμεία. 

Ένας νέος ηλικιακά συνδικαλιστής. Πώς σας αντιμετωπίζουν;
Ο συνδικαλιστής  κρίνεται για την ταξικότητα του, για το κατά πόσο, με αυτοθυσία και  αυταπάρνηση, οργανώνει την πάλη των εργαζομένων. 

Ο αγωνιστικός προσανατολισμός του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου;
Η «γραμμή», που ακολουθεί το Ε.Κ.Ζ., είναι στην κατεύθυνση του ταξικού  συνδικαλιστικού κινήματος του ΠΑΜΕ και αυτό που  επιδιώκει είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η  δημιουργία των προϋποθέσεων για  τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, γιατί  αυτό που λέμε, βεβαίως, είναι ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα, το οποίο που θα φρενάρει τη λαίλαπα των  μέτρων, που έχουν πάρει και  θα πάρουν ακόμα περισσότερα. Όμως, δεν πρέπει να μένουμε εκεί. Γιατί  όσες κατακτήσεις έχει η εργατική τάξη, στα πλαίσια του καπιταλισμού, σήμερα, αύριο θα τα πάρουν πίσω επί 10. Άρα, πρέπει να ριζοσπατικοποιούνται συνειδήσεις και να αντιλαμβάνονται την αιτία του προβλήματος. Γιατί, δηλαδή, ένας νέος άνθρωπος να μην μπορεί να έχει μόνιμη και σταθερή δουλειά, να κάνει οικογένεια, να έχει υγεία, μόρφωση για τα παιδιά του; Τι είναι αυτό που τα εμποδίζει όλα αυτά, από τη στιγμή που υπάρχει τεράστιος πλούτος και τεχνολογία; Οι αντικειμενικές συνθήκες υπάρχουν για να ζήσει, αξιοπρεπώς, ένας άνθρωπος. Το ζήτημα είναι ο σχεδιασμός της οικονομίας ποιους εξυπηρετεί. Αυτό πρέπει να αλλάξουμε, γιατί η πολιτική δεν είναι ξεκομμένη από την οικονομία. Αυτό εννοούμε όταν λέμε  άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη να ξαναγυρίζει στους ίδιους και να μην τον σφετερίζεται μια χούφτα πλουτοκράτες. Και έτσι συνεχίζουμε. 

Πώς συνεχίζετε;
Συνεχίζουμε στη γραμμή της σύγκρουσης με την  πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων, με ιδανικά και όραμα, την κατάργηση της εκμετάλλευσης  ανθρώπου από άνθρωπο.