Με αφορμή τη… νωχελική επικαιρότητα που υπάρχει τις τελευταίες ημέρες σήμερα σκεφτήκαμε να σταθούμε εις… βάθος στη νοοτροπία κι τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που περιβάλλουν το τοπικό ποδόσφαιρο. Κανείς δεν είναι τέλειος και αψεγάδιαστος, όμως είναι οφέλιμο να βγουν προς τα έξω τα συμπεράσματα που έχουν εξαχθεί για εκείνους που βλέπουν εχθρούς και φαντάσματα σε κάθε έκφανση και στιγμή.
Δε θα ξεχάσω στο γήπεδο του Αγγερικού το περασμένο Σάββατο την αρνητική ενέργεια που είχε συσσωρευτεί πριν, αλλά και μετά το παιχνίδι. Κατά τη διάρκειά του η άσχημη ατμόσφαιρα ξεθύμαινε, με τραυματισμούς, φωνές, ένταση, με πρωταγωνίστρια μια μιζέρια που πλανώταν ανάμεσα σε δύο ομάδες που έδιναν ένα ματς ζωής ή θανάτου. Μπορεί το χειρότερο από όλα όσα έμειναν να ήταν ο τραυματισμός του Παναγιώτη, όμως πριν αλλά και μετά από τη φάση του 44ου λεπτού οι δύο ομάδες έδωσαν δικαιώματα.
Δικαιώματα που μπορούν να δοθούν βέβαια σε έναν αγώνα ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου με χαρακτηριστική ευκολία. Η συννεφιά και το ψιλόβροχο έδιναν το δικό τους τόνο και η μουρμούρα που υπήρχε εκατέρωθεν ήταν από τη μία κατανοητή, διότι γνώριζες ότι τα δύο σωματεία είχαν μπροστά τους παιχνίδι που έπρεπε οπωσδήποτε να πάρουν, αλλά από την άλλη σκεφτόσουν γιατί να υπάρχει τόσο προχωρημένου βαθμού αρνητικό κλίμα, ανάμεσα σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν επ ουδενί κέρδη από αυτό που κάνουν εκείνη τη στιγμή. Το αντίθετο συμβαίνει. Μπαίνουν… μέσα από τα έξοδα που έχουν παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια της περιόδου. Ούτε βοήθεια από την πολιτεία υπάρχει, ούτε από την ΕΠΟ.
Καθώς φεύγαμε, αφού είχαμε “χορτάσει” από αυτά που είχαμε αντικρίσει εκείνη την ημέρα μας πλησίασε άνθρωπος του Αγ. Λέοντα. “Αυτά να γράφετε, ερχόμαστε στον Αγγερικό και μας κάνουν αυτά τα πράματα και τέτοιες χειρονομίες, όχι κάτι άλλα που βλέπω γραμμένα” ήταν μια από τις ατάκες που ακούσαμε, μετά τη χειρονομία που έκανε προς τον πάγκο του Αγ. Λέοντα ο σκόρερ του Παναρκαδικού και του οποίου τη συμπεριφορά αμέσως καταδικάσαμε. Πουθενά δεν τους βρίσκεις. Γράφεις κάτι για να κατευνάσεις μια κατάσταση και δεν αναφέρεις έναν πραγματικό συμβάν (επειδή νιώθεις την ανάγκη να βελτιώσεις το κλίμα, όχι επειδή φοβάσαι) σου λένε γιατί δεν το έγραψες. Γράφεις αυτό που βλέπεις το οποίο δεν αρέσει σίγουρα σε όλους σε πιάνουν και σου λένε γιατί το έγραψες έτσι. Αν γράφαμε όλα όσα βλέπαμε και γνωρίζαμε με την παραμικρή λεπτομέρεια πιθανών να μην υπήρχε τοπικό Πρωτάθλημα. Είκοσι καλές κουβέντες να γράψεις για κάποιον και μία κακή για να τον κάνεις καλύτερο, στην κακή θα σου πει γιατί το έγραψες. Όλες οι καλές περνούν στα… μουλωχτά. Θεσπίσαμε πριν από 3,5 χρόνια τις βραβεύσεις με την καλύτερη ενδεκάδα του τοπικού, τον καλύτερο προπονητή – διαιτητή – παράγοντα κ.α. διότι είμαστε ρομαντικοί. Εδώ και 4 χρόνια ξεκινήσαμε με το αθλητικό 4σελιδο σε καθημερινή βάση που τις Δευτέρες έγινε 8σελιδο και πριν λίγους μήνες ξεκίνησε να εκδίδεται κάθε δευτέρα αθλητικό περιοδικό – για πρώτη φορά στην ιστορία του τοπικού τύπου. Το περιοδικό αναλώθηκε όπως ήταν φυσικό, περισσότερο στον άθλημα του ποδοσφαίρου. Δυστυχώς όμως λίγοι ή μάλλον ελάχιστοι είναι αυτοί που κρατούν τα προσχήματα και ασχολούνται με το σινάφι του ποδοσφαίρου επειδή το αγαπούν. Το να αφιερώνεσαι κάπου πολλές ώρες και να έχεις μια αξιόμαχη ομάδα δε μου λέει κάτι. Δώσε παράδειγμα στα νέα παιδιά που απαρτίζουν την ομάδα σου, δίδαξε ήθος συμπεριφορά και κοινωνική παιδεία. Φέρε τους γονείς των παιδιών στο γήπεδο, πήγαινε αγαπητέ παράγοντα και αγαπητέ προπονητή να δεις το ειδικό σχολείο της Μπόχαλης, όπως έκανε το Τσιλιβή πέρυσι με πρωτοβουλία του Ζουπάνου λίγο πριν μπει το 2009. Ο αθλητισμός είναι γιορτή και πρέπει να τον υπηρετείς με ανιδιοτέλεια και αξιοπιστία. Μη διαμαρτύρεσαι, μην αναλώνεσαι σε μικροπρέπειες, μην ανοίγεις το στόμα σου και βγάζει τον… οχετό επειδή έχεις απωθημένα. Δεν υπάρχει μόνο η νίκη στο ποδόσφαιρο, επειδή σε ανεβάζει βαθμολογικά και σου χαρίζει προβολή. Δυστυχώς χρόνο με το χρόνο κάποιοι “ξεφτίζουν” και “αλλοιώνουν” το νόημα και την ουσία αυτού του σκοπού. Οι περισσότεροι ασυνείδητα με τις πράξεις τους και τις ιδέες τους δείχνουν να υποβαθμίσουν το τοπικό Πρωτάθλημα. Όταν μπαίνεις στα άδυτα πολλών ομάδων και κινείσαι γύρω από ένα φάσμα κάποιων που βλέπουν παντού εχθρούς δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω από το να υπονομεύσεις την προσπάθεια των κακόβουλων. Όταν αυτοί βάλουν μυαλό, δουν περισσότερους φίλους, χαμηλώσουν το ποσοστό έπαρσης που κουβαλούν και εξουδετερώσουν την αχαριστία που κρατούν πάνω τους τότε ίσως αλλάξει κάτι. Μέχρι τότε θα εισπράττουν αδιαφορία, διότι αυτό επιδίωξαν να έχουν.